Σχολικό έτος 2021-2022
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
|
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Στο πλαίσιο των δημιουργικών εργασιών οι μαθητές της Α' Τάξης με υπεύθυνη τη φιλόλογο κα Παπά Έυη προσέγγισαν διαθεματικά το μάθημα της ΝεοΕλληνικής Λογοτεχνίας και εκπόνησαν εργασίες που σχετίζονται με τη συγγραφή μικρού θεατρικού, τη ζωγραφική και την ελεύθερη δημιουργική γραφή. Οι σχέσεις των δύο φύλλων, η μορφή της μητέρας, ο έρωτας και η εξουσία του πατέρα στην οικογένεια, αποτέλεσαν τις πηγές από τις οποίες αντλήθηκε υλικό για τις παραπάνω συνθετικές εργασίες.
Στο πλαίσιο των δημιουργικών εργασιών οι μαθητές της Α' Τάξης με υπεύθυνη τη φιλόλογο κα Παπά Έυη προσέγγισαν διαθεματικά το μάθημα της ΝεοΕλληνικής Λογοτεχνίας και εκπόνησαν εργασίες που σχετίζονται με τη συγγραφή μικρού θεατρικού, τη ζωγραφική και την ελεύθερη δημιουργική γραφή. Οι σχέσεις των δύο φύλλων, η μορφή της μητέρας, ο έρωτας και η εξουσία του πατέρα στην οικογένεια, αποτέλεσαν τις πηγές από τις οποίες αντλήθηκε υλικό για τις παραπάνω συνθετικές εργασίες.
|
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 24 Απριλίου 2017 πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία στην Τσαγκαράδα. Την οργάνωση ανέλαβαν οι Σύλλογοι των Γονέων του Λυκείου & Γυμνασίου. Προηγήθηκε ωριαία ενημέρωση των μαθητών στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης τους ώς αυριανοί εθελοντές αιμοδότες.
Ευχαριστούμε το ιατρικό προσωπικό του Αχιλλοπουλείου Νοσοκομείου Βόλου.
Την Τρίτη 24 Απριλίου 2017 πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία στην Τσαγκαράδα. Την οργάνωση ανέλαβαν οι Σύλλογοι των Γονέων του Λυκείου & Γυμνασίου. Προηγήθηκε ωριαία ενημέρωση των μαθητών στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης τους ώς αυριανοί εθελοντές αιμοδότες.
Ευχαριστούμε το ιατρικό προσωπικό του Αχιλλοπουλείου Νοσοκομείου Βόλου.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ(7/4/2017-9/4/2017)
7 Απριλίου 2017… εκεί στη στάση τη γνωστή στην Τσαγκαράδα όπου τα λεωφορεία καθημερινά αφήνουν και παίρνουν όνειρα και ψυχές, εκεί όπου οι μαθητές του Λυκείου άλλοτε χαμογελαστοί και άλλοτε προβληματισμένοι συζητούν σχηματίζοντας «πηγαδάκια», από εκεί ξεκίνησε και η δική μας εκδρομή. Μια εκδρομή πολλής συζήτησης και ανατροπής, μια εκδρομή που ένωσε παιδιά και καθηγητές και σκόρπισε όλα τα «μαύρα» αιωρούμενα σύννεφα.
Στη μεγάλη λοιπόν πέτρινη στάση μέσα σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο συγκεντρωθήκαμε στις 8:00π.μ. Όλοι χαμογελαστοί και κεφάτοι, έτοιμοι για εκδρομή. Ο καιρός ήταν αρκετά καλός αλλά ξέραμε πολύ καλά ότι στην καρδιά της Ηπείρου δεν θα μας υποδεχόταν όπως θα επιθυμούσαμε. Από την πρώτη στιγμή τραγούδια άρχισαν να ηχούν στα μεγάφωνα του μικρού μας μπλε- όπως το Αιγαίο μας- λεωφορείου. Οι νέες επιτυχίες ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής πλαισιώνονταν από τις φωνές των παιδιών που ενθουσιασμένα άρχισαν ήδη να συζητούν για τη βραδινή τους έξοδο.
Η διαδρομή όμορφη, η φύση αναγεννημένη ξυπνούσε από το χειμωνιάτικο λήθαργό της και εμείς στο δικό μας παιδόκοσμο- παιδιά και συνοδοί καθηγητές- συζητούσαμε και κάναμε αστεία πειράγματα γκρεμίζοντας τα τυπικά φράγματα και χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας. Οι πρώτες σταγόνες βροχής μας καλωσόρισαν στην ηπειρωτική γη. Μέσα σ’ ένα βροχερό και κρύο σκηνικό αφιχθήκαμε στο Σπήλαιο του Περάματος.
Στο Σπήλαιο Περάματος στο λόφο Γκορίτσα, μόλις πέντε(5) χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων, περιηγηθήκαμε σε μια διαδρομή 1.100μ με θερμοκρασία αέρα 18ο Κελσίου. Εκεί συλλέξαμε χρήσιμες πληροφορίες τόσο για την ανακάλυψή του, τον σχηματισμό του και τα απολιθώματά του. Ένα Σπήλαιο που παρόλο που ήταν γνωστό στους κατοίκους ήδη από το 1900, η ύπαρξη του διαδόθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν μοιραία αποτέλεσε ασπίδα προστασίας για τους κατοίκους που κατέφυγαν στα τοιχώματά του για να γλιτώσουν το μένος των βομβαρδισμών. Μετά τον πόλεμο, και συγκεκριμένα το έτος 1951, περνώντας από εκεί τυχαία ο γεωλόγος-σπηλαιολόγος, Ιωάννης Πετρόχειλος έμαθε για την ύπαρξή του. Εισχώρησε σε αυτό και θαύμαζε επί ατέλειωτες ώρες το έξοχο αριστούργημα της ελληνικής φύσης. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τους σχηματισμούς των πετρωμάτων, η ξεναγός έλυσε κάθε απορία τους μέσα από τη μεστή σε περιεχόμενο αλλά και συνάμα απλή σε ύφος περιγραφή της. Η φαντασία των παιδιών αλλά και των συνοδών έπλασε φυτά και ζωικούς οργανισμούς, ίσως και μυθικούς ήρωες, αντικρίζοντας το μεγαλείο των σταλακτιτών και των σταλαμίδων. Όλοι συμφωνήσαμε σιωπηλά ότι δικαίως το Σπήλαιο Περάματος αφιερώθηκε στον Πλούτωνα και την Περσεφόνη. Δέος… υπόκλιση του πολυμήχανου ανθρώπου στο μεγαλείο της Δημιουργού Μητέρας Φύσης.
Η ώρα περασμένη… γύρω στις 16:30μ.μ. Οι φωτογραφίες με φόντο τη λίμνη των Ιωαννίνων πάνω από το λόφο αναμενόμενες. Αναμενόμενη όμως ήταν και η αίσθηση πείνας των εφήβων και ανυπόμονων μαθητών. Επιστροφή λοιπόν στα επίγεια και φθαρτά… αλλά αναγκαία. Άφιξη στο ξενοδοχείο, αναστάτωση τακτοποίησης, τα συνήθη σχόλια άλλοτε επιδοκιμασίας και άλλοτε αποδοκιμασίας, ελεύθερη απογευματινή έξοδος για ικανοποίηση γαστρονομικού ενδιαφέροντος και να’ μαστε πάλι πίσω εκεί γύρω στις 10:00 μ.μ όλοι έτοιμοι, όμορφοι και χαμογελαστοί για τη βραδινή μας έξοδο. Επιλέξαμε ένα μαγαζάκι με ζωντανή μουσική, εκεί δίπλα στην ομιχλώδη λίμνη. Το κέφι δεν έλειπε από τα παιδιά. Η Ελπίδα( η γνωστή μας) γεμάτη ζωντάνια, ο Παναγιώτης έτοιμος για χορό, ο Ζήσης μας επικίνδυνα σιωπηλός αλλά θαυματουργός, η Γεωργία λαμπερή, η Ευρυδίκη χωρίς το απουσιολόγιό της απελευθερωμένη, η Ελένη, ο Ιάσονας, ο Δημήτρης, η Αναστασία… όλοι οι μαθητές μαζί και χαρούμενοι. Μια πολύ ωραία βραδιά που κύλησε αβίαστα και μας εντυπώθηκε στη μνήμη μας. Σίγουρα η πρώτη ημέρα της εκδρομής έκλεισε με τους καλύτερους μελλοντικούς οιωνούς.
8/7/2017… Δύσκολο το πρωινό σήκωμα για όλους μας… Όμως τα παιδιά συνεπέστατα. Στην προγραμματισμένη ώρα μας εκεί στην είσοδο υποδοχής του ξενοδοχείου μας. Αναχώρηση για το νησάκι της Κυρά Φροσύνης, στο βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης Παμβώτιδας. Περπατώντας μέσα στα σοκάκια του ανακηρυγμένου παραδοσιακού οικισμού θαυμάσαμε την ηπειρωτική αρχιτεκτονική των 110 σπιτιών με τις στέγες τους χτισμένες από λιθόσχιστο. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο του Αλή Πασά και τη Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών. Δεχτήκαμε τις αύρες δύο διαφορετικών πολιτισμών και συνειδητοποιήσαμε για άλλη μια φορά τα στοιχεία που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ακούσαμε ιστορίες πραγματικές και θρύλους, εισχωρήσαμε νοητά σε άλλες εποχές θαυμάζοντας όπλα της εποχής και ενδυμασίες. Η ολιγόωρη επίσκεψή μας έφτασε και αυτή στο τέλος. Το νησάκι μας αποχαιρέτησε σιωπηλά καθώς εμείς έπρεπε να… αναρριχηθούμε. Στο πρόγραμμά μας η Χαράδρα του Βίκου.
Χαράδρα Βίκου, 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως! Δικαίως βρισκόταν στο πρόγραμμά μας. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν ανταμειφθήκαμε όσο θα περιμέναμε. Ο περιορισμένος χρόνος μας και η επιλογή να επισκεφτούμε το φαράγγι από την πλευρά της εξόδου του, μας κάνει να προσδοκούμε σε μια μελλοντική καλύτερη εξερεύνησή του. Το μεγαλείο του δημιουργεί δέος και φόβο στον επισκέπτη του και δυστυχώς ως συνοδοί παιδιών και δη εφήβων, δεν έλειψαν οι αποτροπές και οι αυστηρές συστάσεις, αναγκαίες για να συνεχίσουμε να χαμογελάμε αλλά για τους εφήβους τροχοπέδες της αισθήσεως της ελευθερίας τους. Φαγητό σε μια ταβέρνα, υπόλοιπο ωραίας ανάμνησης του συνοδού καθηγητή. Υπέροχο φαγητό και μία γλυκιά κούραση άρχισε να αναδύεται… Ο Παναγιώτης σε τρελά κέφια… μίμηση κότας. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω… Όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο ήδη χαμογελούν. Η Ελπίδα… ασταμάτητη… πηγή αστείρευτου κεφιού. Όλοι εκτόξευαν πειράγματα καλοπροαίρετα και η διάθεση της ομάδας στα ύψη!
Επιστροφή αναγκαία στο ξενοδοχείο. Τα παιδιά συνεπαρμένα κανόνιζαν τη βραδινή τους έξοδο. Σειρά είχε η επίσκεψή μας σε Club… γνωρίζετε το χώρο που ακούς ξένη δυνατή μουσική και μερικές φορές οι παρευρισκόμενοι βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης… Ναι, αλλά εμείς βρεθήκαμε σε κατάσταση απόλυτης νηνεμίας, τόσης που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας αρκετά νωρίς. Πίσω είχαμε αφήσει τη Μαρία μας και το συνοδό καθηγητή. Η Μαρία λίγο ταλαιπωρήθηκε αλλά ήταν τόσο υπομονετική και συνεννοήσιμη που το πρόγραμμα της εκδρομής τηρήθηκε όπως ήταν προγραμματισμένο. Άλλωστε σε μια εκδρομή όλα είναι αναμενόμενα και αντιμετωπίσιμα, αρκεί να λειτουργούμε ως ομάδα με σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Ολονύχτιες φωνές, ολονύχτιες φωνές εφήβων… ενοχλητικές; Ναι, αλλά τόσο αναζωογονητικές… Παρατηρήσεις από τους συνοδούς, μηνύματα να ησυχάσουν… Φωνές… Ανοιγοκλείνουν συνεχώς πόρτες… Μαρία, Ευρυδίκη, Μαρία, Παναγιώτης… οι συνήθεις ύποπτοι… Φωνές όμως παιδιών που είναι ευτυχισμένα. Αυτό κρατάμε και προχωράμε…
Τελευταία μέρα… αιωρείται μία θλίψη …. Φεύγουμε. Μουσείο Βρέλλη, κέρινα ομοιώματα. 13 χρόνια ακατάπαυστης δουλειάς του Παύλου Βρέλλη. Τα βλέμματά μας κύλησαν και αποτύπωσαν σκηνές της ελληνικής ιστορίας από διάφορες περιόδους σε φυσικό μέγεθος. Περίπου 150 εντυπωσιακά καλλιτεχνικά δημιουργήματα συνέβαλαν στην αφομοίωση 36 ιστορικών θεμάτων με πιο εύληπτο τρόπο από τους μαθητές μας. Μερικοί μαθητές σχολίασαν τη ζωντάνια της αναπαράστασης και θαύμασαν την εργασία του εκλιπόντα καλλιτέχνη.
Επόμενη στάση στο Μέτσοβο, εκεί στην πλατεία για καφέ και για ξεκούραση, στο πιο τουριστικό μέρος του Μετσόβου. Μία ολιγόωρη στάση ικανή να αδειάσει τα πορτοφόλια των μαθητών μας οι οποίοι ξεχύθηκαν να γεμίσουν τις αναμνήσεις τους με υλικού τύπου αντικείμενα. Στο γραφικό Μέτσοβο περπατήσαμε και αναχωρήσαμε βιαστικά για τα μεγαλοπρεπή Μετέωρα. Με θέα τους κυκλώπειους βράχους απολαύσαμε όχι μόνο το τελευταίο μας γεύμα αλλά και τις μιμήσεις των μαθητών που με σεβασμό και αξιοπρέπεια τόνισαν στιγμιότυπα διδασκαλίας και ιδιαίτερες κινήσεις των συνοδών καθηγητών τους και ορισμένων συναδέλφων τους. Ήταν μια ευχάριστη νότα στην εκδρομή μας που έγινε με καλοπροαίρετη διάθεση από όλους τους συμβαλλόμενους.
Η εκδρομή μας φτάνει στο τέλος. Τελευταία επιθυμία των μαθητών μας και εκτός προγράμματος μία τελευταία στάση στην παραλία του Βόλου. Ολιγόλεπτη αλλά μας έδωσε την ευκαιρία για μια μεγάλη βόλτα έως την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Και κάπου εδώ πέφτει η αυλαία.
Μια αυλαία με τίτλους τέλους ανεξίτηλους στη μνήμη όλων των συμμετεχόντων. Και σε αυτούς τους τίτλους δεν θα λείψουν οι ευχαριστίες. Ευχαριστούμε από καρδιάς τους μαθητές μας γιατί μας πρότειναν και γιατί έδειξαν ωριμότητα πάνω από την προβλεπόμενη. Ευχαριστούμε τον οδηγό μας, κ. Αντώνη Μαλαμούση, που υπήρξε συνεννοήσιμος και αξιοπρεπής σ’ όλες μας τις απαιτήσεις και συζητήσεις. Τέλος, κλείνοντας αυτόν τον απολογισμό μιας ιδιαίτερης εκδρομής ευχαριστούμε τον Διευθυντή μας, τον κ. Βασίλειο Γκαλαφάγκα, για την ελευθερία κινήσεων και σκέψεων που μας έδωσε, τον ευχαριστούμε γιατί μία εκδρομή εξαρτάται και από τo κλίμα διοίκησης που ασκείται, ένα κλίμα δημοκρατικό και συνεννόησης.
Τίτλοι τέλους αναγκαστικοί. Ας κρατήσουμε τις ωραίες αναμνήσεις των Ιωαννίνων με την ευχή να μας εξελίσσουν σε ανθρώπους καλύτερους.
Οι συνοδοί καθηγητές: Νίκου Ελένη - Φροξυλιάς Παναγιώτης
Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ(7/4/2017-9/4/2017)
7 Απριλίου 2017… εκεί στη στάση τη γνωστή στην Τσαγκαράδα όπου τα λεωφορεία καθημερινά αφήνουν και παίρνουν όνειρα και ψυχές, εκεί όπου οι μαθητές του Λυκείου άλλοτε χαμογελαστοί και άλλοτε προβληματισμένοι συζητούν σχηματίζοντας «πηγαδάκια», από εκεί ξεκίνησε και η δική μας εκδρομή. Μια εκδρομή πολλής συζήτησης και ανατροπής, μια εκδρομή που ένωσε παιδιά και καθηγητές και σκόρπισε όλα τα «μαύρα» αιωρούμενα σύννεφα.
Στη μεγάλη λοιπόν πέτρινη στάση μέσα σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο συγκεντρωθήκαμε στις 8:00π.μ. Όλοι χαμογελαστοί και κεφάτοι, έτοιμοι για εκδρομή. Ο καιρός ήταν αρκετά καλός αλλά ξέραμε πολύ καλά ότι στην καρδιά της Ηπείρου δεν θα μας υποδεχόταν όπως θα επιθυμούσαμε. Από την πρώτη στιγμή τραγούδια άρχισαν να ηχούν στα μεγάφωνα του μικρού μας μπλε- όπως το Αιγαίο μας- λεωφορείου. Οι νέες επιτυχίες ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής πλαισιώνονταν από τις φωνές των παιδιών που ενθουσιασμένα άρχισαν ήδη να συζητούν για τη βραδινή τους έξοδο.
Η διαδρομή όμορφη, η φύση αναγεννημένη ξυπνούσε από το χειμωνιάτικο λήθαργό της και εμείς στο δικό μας παιδόκοσμο- παιδιά και συνοδοί καθηγητές- συζητούσαμε και κάναμε αστεία πειράγματα γκρεμίζοντας τα τυπικά φράγματα και χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας. Οι πρώτες σταγόνες βροχής μας καλωσόρισαν στην ηπειρωτική γη. Μέσα σ’ ένα βροχερό και κρύο σκηνικό αφιχθήκαμε στο Σπήλαιο του Περάματος.
Στο Σπήλαιο Περάματος στο λόφο Γκορίτσα, μόλις πέντε(5) χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων, περιηγηθήκαμε σε μια διαδρομή 1.100μ με θερμοκρασία αέρα 18ο Κελσίου. Εκεί συλλέξαμε χρήσιμες πληροφορίες τόσο για την ανακάλυψή του, τον σχηματισμό του και τα απολιθώματά του. Ένα Σπήλαιο που παρόλο που ήταν γνωστό στους κατοίκους ήδη από το 1900, η ύπαρξη του διαδόθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν μοιραία αποτέλεσε ασπίδα προστασίας για τους κατοίκους που κατέφυγαν στα τοιχώματά του για να γλιτώσουν το μένος των βομβαρδισμών. Μετά τον πόλεμο, και συγκεκριμένα το έτος 1951, περνώντας από εκεί τυχαία ο γεωλόγος-σπηλαιολόγος, Ιωάννης Πετρόχειλος έμαθε για την ύπαρξή του. Εισχώρησε σε αυτό και θαύμαζε επί ατέλειωτες ώρες το έξοχο αριστούργημα της ελληνικής φύσης. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τους σχηματισμούς των πετρωμάτων, η ξεναγός έλυσε κάθε απορία τους μέσα από τη μεστή σε περιεχόμενο αλλά και συνάμα απλή σε ύφος περιγραφή της. Η φαντασία των παιδιών αλλά και των συνοδών έπλασε φυτά και ζωικούς οργανισμούς, ίσως και μυθικούς ήρωες, αντικρίζοντας το μεγαλείο των σταλακτιτών και των σταλαμίδων. Όλοι συμφωνήσαμε σιωπηλά ότι δικαίως το Σπήλαιο Περάματος αφιερώθηκε στον Πλούτωνα και την Περσεφόνη. Δέος… υπόκλιση του πολυμήχανου ανθρώπου στο μεγαλείο της Δημιουργού Μητέρας Φύσης.
Η ώρα περασμένη… γύρω στις 16:30μ.μ. Οι φωτογραφίες με φόντο τη λίμνη των Ιωαννίνων πάνω από το λόφο αναμενόμενες. Αναμενόμενη όμως ήταν και η αίσθηση πείνας των εφήβων και ανυπόμονων μαθητών. Επιστροφή λοιπόν στα επίγεια και φθαρτά… αλλά αναγκαία. Άφιξη στο ξενοδοχείο, αναστάτωση τακτοποίησης, τα συνήθη σχόλια άλλοτε επιδοκιμασίας και άλλοτε αποδοκιμασίας, ελεύθερη απογευματινή έξοδος για ικανοποίηση γαστρονομικού ενδιαφέροντος και να’ μαστε πάλι πίσω εκεί γύρω στις 10:00 μ.μ όλοι έτοιμοι, όμορφοι και χαμογελαστοί για τη βραδινή μας έξοδο. Επιλέξαμε ένα μαγαζάκι με ζωντανή μουσική, εκεί δίπλα στην ομιχλώδη λίμνη. Το κέφι δεν έλειπε από τα παιδιά. Η Ελπίδα( η γνωστή μας) γεμάτη ζωντάνια, ο Παναγιώτης έτοιμος για χορό, ο Ζήσης μας επικίνδυνα σιωπηλός αλλά θαυματουργός, η Γεωργία λαμπερή, η Ευρυδίκη χωρίς το απουσιολόγιό της απελευθερωμένη, η Ελένη, ο Ιάσονας, ο Δημήτρης, η Αναστασία… όλοι οι μαθητές μαζί και χαρούμενοι. Μια πολύ ωραία βραδιά που κύλησε αβίαστα και μας εντυπώθηκε στη μνήμη μας. Σίγουρα η πρώτη ημέρα της εκδρομής έκλεισε με τους καλύτερους μελλοντικούς οιωνούς.
8/7/2017… Δύσκολο το πρωινό σήκωμα για όλους μας… Όμως τα παιδιά συνεπέστατα. Στην προγραμματισμένη ώρα μας εκεί στην είσοδο υποδοχής του ξενοδοχείου μας. Αναχώρηση για το νησάκι της Κυρά Φροσύνης, στο βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης Παμβώτιδας. Περπατώντας μέσα στα σοκάκια του ανακηρυγμένου παραδοσιακού οικισμού θαυμάσαμε την ηπειρωτική αρχιτεκτονική των 110 σπιτιών με τις στέγες τους χτισμένες από λιθόσχιστο. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο του Αλή Πασά και τη Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών. Δεχτήκαμε τις αύρες δύο διαφορετικών πολιτισμών και συνειδητοποιήσαμε για άλλη μια φορά τα στοιχεία που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Ακούσαμε ιστορίες πραγματικές και θρύλους, εισχωρήσαμε νοητά σε άλλες εποχές θαυμάζοντας όπλα της εποχής και ενδυμασίες. Η ολιγόωρη επίσκεψή μας έφτασε και αυτή στο τέλος. Το νησάκι μας αποχαιρέτησε σιωπηλά καθώς εμείς έπρεπε να… αναρριχηθούμε. Στο πρόγραμμά μας η Χαράδρα του Βίκου.
Χαράδρα Βίκου, 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως! Δικαίως βρισκόταν στο πρόγραμμά μας. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν ανταμειφθήκαμε όσο θα περιμέναμε. Ο περιορισμένος χρόνος μας και η επιλογή να επισκεφτούμε το φαράγγι από την πλευρά της εξόδου του, μας κάνει να προσδοκούμε σε μια μελλοντική καλύτερη εξερεύνησή του. Το μεγαλείο του δημιουργεί δέος και φόβο στον επισκέπτη του και δυστυχώς ως συνοδοί παιδιών και δη εφήβων, δεν έλειψαν οι αποτροπές και οι αυστηρές συστάσεις, αναγκαίες για να συνεχίσουμε να χαμογελάμε αλλά για τους εφήβους τροχοπέδες της αισθήσεως της ελευθερίας τους. Φαγητό σε μια ταβέρνα, υπόλοιπο ωραίας ανάμνησης του συνοδού καθηγητή. Υπέροχο φαγητό και μία γλυκιά κούραση άρχισε να αναδύεται… Ο Παναγιώτης σε τρελά κέφια… μίμηση κότας. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω… Όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο ήδη χαμογελούν. Η Ελπίδα… ασταμάτητη… πηγή αστείρευτου κεφιού. Όλοι εκτόξευαν πειράγματα καλοπροαίρετα και η διάθεση της ομάδας στα ύψη!
Επιστροφή αναγκαία στο ξενοδοχείο. Τα παιδιά συνεπαρμένα κανόνιζαν τη βραδινή τους έξοδο. Σειρά είχε η επίσκεψή μας σε Club… γνωρίζετε το χώρο που ακούς ξένη δυνατή μουσική και μερικές φορές οι παρευρισκόμενοι βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης… Ναι, αλλά εμείς βρεθήκαμε σε κατάσταση απόλυτης νηνεμίας, τόσης που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας αρκετά νωρίς. Πίσω είχαμε αφήσει τη Μαρία μας και το συνοδό καθηγητή. Η Μαρία λίγο ταλαιπωρήθηκε αλλά ήταν τόσο υπομονετική και συνεννοήσιμη που το πρόγραμμα της εκδρομής τηρήθηκε όπως ήταν προγραμματισμένο. Άλλωστε σε μια εκδρομή όλα είναι αναμενόμενα και αντιμετωπίσιμα, αρκεί να λειτουργούμε ως ομάδα με σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Ολονύχτιες φωνές, ολονύχτιες φωνές εφήβων… ενοχλητικές; Ναι, αλλά τόσο αναζωογονητικές… Παρατηρήσεις από τους συνοδούς, μηνύματα να ησυχάσουν… Φωνές… Ανοιγοκλείνουν συνεχώς πόρτες… Μαρία, Ευρυδίκη, Μαρία, Παναγιώτης… οι συνήθεις ύποπτοι… Φωνές όμως παιδιών που είναι ευτυχισμένα. Αυτό κρατάμε και προχωράμε…
Τελευταία μέρα… αιωρείται μία θλίψη …. Φεύγουμε. Μουσείο Βρέλλη, κέρινα ομοιώματα. 13 χρόνια ακατάπαυστης δουλειάς του Παύλου Βρέλλη. Τα βλέμματά μας κύλησαν και αποτύπωσαν σκηνές της ελληνικής ιστορίας από διάφορες περιόδους σε φυσικό μέγεθος. Περίπου 150 εντυπωσιακά καλλιτεχνικά δημιουργήματα συνέβαλαν στην αφομοίωση 36 ιστορικών θεμάτων με πιο εύληπτο τρόπο από τους μαθητές μας. Μερικοί μαθητές σχολίασαν τη ζωντάνια της αναπαράστασης και θαύμασαν την εργασία του εκλιπόντα καλλιτέχνη.
Επόμενη στάση στο Μέτσοβο, εκεί στην πλατεία για καφέ και για ξεκούραση, στο πιο τουριστικό μέρος του Μετσόβου. Μία ολιγόωρη στάση ικανή να αδειάσει τα πορτοφόλια των μαθητών μας οι οποίοι ξεχύθηκαν να γεμίσουν τις αναμνήσεις τους με υλικού τύπου αντικείμενα. Στο γραφικό Μέτσοβο περπατήσαμε και αναχωρήσαμε βιαστικά για τα μεγαλοπρεπή Μετέωρα. Με θέα τους κυκλώπειους βράχους απολαύσαμε όχι μόνο το τελευταίο μας γεύμα αλλά και τις μιμήσεις των μαθητών που με σεβασμό και αξιοπρέπεια τόνισαν στιγμιότυπα διδασκαλίας και ιδιαίτερες κινήσεις των συνοδών καθηγητών τους και ορισμένων συναδέλφων τους. Ήταν μια ευχάριστη νότα στην εκδρομή μας που έγινε με καλοπροαίρετη διάθεση από όλους τους συμβαλλόμενους.
Η εκδρομή μας φτάνει στο τέλος. Τελευταία επιθυμία των μαθητών μας και εκτός προγράμματος μία τελευταία στάση στην παραλία του Βόλου. Ολιγόλεπτη αλλά μας έδωσε την ευκαιρία για μια μεγάλη βόλτα έως την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Και κάπου εδώ πέφτει η αυλαία.
Μια αυλαία με τίτλους τέλους ανεξίτηλους στη μνήμη όλων των συμμετεχόντων. Και σε αυτούς τους τίτλους δεν θα λείψουν οι ευχαριστίες. Ευχαριστούμε από καρδιάς τους μαθητές μας γιατί μας πρότειναν και γιατί έδειξαν ωριμότητα πάνω από την προβλεπόμενη. Ευχαριστούμε τον οδηγό μας, κ. Αντώνη Μαλαμούση, που υπήρξε συνεννοήσιμος και αξιοπρεπής σ’ όλες μας τις απαιτήσεις και συζητήσεις. Τέλος, κλείνοντας αυτόν τον απολογισμό μιας ιδιαίτερης εκδρομής ευχαριστούμε τον Διευθυντή μας, τον κ. Βασίλειο Γκαλαφάγκα, για την ελευθερία κινήσεων και σκέψεων που μας έδωσε, τον ευχαριστούμε γιατί μία εκδρομή εξαρτάται και από τo κλίμα διοίκησης που ασκείται, ένα κλίμα δημοκρατικό και συνεννόησης.
Τίτλοι τέλους αναγκαστικοί. Ας κρατήσουμε τις ωραίες αναμνήσεις των Ιωαννίνων με την ευχή να μας εξελίσσουν σε ανθρώπους καλύτερους.
Οι συνοδοί καθηγητές: Νίκου Ελένη - Φροξυλιάς Παναγιώτης
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Το Σάββατο 25 Μαρτίου 2017 γιορτάστηκε με λαμπρότητα η Εθνική μας Επέτειος. Καθηγητές, μαθητές, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και πλήθος κόσμου παρακολούθησε την δοξολογία στον Ι.Ν της Αγ. Παρασκευής στην Τσαγκαράδα. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων , τα ποιήματα των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου, οι παραδοσιακοί χοροί των μαθητών του Αχιλλοπουλείου Λυκείου & Γυμνασίου καθώς και η παρέλαση.
Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές μας.
Το Σάββατο 25 Μαρτίου 2017 γιορτάστηκε με λαμπρότητα η Εθνική μας Επέτειος. Καθηγητές, μαθητές, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και πλήθος κόσμου παρακολούθησε την δοξολογία στον Ι.Ν της Αγ. Παρασκευής στην Τσαγκαράδα. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων , τα ποιήματα των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου, οι παραδοσιακοί χοροί των μαθητών του Αχιλλοπουλείου Λυκείου & Γυμνασίου καθώς και η παρέλαση.
Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές μας.
|
|
|
|
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκεύη 24 Μαρτίου 2017 μαθητές και γονείς βρέθηκαν κοντά μας για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση για τον εορτασμο της Εθνικής μας επετείου. Την παρουσίαση ανέλαβε ο κος Αδάμος Μουζουρής ο οποίος μέσα από συσχετισμό γεγονότων, ιστορικά στοιχεία και διάλογο, μας ταξίδεψε και μας συγκίνησε με τις γνώσεις του. Τον ευχαριστούμε πολύ για ακόμη μία φορά.
Την Παρασκεύη 24 Μαρτίου 2017 μαθητές και γονείς βρέθηκαν κοντά μας για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση για τον εορτασμο της Εθνικής μας επετείου. Την παρουσίαση ανέλαβε ο κος Αδάμος Μουζουρής ο οποίος μέσα από συσχετισμό γεγονότων, ιστορικά στοιχεία και διάλογο, μας ταξίδεψε και μας συγκίνησε με τις γνώσεις του. Τον ευχαριστούμε πολύ για ακόμη μία φορά.
|
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Επιτέλους έφτασε η ώρα της πολυπόθητης 3-ήμερη εκδρομής της Γ' Τάξης (9-12 Μαρτίου 2017). Η εκδρομή ήταν εξαιρετική και οι μαθητές άψογοι. Ελπίζουμε ότι αυτά που είδαν θα πλουτίσουν περισσότερο τον κόσμο τους και οι αναμνήσεις θα τους συντροφεύουν και μετά το Σχολείο.
Πρώτος προορισμός μας η Καβάλα. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού και γευματίσαμε στην πόλη. Επόμενη στάση η Κομοτηνή όπου και διαμείναμε. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Καραθεοδωρή , το Αρχαιολογικό Μουσείο , το Αρχοντικό Ταβανιώτη και ένα τζαμί. Περιηγηθήκαμε στην πόλη , απολαύσαμε τοπικά εδέσματα και κάναμε αισθητή την παρουσία μας και στην Αλεξανδρούπολη. Μία ημέρα αφιερώσαμε στην Ξάνθη. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιστορία της πόλης μέσα από την ξενάγηση στο πολύ πλούσιο Λαογραφικό Μουσείο. Περπατήσαμε στα σοκάκια της Παλιάς πόλης , γευματίσαμε και χαλαρώσαμε στις πανέμορφες όχθες του Νέστου. Στην επιστροφή μας δεν λησμονήσαμε την επίσκεψη στον Λέων της Αμφίπολης.
Ευχαριστούμε όλους τους μαθητές για τις στιγμές που μας χάρισαν.
Επιτέλους έφτασε η ώρα της πολυπόθητης 3-ήμερη εκδρομής της Γ' Τάξης (9-12 Μαρτίου 2017). Η εκδρομή ήταν εξαιρετική και οι μαθητές άψογοι. Ελπίζουμε ότι αυτά που είδαν θα πλουτίσουν περισσότερο τον κόσμο τους και οι αναμνήσεις θα τους συντροφεύουν και μετά το Σχολείο.
Πρώτος προορισμός μας η Καβάλα. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού και γευματίσαμε στην πόλη. Επόμενη στάση η Κομοτηνή όπου και διαμείναμε. Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Καραθεοδωρή , το Αρχαιολογικό Μουσείο , το Αρχοντικό Ταβανιώτη και ένα τζαμί. Περιηγηθήκαμε στην πόλη , απολαύσαμε τοπικά εδέσματα και κάναμε αισθητή την παρουσία μας και στην Αλεξανδρούπολη. Μία ημέρα αφιερώσαμε στην Ξάνθη. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιστορία της πόλης μέσα από την ξενάγηση στο πολύ πλούσιο Λαογραφικό Μουσείο. Περπατήσαμε στα σοκάκια της Παλιάς πόλης , γευματίσαμε και χαλαρώσαμε στις πανέμορφες όχθες του Νέστου. Στην επιστροφή μας δεν λησμονήσαμε την επίσκεψη στον Λέων της Αμφίπολης.
Ευχαριστούμε όλους τους μαθητές για τις στιγμές που μας χάρισαν.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017 στα πλαίσια της ενημέρωσης και της καλλιέργιας των τρόπων της αντισεισμικής προστασίας των μαθητών μας , ο εξαιρετικός συνάδελφος Προκόπης Σταμάτης ειδικότητας ΠΕ17.05, M.Ed. (Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός) ανέλαβε την εκπόνηση της δράσης και πραγματικά η παρουσίαση του εντυπωσιάσε τόσο τους μαθητές όσο και εμάς τους υπολοίπους καθηγητές. Τον ευχαριστούμε θερμά
Την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017 στα πλαίσια της ενημέρωσης και της καλλιέργιας των τρόπων της αντισεισμικής προστασίας των μαθητών μας , ο εξαιρετικός συνάδελφος Προκόπης Σταμάτης ειδικότητας ΠΕ17.05, M.Ed. (Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός) ανέλαβε την εκπόνηση της δράσης και πραγματικά η παρουσίαση του εντυπωσιάσε τόσο τους μαθητές όσο και εμάς τους υπολοίπους καθηγητές. Τον ευχαριστούμε θερμά
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017 το Σχολείο μας πραγματοποίησε ημερήσιο εκπαιδευτικό περίπατο και επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της ΕΨΑ. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας μας ξενάγησαν στην ιστορική τους έκθεση η οποία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα όμως οι μαθητές δεν μπόρεσαν να δούνε από κοντά την γραμμή παραγωγής λόγω συντήρησης του εργοστασίου.
Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017 το Σχολείο μας πραγματοποίησε ημερήσιο εκπαιδευτικό περίπατο και επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της ΕΨΑ. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας μας ξενάγησαν στην ιστορική τους έκθεση η οποία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα όμως οι μαθητές δεν μπόρεσαν να δούνε από κοντά την γραμμή παραγωγής λόγω συντήρησης του εργοστασίου.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017 οι μαθητές του Σχολείου μας παρακολούθησαν την καθιερωμένη δοξολογία για τους Τρείς Ιεράρχες στον Ι.Ν της Αγίας Παρασκευής και κατόπιν επέστρεψαν στο Σχολείο όπου εκεί έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη πίτα οι Σύλλογοι Διδασκόντων του Λυκείου και Γ/σίου και οι μαθητές, προσφορά των Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων.
Την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017 οι μαθητές του Σχολείου μας παρακολούθησαν την καθιερωμένη δοξολογία για τους Τρείς Ιεράρχες στον Ι.Ν της Αγίας Παρασκευής και κατόπιν επέστρεψαν στο Σχολείο όπου εκεί έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη πίτα οι Σύλλογοι Διδασκόντων του Λυκείου και Γ/σίου και οι μαθητές, προσφορά των Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017 είχαμε την τιμή να φιλοξενούμε τον συγγραφέα Γιάννη Καλπούζο. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου Τσαγκαράδας. Την ομιλία του παρακολούθησαν οι μαθητές μας και οι γονέις τους, οι καθηγητές, η Σχολική Σύμβουλος Παιδαγωγικής Ευθύνης κα Αθανασία Χατζηπαντελή, η Αντιδήμαρχος Ζαγοράς-Μουρεσίου κα Τζορτζίνα Χριστοδούλου και βέβαια ο κος Αδάμος Μουζουρής ο οποίος προλόγισε και την εκδήλωση. Ευχαριστούμε τον πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής και φίλο Κώστα Βασταρδή για την αγορά 10 βιβλίων του συγγραφέα , τα οποία θα μοιραστούν στους μαθητές και τις μαθήτριες του Σχολείου μας.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, στίχους σε 70 τραγούδια, διηγήματα και μυθιστορήματα. Με την ποιητική συλλογή Έρωτας νυν και αεί ήταν υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.) για το μυθιστόρημά του ΙΜΑΡΕΤ. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΣΑΟΣ. ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ, ΙΜΑΡΕΤ: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ, ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ, ΣΕΡΡΑ. Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ καθώς και τα νεανικά μυθιστορήματα ΙΜΑΡΕΤ 1 – ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΙΣΜΑΗΛ και ΙΜΑΡΕΤ 2 - ΦΑΡΣΕΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ. Ο Γιάννης Καλπούζος εκτός από την πλούσια συγγραφική του δράση είναι στιχουργός πολύ γνωστών τραγουδιών όπως : Ότι αγαπώ είναι δικό σου (Γλυκερία) , Να 'σουν Θάλασσα (Θεοδωρίδου) , Δέκα Μάγισσες (Σαββιδάκης) και πολλά ακόμα όμορφα τραγούδια.
Την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017 είχαμε την τιμή να φιλοξενούμε τον συγγραφέα Γιάννη Καλπούζο. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου Τσαγκαράδας. Την ομιλία του παρακολούθησαν οι μαθητές μας και οι γονέις τους, οι καθηγητές, η Σχολική Σύμβουλος Παιδαγωγικής Ευθύνης κα Αθανασία Χατζηπαντελή, η Αντιδήμαρχος Ζαγοράς-Μουρεσίου κα Τζορτζίνα Χριστοδούλου και βέβαια ο κος Αδάμος Μουζουρής ο οποίος προλόγισε και την εκδήλωση. Ευχαριστούμε τον πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής και φίλο Κώστα Βασταρδή για την αγορά 10 βιβλίων του συγγραφέα , τα οποία θα μοιραστούν στους μαθητές και τις μαθήτριες του Σχολείου μας.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, στίχους σε 70 τραγούδια, διηγήματα και μυθιστορήματα. Με την ποιητική συλλογή Έρωτας νυν και αεί ήταν υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.) για το μυθιστόρημά του ΙΜΑΡΕΤ. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΣΑΟΣ. ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ, ΙΜΑΡΕΤ: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ, ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ, ΣΕΡΡΑ. Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ καθώς και τα νεανικά μυθιστορήματα ΙΜΑΡΕΤ 1 – ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΙΣΜΑΗΛ και ΙΜΑΡΕΤ 2 - ΦΑΡΣΕΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ. Ο Γιάννης Καλπούζος εκτός από την πλούσια συγγραφική του δράση είναι στιχουργός πολύ γνωστών τραγουδιών όπως : Ότι αγαπώ είναι δικό σου (Γλυκερία) , Να 'σουν Θάλασσα (Θεοδωρίδου) , Δέκα Μάγισσες (Σαββιδάκης) και πολλά ακόμα όμορφα τραγούδια.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου τελευταία σχολική ημέρα για φέτος αφιερώσαμε τις τελευταίες ώρες σε μία δράση με μουσική και τραγούδι για να αποχαιρετήσουμε τον χρόνο. Οργανωτής , ενορχηστρωτής , κιθαρίστας και τραγουδοποιός ο φίλος και συνάδελφος μαθηματικός κ.Παναγιώτης Φροξυλιάς. Τα τραγούδια συνόδευσαν οι μαθητές μας.
Σας ευχόμαστε καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία , ειρήνη και αισιοδοξία
Την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου τελευταία σχολική ημέρα για φέτος αφιερώσαμε τις τελευταίες ώρες σε μία δράση με μουσική και τραγούδι για να αποχαιρετήσουμε τον χρόνο. Οργανωτής , ενορχηστρωτής , κιθαρίστας και τραγουδοποιός ο φίλος και συνάδελφος μαθηματικός κ.Παναγιώτης Φροξυλιάς. Τα τραγούδια συνόδευσαν οι μαθητές μας.
Σας ευχόμαστε καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία , ειρήνη και αισιοδοξία
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου είχαμε την τιμή να έχουμε κοντά μας τον κ. Αντώνη Πλαγερά ο οποίος είναι υπέυθυνος το Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ν. Μαγνησίας και τον κ. Μουζουρή Αδάμο. Έτσι λοιπόν τις 3 τελευταίες ώρες συνδυάσαμε 2 δράσεις. Η πρώτη αφορούσε την ενημέρωση των μαθητών μας σχετικά με θέματα συμπεριφοράς ,συνεργασίας και προσοχής από πιθανούς κινδύνους του διαδικτύου από τον κ. Πλαγερά. Η δεύτερη δράση αφορούσε την ενημέρωση των μαθητών μας από τον κ. Μουζουρή και ήταν αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη και είναι αδιαίρετα. Αφορούν δηλαδή τόσο τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, την ισονομία και την ελευθερία έκφρασης, όσο και τα κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην παιδεία, καθώς και συλλογικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αδιαίρετα σημαίνει ότι όταν ένα δικαίωμα ισχυροποιείται ή υποβαθμίζεται αυτό επηρεάζει κατά τον ίδιο τρόπο τα άλλα δικαιώματα.
Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι στάση ζωής. Είναι τρόπος αλληλεπίδρασης ανθρώπων, κρατών και λαών. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση ειρήνης, ευημερίας και υγιούς ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων που συγκροτούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Οι κοινωνίες που θα συγκροτούνται από ανθρώπους με μία τέτοια προσωπικότητα είναι οι κοινωνίες που θα έχουν μέλλον, αλλά και παρόν, που θα διακατέχεται από έννοιες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός. Στις κοινωνίες αυτές τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα υφίστανται ως καταστατικός χάρτης.
Σας επισυνάπτω την παρουσίαση του κ. Μουζουρή. Αξίζει πραγματικά να την διαβάσετε.
Την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου είχαμε την τιμή να έχουμε κοντά μας τον κ. Αντώνη Πλαγερά ο οποίος είναι υπέυθυνος το Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ν. Μαγνησίας και τον κ. Μουζουρή Αδάμο. Έτσι λοιπόν τις 3 τελευταίες ώρες συνδυάσαμε 2 δράσεις. Η πρώτη αφορούσε την ενημέρωση των μαθητών μας σχετικά με θέματα συμπεριφοράς ,συνεργασίας και προσοχής από πιθανούς κινδύνους του διαδικτύου από τον κ. Πλαγερά. Η δεύτερη δράση αφορούσε την ενημέρωση των μαθητών μας από τον κ. Μουζουρή και ήταν αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη και είναι αδιαίρετα. Αφορούν δηλαδή τόσο τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, την ισονομία και την ελευθερία έκφρασης, όσο και τα κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην παιδεία, καθώς και συλλογικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αδιαίρετα σημαίνει ότι όταν ένα δικαίωμα ισχυροποιείται ή υποβαθμίζεται αυτό επηρεάζει κατά τον ίδιο τρόπο τα άλλα δικαιώματα.
Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι στάση ζωής. Είναι τρόπος αλληλεπίδρασης ανθρώπων, κρατών και λαών. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση ειρήνης, ευημερίας και υγιούς ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων που συγκροτούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Οι κοινωνίες που θα συγκροτούνται από ανθρώπους με μία τέτοια προσωπικότητα είναι οι κοινωνίες που θα έχουν μέλλον, αλλά και παρόν, που θα διακατέχεται από έννοιες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός. Στις κοινωνίες αυτές τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα υφίστανται ως καταστατικός χάρτης.
Σας επισυνάπτω την παρουσίαση του κ. Μουζουρή. Αξίζει πραγματικά να την διαβάσετε.
Ανθρώπινα_Δικαιώματα.docx | |
File Size: | 55 kb |
File Type: | docx |
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε ενημέρωση των μαθητών, ανά τάξη, σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα, προβλήθηκε ενημερωτικό υλικό και έγινε διάλογος στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης των αυριανών χρηστών του οδικού δικτύου. Η δράση αυτή έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων που καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR) και τιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου.
Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματακαι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν.
Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστυχήματα και πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.
Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά:
Την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε ενημέρωση των μαθητών, ανά τάξη, σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα, προβλήθηκε ενημερωτικό υλικό και έγινε διάλογος στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης των αυριανών χρηστών του οδικού δικτύου. Η δράση αυτή έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων που καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR) και τιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου.
Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματακαι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν.
Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστυχήματα και πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.
Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά:
- Από το 1965 έως και το 2008 είχαμε 150.000 νεκρούς και 1,5 εκατ. τραυματίες.
- Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, έχουμε 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες και περίπου 2.500 μικρά παιδιά να συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες.
- Καθημερινά χάνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία.
- Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων συμβαίνει μέσα στις πόλεις με μέσο όρο ταχύτητας τα 60 χλμ./ώρα.
- Ελλάδα και Ρουμανία είναι οι δυο χώρες με το υψηλότερο αριθμό θανάτων από τροχαία ανά εκατομμύριο κατοίκων. Συγκεκριμένα, 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ανά εκατομμύριο στη χώρα μας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 69 άνθρωποι
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Η Πέμπτη 17 Νοεμβρίου ήταν αφιερωμένη στην Ημέρα της Γιορτής του Πολυτεχνείου. Στο Σχολείο μας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμήν της ημέρας αυτής με εισηγητή τον αγαπητό κ. Αδάμο Μουζουρή ο οποίος μέσα απο ιστορικά γεγονότα και μαρτυρίες παρουσίασε ένα μικρό χρονικό. Ταυτόχρονα μέσα από τον διάλογο με τους μαθητές αναδείχθηκαν προβληματισμοί και συσχετίστηκαν τα τότε γεγονότα της εποχής για αξίες και ιδανικά με την μετέπειτα πορεία της Ελλάδας ως τις μέρες μας.
Η Πέμπτη 17 Νοεμβρίου ήταν αφιερωμένη στην Ημέρα της Γιορτής του Πολυτεχνείου. Στο Σχολείο μας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμήν της ημέρας αυτής με εισηγητή τον αγαπητό κ. Αδάμο Μουζουρή ο οποίος μέσα απο ιστορικά γεγονότα και μαρτυρίες παρουσίασε ένα μικρό χρονικό. Ταυτόχρονα μέσα από τον διάλογο με τους μαθητές αναδείχθηκαν προβληματισμοί και συσχετίστηκαν τα τότε γεγονότα της εποχής για αξίες και ιδανικά με την μετέπειτα πορεία της Ελλάδας ως τις μέρες μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2016 την ημέρα της εθνικής επετείου του 1940 οι μαθητές του Σχολείου μας όπως κάθε χρόνο , παρακολούθησαν μαζί με το Γυμνάσιο , το Δημοτικό Σχολείο και πλήθος κόσμου την καθιερωμένη δοξολογία στον Ι.Ν Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας. Μετά το πέρας της δοξολογίας ακολούθησε κατάθεση στεφάνων , οι παραδοσιακοί χοροί των μαθητών και βέβαια η παρέλαση των Σχολείων. Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές.
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε οτι κάθε χρόνο μετά από κάθε εθνική εορτή οι Σύλλογοι Γονέων και οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου "Alekas House" , Λένα & Θοδωρής προσφέρουν το γέυμα για τους καθηγητές που παρευρίσκονται στην Τσαγκαράδα την ημέρα εκείνη. Τους ευχαριστούμε θερμά.
Την Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2016 την ημέρα της εθνικής επετείου του 1940 οι μαθητές του Σχολείου μας όπως κάθε χρόνο , παρακολούθησαν μαζί με το Γυμνάσιο , το Δημοτικό Σχολείο και πλήθος κόσμου την καθιερωμένη δοξολογία στον Ι.Ν Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας. Μετά το πέρας της δοξολογίας ακολούθησε κατάθεση στεφάνων , οι παραδοσιακοί χοροί των μαθητών και βέβαια η παρέλαση των Σχολείων. Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές.
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε οτι κάθε χρόνο μετά από κάθε εθνική εορτή οι Σύλλογοι Γονέων και οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου "Alekas House" , Λένα & Θοδωρής προσφέρουν το γέυμα για τους καθηγητές που παρευρίσκονται στην Τσαγκαράδα την ημέρα εκείνη. Τους ευχαριστούμε θερμά.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε η σχολική γιορτή-εκδήλωση με απονομή βραβείων και αριστείων στους μαθητές μας.
Ακολούθησε η παρουσίαση απο την φιλόλογο Κα Έυη Παπά με αφετήρια την οικονομική κρίση του 1929 , την επέκταση του φασισμού σε πολλές χώρες της Ευρώπης , την έναρξη του παγκοσμίου πολέμου και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο καθώς και ηχογραφημένα ακούσματα-μαρτυρίες συγγενικών προσώπων των μαθητών. Ενδιάμεσα οι μαθητές μας , παρουσίασαν μονόπρακτο (Ο Σπιούνος) του θεατρικού έργου "Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ" του θεατρικού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ. Τα αποσπάσματα των ταινιών της παρουσίασης είναι από αξιόλογες ελληνικές παραγωγές έρευνας και ιστορικά ντοκυμαντέρ και χρησιμοποιήθηκαν μόνο για επιμορφωτικό σκοπό.
* Όπου μέσα στο αρχείο παρουσίασης υπάρχουν Διαφάνειες που γράφουν "Απόσπασμα από αρχείο βίντεο" κάντε κλίκ για να δείτε τα βίντεο στο κανάλι μας
Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε η σχολική γιορτή-εκδήλωση με απονομή βραβείων και αριστείων στους μαθητές μας.
Ακολούθησε η παρουσίαση απο την φιλόλογο Κα Έυη Παπά με αφετήρια την οικονομική κρίση του 1929 , την επέκταση του φασισμού σε πολλές χώρες της Ευρώπης , την έναρξη του παγκοσμίου πολέμου και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο καθώς και ηχογραφημένα ακούσματα-μαρτυρίες συγγενικών προσώπων των μαθητών. Ενδιάμεσα οι μαθητές μας , παρουσίασαν μονόπρακτο (Ο Σπιούνος) του θεατρικού έργου "Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ" του θεατρικού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ. Τα αποσπάσματα των ταινιών της παρουσίασης είναι από αξιόλογες ελληνικές παραγωγές έρευνας και ιστορικά ντοκυμαντέρ και χρησιμοποιήθηκαν μόνο για επιμορφωτικό σκοπό.
* Όπου μέσα στο αρχείο παρουσίασης υπάρχουν Διαφάνειες που γράφουν "Απόσπασμα από αρχείο βίντεο" κάντε κλίκ για να δείτε τα βίντεο στο κανάλι μας
|
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016 οι μαθητές και οι καθηγητές του Λυκείου πραγματοποιήσαμε την πρώτη διδακτική επίσκεψη στον Βόλο.
Οι μαθητές της Β' & Γ' Τάξης συμμετείχαν σε πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου , ενώ οι μαθητές της Α' Τάξης επισκέφθηκαν το Μουσείο Πόλης.
Το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, διανύει τον τρίτο πλέον χρόνο λειτουργίας του με τη μεγάλη έκθεση «Βόλος – Νέα Ιωνία: τόσο κοντά τόσο μακριά».
Οι μαθητές, ξεναγήθηκαν στην έκθεση, επεξεργάστηκαν αντικείμενα των συλλογών του Μουσείου, και ασχολήθηκαν με δράσεις σχετικές με τις ενότητες Ενδυμασία, Εργασία Άνθρωποι, Αθλητισμός, Αστικός χώρος, Διασκέδαση, Περίοδοι κρίσης, Κατοικία. Το προγραμμα επίσης περιελάμβανε το φωτογραφικό project µε τίτλο "Persona" το οποίο αφορούσε τη συλλογική πρόταση 10 φωτογράφων του Βόλου στο πλαίσιο της έρευνάς τους για πιθανές εκδοχές και εφαρµογές του όρου Persona.
Το πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου ήταν:
«Νεολιθικός Πολιτισμός στη Θεσσαλία» με διάρκεια περίπου 2+ ώρες
Στόχος του προγράμματος ήταν η γνωριμία των μαθητών με πτυχές του Νεολιθικού Πολιτισμού. Οι μαθητές που συμμετείχαν σε αυτό παρακολουθούθησαν αρχικά ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στον τρόπο ζωής των νεολιθικών ανθρώπων και στη συνέχεια επεξεργάστηκαν πτυχές του νεολιθικού πολιτισμού, όντας μέσα στην ομώνυμη αίθουσα του Μουσείου και σε άμεση επαφή με τα αυθεντικά αντικείμενα τόσο με το βλέμμα όσο και με την αφή, την όραση και την όσφρηση, καθώς είχαν τη δυνατότητα να πιάσουν, να περιεργαστούν με χέρια και τα μάτια τους, να μυρίσουν και να παίξουν με τα πιστά αντίγραφα των αντικειμένων, που τους διανεμήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής περιήγησης. Συμπληρώσαν ένα σύντομο φυλλάδιο εργασίας και η εμπειρία τους ολοκληρώθηκε με το εργαστήρι πηλού, στη διάρκεια του οποίου μπόρεσαν να επεξεργαστούν την πρώτη ύλη και να δοκιμάσουν μεθόδους και τεχνικές, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα.
Την Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016 οι μαθητές και οι καθηγητές του Λυκείου πραγματοποιήσαμε την πρώτη διδακτική επίσκεψη στον Βόλο.
Οι μαθητές της Β' & Γ' Τάξης συμμετείχαν σε πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου , ενώ οι μαθητές της Α' Τάξης επισκέφθηκαν το Μουσείο Πόλης.
Το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, διανύει τον τρίτο πλέον χρόνο λειτουργίας του με τη μεγάλη έκθεση «Βόλος – Νέα Ιωνία: τόσο κοντά τόσο μακριά».
Οι μαθητές, ξεναγήθηκαν στην έκθεση, επεξεργάστηκαν αντικείμενα των συλλογών του Μουσείου, και ασχολήθηκαν με δράσεις σχετικές με τις ενότητες Ενδυμασία, Εργασία Άνθρωποι, Αθλητισμός, Αστικός χώρος, Διασκέδαση, Περίοδοι κρίσης, Κατοικία. Το προγραμμα επίσης περιελάμβανε το φωτογραφικό project µε τίτλο "Persona" το οποίο αφορούσε τη συλλογική πρόταση 10 φωτογράφων του Βόλου στο πλαίσιο της έρευνάς τους για πιθανές εκδοχές και εφαρµογές του όρου Persona.
Το πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου ήταν:
«Νεολιθικός Πολιτισμός στη Θεσσαλία» με διάρκεια περίπου 2+ ώρες
Στόχος του προγράμματος ήταν η γνωριμία των μαθητών με πτυχές του Νεολιθικού Πολιτισμού. Οι μαθητές που συμμετείχαν σε αυτό παρακολουθούθησαν αρχικά ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στον τρόπο ζωής των νεολιθικών ανθρώπων και στη συνέχεια επεξεργάστηκαν πτυχές του νεολιθικού πολιτισμού, όντας μέσα στην ομώνυμη αίθουσα του Μουσείου και σε άμεση επαφή με τα αυθεντικά αντικείμενα τόσο με το βλέμμα όσο και με την αφή, την όραση και την όσφρηση, καθώς είχαν τη δυνατότητα να πιάσουν, να περιεργαστούν με χέρια και τα μάτια τους, να μυρίσουν και να παίξουν με τα πιστά αντίγραφα των αντικειμένων, που τους διανεμήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής περιήγησης. Συμπληρώσαν ένα σύντομο φυλλάδιο εργασίας και η εμπειρία τους ολοκληρώθηκε με το εργαστήρι πηλού, στη διάρκεια του οποίου μπόρεσαν να επεξεργαστούν την πρώτη ύλη και να δοκιμάσουν μεθόδους και τεχνικές, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 04 Οκτωβρίου 2016 και πιό συγκεκριμένα τις 2 τελευταίες ώρες του ωρολογίου προγράμματος μας επισκέφτηκε η κινητή μονάδα του Οδοντιατρικού Συλλόγου Βόλου σε συνεργασία με το Χαμόγελο του Παιδιού και πραγματοποίησαν πρόγραμμα πρόληψης στοματικής υγιεινής και οδοντιατρική εξέταση των μαθητών μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 03 Οκτωβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε η πρώτη δράση του Σχολείου μας. Στα πλαίσια λοιπόν της Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού και σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Τσαγκαράδας οι μαθητές μας μετέβησαν μέσα από τα πανέμορφα μονοπάτια της περιοχής στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών Τσαγκαράδας.
Σχολικό Έτος 2015-2016
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 21 Ιουνίου 2016 πραγματοποιήθηκε η τελετή αποφοίτησης των μαθητών της Γ' Τάξης του Σχολείου μας.
Κοντά μας βρέθηκαν μαθητές, γονείς, συνάδελφοι και εκπρόσωποι του Δήμου. Ευχαριστούμε θερμά το ξενοδοχείο "12 Months Luxury Resort" και την ιδιοκτήτρια του Κα Βενιέρη για την φιλοξενία καθώς και τον Σύλλογο Γονέων για την εξαιρετική διοργάνωση της τελετής.
Καλό καλοκαίρι!
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου 2016 πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο μας ο Διαγωνισμός Ορθογραφίας. Μέρος έλαβαν όλοι οι μαθητές των τάξεων Α' & Β' των οποίων τα αποτελέσματα συνεκτιμήθηκαν ομαδικά. Ο Διαγωνισμός διεξήχθη με μεγάλη επιτυχία και είχε ιδιαίτερη απήχηση σε όλους μαθητές κυρίως λόγω του τρόπου διεξαγωγής υπό μορφή παιχνιδιού. Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές μας
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 12 Απριλίου 2016 οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να μυηθούν στον κοσμο της φωτογραφιας. 'Ετσι λοιπόν τις τεσσερις (4) τελευταίες ώρες ο δάσκαλος φωτογραφίας και εξαίρετος κ. Παναγιώτης Ανδριώτης ανέλαβε την παρουσίαση. Οι μαθητές έμειναν ενθουσιασμένοι.
Ο Παναγιώτης Ανδριώτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Δεκεμβρίου 1977. Χαϊδάρι, Παπάδος Λέσβου, Αντικύθηρα, Μύρινα Λήμνου, Κως, Βόλος οι πόλεις και τα χωριά όπου έζησε και μεγάλωσε. Ένα παζλ από ετερόκλητες εικόνες αποτελούν τις παιδικές και εφηβικές του μνήμες.
Αγαπημένο του χόμπι πριν τον κερδίσει η φωτογραφία, το σκάκι, αρχικά ως αθλητής και αργότερα ως δάσκαλος.
Με την φωτογραφία ασχολείται ενεργά τα τελευταία χρόνια. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, ενώ φωτογραφίες του έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς.
Το “Γηροκομείον Βόλου” είναι η 4η ατομική του έκθεση φωτογραφίας. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως ηλεκτρολόγος στο Δήμο Βόλου.
Είναι ενεργό μέλος του “Φωτογραφικού Κύκλου” και της Φωτογραφικής Λέσχης Βόλου. www.panosandriotis.com
“Από παιδιά σε παιδιά”
Ήταν πραγματικά μεγάλη η χαρά μου μα και η τιμή όταν προσκλήθηκα από τους αγαπητούς καθηγητές του Λυκείου Τσαγκαράδας, να μοιραστώ τις σκέψεις μου γύρω από την τέχνη της φωτογραφίας. Η αλήθεια είναι πως η φωτογραφία ενώνει, είναι επικοινωνία, είναι τέχνη, μα για μένα προσωπικά έναν ερασιτέχνη φωτογράφο είναι ελευθερία. Ελευθερία στα “πρέπει” της ζωής, στα πρέπει του σχολείου, στα πρέπει της δουλειάς, στα πρέπει της κοινωνίας. Όποτε βγαίνω βόλτα με σκοπό την φωτογράφιση αισθάνομαι τον κόσμο ως θέατρο και εμένα τον μοναδικό θεατή της παράστασης.
Για 4 διδακτικές ώρες, οι αγαπητοί μαθητές του Λυκείου Τσαγκαράδας με άκουσαν να ξεδιπλώνω τις εμπειρίες μου, γύρω από την τέχνη της φωτογραφίας. Μιλήσαμε για την πρόσφατη φωτογραφική έκθεσή μου “Γηροκομείον Βόλου”, είδαμε πορτρέτα, φωτογραφίες δρόμου, αλλά και φωτογραφίες μεγάλων δασκάλων, όπως του βολιώτη Δημήτρη Λέτσιου. Επίσης χάρηκα πολύ με τον επικοδομητικό διάλογο που είχαμε, την οργάνωση του σχολείου αλλά και τις φωτογραφίες των μαθητών. Μιλήσαμε επίσης για τις τεχνικές ρυθμίσεις της φωτογραφικής μηχανής (ISO, διάφραγμα, ταχύτητα κλείστρου) για την ευκολία της φωτογραφίας -αυτή με το κινητό τηλέφωνο-, μιλήσαμε για την κοινωνική δικτύωση (facebook) αλλά και τα αυτοπορτραίτα (selfies). Σίγουρα έφυγα πιο έμπειρος από το Λύκειο Τσαγκαράδας και μπορώ να πω πως έμαθα και πολλά πράγματα από τους φίλους μαθητές του. Ένα σχολείο σε υπέροχη τοποθεσία, με δροσιά, ησυχία, φύση και αγάπη, αγάπη από τους καθηγητές προς μαθητές μια σχέση που στηρίζεται στον αλληλοσεβασμο. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Φθινόπωρο, με την ελπίδα να παρουσιαστεί στο φιλότεχνο κοινό μια έκθεση φωτογραφίας των μαθητών, με θέμα την οικογενειακή τους ζωή, στο γραφικό χωριό του Πηλίου, την Τσαγκαράδα.
Παναγιώτης Ανδριώτης, ενεργό μέλος του “Φωτογραφικού Κύκλου” και της “Φωτογραφικής Λέσχης Βόλου”
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τετάρτη 6 Απριλίου 2016 οι μαθητές μας συγκέντρωσαν ρουχισμό αλλά και είδη πρώτης ανάγκης με σκοπό την αποστολή τους προς τα κέντρα συγκέντρωσης μεταναστών. Η ενέργειά αυτή δείχνει την έμπρακτη συμπαράσταση του Σχολείου προς τους πρόσφυγες και τιμάει πρωτίστως τους ίδιους τους μαθητές μας καθώς στις μέρες μας, οι έννοιες της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης, της αγάπης και της ανθρωπιάς πρέπει να γίνουν πράξη από τον καθένα μας για έναν καλύτερο κόσμο.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Επιτέλους η πολυπόθητη εκδρομή μας. Την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016 το πρωί αναχωρήσαμε με προορισμό την πόλη της Θεσαλλονίκης και το μεσημέρι καταλύσαμε στο ξενοδοχείο "Καψης". Αφού ξεκουραστήκαμε και τακτοποιηθήκαμε, επισκεφθήκαμε τον επιβλητικό ναό του Αγίου Δημητρίου. Λόγω της άφιξης του Αρχιεπισκόπου για τις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου δεν είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε στις κατακόμβες. Το βράδυ διασκεδάσαμε σε ένα από τα πιό γνωστά ρεμπτετάδικα της πόλης στην "Φωλιά του Κόκκορα". Εκεί συναντήσαμε πολλά σχολεία , οι μαθητές διασκέδασαν και χόρεψαν με την καρδιά τους. Συγχαρητήρια στα κορίτσια μας για το χορό τους την "Φραγκοσυριανή". Την επόμενη μέρα και αφού πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, επισκεφτήκαμε τον Λευκό Πύργο(στον οποίο δεν μπορέσαμε να ανέβουμε λόγω του πλήθους των σχολείων που περίμεναν) , τα κάστρα και την "Άνω Πόλη". Στην συνέχεια μεταβήκαμε στο "Κέντρο Διάδοσης Επιστημών & Μουσείο Τεχνολογίας", και παρακολουθήσαμε δύο (2) εξαιρετικές τρισδιάστατες ταινίες , τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και τους δεινόσαυρους. Κατόπιν είχαμε την ευκαιρία να γευματίσουμε και να κάνουμε τα ψώνια μας στο εμπορικό κέντρο "Mediterranean Cosmos". Το βράδυ παρακολουθήσαμε την καυστική κωμωδία-παράσταση "Χωρίζουμε λέμε" στο "Θέατρο Αριστοτέλειον" και αργότερα την τιμητική τους είχαν τα "Λαδάδικα". Την Κυριακή το πρωί και αφού αγοράσαμε τα απαραίτητα εδέσματα-ενθύμια, αφήσαμε πίσω μας την "Νύφη του Θερμαϊκού" και μεταβήκαμε στον ιστορικό χώρο της Βεργίνας. Εκεί μας περίμενε η ξεναγός μας η οποία μέσα από την μαγευτική της αφήγηση μας ταξίδεψε πίσω στον χρόνο κάνοντας τους μαθητές μας να ενθουσιαστούν. Κατόπιν γευματίσαμε σε τοπικό εστιατόριο και χορτάτοι πλέον απο εμπειρίες και εικόνες αφιχθήκαμε το βράδυ στα πάτρια εδάφη. Να τονίσουμε οτι οι μαθητές καθόλη την διάρκεια της εκδρομής είχαν εξαιρετική στάση και συμπεριφορά.
Καλές αναμνήσεις...
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016 οι μαθητές μας προσήλθαν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής για την καθιερωμένη δοξολογία. Στην συνέχεια παρουσιάστηκαν οι χορευτικές ομάδες τόσο του Σχολείου μας όσο και του Γυμνασίου Τσαγκαράδας. Οι καιρικές συνθήκες συνθήκες δεν επέτρεψαν την διεξαγωγή της μαθητικής παρέλασης.Ωστόσο, οι μαθητές μας, αξίζουν τον έπαινο για την παρουσία και την συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις. Παράλληλα, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε την κα Τούλα Μούτου για την ουσιαστική βοήθειά της στην εκμάθηση των παραδοσιακών χορών των χορευτικών ομάδων καθ΄όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αφιερωμένη στην εορτή της 21ης Μαρτίου 1821. Κεντρικός ομιλητής μας ήταν ο κος Αδάμος Μουζουρής ο οποίος , αφού πραγματοποίησε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα γεγονότα της εθνικής εξέγερσης των Ελλήνων εναντίων των Ωθωμανών , τόνισε ιδιαίτερα την σημασία του έθνους , όπως αυτή προέκυψε μέσα απο τον Νεοελληνικό διαφωτισμό και την Παιδεία , τις διαμάχες των φορέων εξουσίας για την διατήρηση ή απόκτηση της , τις δυσκολίες που συνάντησε ο αγώνας κατά την διάρκεια των εμφυλίων σπαραγμών και υπογράμμισε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων καθώς και την ομοψυχία που δείχνουμε ώς έθνος σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας. Το κεντρικό μήνυμα της εκδήλωσης ήταν οι αξίες και τα ιδανικά που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν τους αγώνες της φυλής μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016 οι τρείς (3) τελευταίες ώρες του ωρολογίου προγράμματος αφιερώθηκαν στην ενημέρωση των μαθητών μας σε θέματα που αφορούν τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο , τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα στις σχέσεις μας (αγάπη , κατανόηση , διάλογος) , τις ερωτικές τους σχέσεις , τις προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνουν , τον βαθμό που πρέπει όλοι να είμαστε ευαισθητοποιημένοι έτσι ώστε σαν αυριανοί πολίτες οι μαθητές να είναι επαρκώς ενημερωμένοι στα παραπάνω σημαντικά για όλους μας ζητήματα.
Εισηγήτρια της εκδήλωσης η γυναικολογος κα Γιάννα Οικονομίδου την οποία και ευχαριστούμε θερμά.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016 το Σχολείο μας πραγματοποίησε τον περίπατο του στο Μούρεσι. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να κάνουν βόλτα στο χωριό και να πάρουν τον μεσημεριανό τους στην ταβέρνα του Βαγγέλη. Ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016 τα Δ.Σ των Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων του Λυκείου και Γυμνασίου Τσαγκαράδας πραγματοποίησαν τον ετήσιο χορό τους στην κεντρική πλατεία του Μουρεσίου. Η εκδήλωση ήταν εξαιρετική και συνοδεύτηκε από ζωντανή μουσική και χορό.
Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς για την πρόσκληση και την φιλοξενεία τους
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016 το Σχολείο μας πραγματοποίησε εκπαιδευτική επίσκεψη στο Νεοχώρι. Στοχος μας ήταν η επίσκεψη στο "Μουσείο του CERN'. Το μουσείο δημιουργήθηκε και κατασκευάστηκε στα πλαίσια ευρωπαίκου προγράμματος για την προώθηση και διάδοση του ερευνητικού προγράμματος του CERN. Προηγήθηκε συμπλήρωση ερωτηματολογίου από τους μαθητές σχετικά με πρότερες γνώσεις που αφορούν στο πρόγραμμα ενώ κατεγράφησαν και οι γνώσεις που αποκόμισαν μετά το τέλος της επίσκεψης. Η ενδιαφέρουσα ενημέρωση μας περιελάμβανε ξενάγηση και επίδειξη φωτογραφικού υλικού , ομιλία , διάλογο και ερωτήσεις καθώς και προβολή σχετικών ταινιών μικρής διάρκειας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016 το Σχολείο μας επισκέφτηκε η συνάδελφος κ.Ευγενία Μπάκα η οποία και ώς νομικός ενημέρωσε τους μαθητές μας στα πλαίσια του επαγγελματικού προσανατολισμού. Έτσι οι τρείς (3) πρώτες ώρες του ωρολογίου προγράμματος αφιερώθηκαν στην δράση ενημέρωσης γύρω από τα επαγγέλματα και την επαγγελματική αποκατάσταση που θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό οι μαθητές να γνωρίζουν τις επιλογές τους.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου οι μαθητές του Σχολείου μας επισκέφθηκαν έκθεση με χριστουγεννιάτικες κατασκευές και ευχετήριες κάρτες. Η έκθεση διοργανώθηκε και έλαβε χώρα στο Δημοτικό Σχολείο Τσαγκαράδας. Τα έσοδα της έκθεσης δόθηκαν στην στο φιλανθρωπικό σωματείο "Πίστη". Με αυτή την κίνηση οι μαθητές μας έδειξαν την έμπρακτη συμπαράσταση τους στα παιδιά που έχουν ανάγκη και χρειάζονται την βοήθειά μας. Συγχαρητήρια στην Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου κα Σαλταγιάννη Δήμητρα, στους δασκάλους και τους μαθητές για την οργάνωση και την προσφορά τους.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου οι μαθητές και οι καθηγητές του Σχολείου μας πραγματοποίησαν την πρώτη για εφέτος εκπαιδευτική εκδρόμη στην πόλη του Βόλου. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το "Μουσείο Πόλης". Η ξενάγηση μας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα καθώς το μουσείο παρουσιάζει ιστορικά εκθέματα , φωτογραφικές συλλογές , ιστορικά αρχεία βίντεο και ήχου που έχουν να κάνουν με την σύγχρονη ιστορία της πόλης , ενώ ξεχωρίζουν η ποικιλία και η μοναδικότητα των εκθεμάτων όπως και η κατασκευή του κτιρίου η οποία διευκολύνει και αναδεικνύει την ξενάγηση.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου το Σχολείο μας αφιέρωσε τις τρεις (3) τελευταίες ώρες σε εκδήλωση σχετικά με τα ανθρώπινα διακιώματα.Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις. Εισηγητής της εκδήλωσης ο κος Μουζουρής Αδάμος
Την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου το Σχολείο μας αφιέρωσε τις τρεις (3) τελευταίες ώρες σε εκδήλωση σχετικά με τα ανθρώπινα διακιώματα.Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις. Εισηγητής της εκδήλωσης ο κος Μουζουρής Αδάμος
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου το Σχολείο μας στα πλαίσια του ημερήσιου περιπάτου του Νοεμβρίου πραγματοποίησε επίσκεψη σε τοπικό αποστακτήριο τσίπουρου Εκεί οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να δούν από κοντά και να βιώσουν όλη την διαδικασία παραγωγής τσίπουρου. Ξεναγός μας και ιδιοκτήτης ο κ.Κρινάκης ο οποίος εξήγησε αλλά και πραγματοποίησε (μαζί με τους συνεργάτες του) όλα τα στάδια της παραγωγής. Πριν την βιωματική αυτή δράση οι μαθητές είχαν ενημερωθεί , για την διαδικασία παραγωγής και στα πλαίσια του μαθήματος της χημείας , από την εκπαιδευτικό και χημικό του Σχολείου μας την κ. Σοφία Ζγέμπα. Εμείς οι καθηγητές είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε το εξαιρετικής ποιότητας τσίπουρο και που μας προσέφεραν οι φιλόξενοι οικοδεσπότες.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 17 Νοεμβρίου στα πλαίσια του εορτασμού της ημέρας του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με εισηγητή τον κ. Μουζουρή Αδάμο.
Η εισήγηση ξεκίνησε με παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων της εποχής , αποσπάσματα βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα. Ακολούθησε συσχετισμός γεγονότων της εποχής , διάλογος με τους μαθητές καθώς και αφήγηση μαρτυρίων απο τους καλεσμένους μας όπως οι ίδιοι τις βίωσαν.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Παρασκευή 6 Νοεμβριου οι δυο (2) τελευταίες ώρες του ωρολογίου προγράμματος αφιερώθηκαν στην ενημέρωση των μαθητών όλων των τάξεων με θέμα την "Αντισύλληψη & Σ.Μ.Ν (Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα)". Την δράση της ενημέρωσης ανέλαβαν έπειτα απο πρόσκληση μας , τρια (3) μελη της ομάδας του "Οικογενειακού Προγραμματισμού" του Αχιλλοπούλειου Γενικού Νοσοκομείου Βόλου.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015 οι τρείς (3) τελευταίες ώρες του ωρολογίου προγράμματος αφιερώθηκαν στην ενημέρωση και στην παροχή πρώτων βοηθειών. Η δράση περιελάμβανε ενημέρωση των μαθητών και των καθηγητών του Σχολείου μας με επίδειξη παρουσίασης PowerPoint όσον αφορά το θεωρητικό κομμάτι της παροχής πρώτων βοηθειών αλλά και ζωντανής επίδειξης για την εμπέδωση και αφομοίωση των θεωρητικών γνώσεων.
Η παρουσίαση έγινε απο δύο εξαιρετικές κυρίες την Μαρία και την Κική οι οποίες εργάζονται για λογαριασμό του Ερυθρού Σταυρού
Την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015 οι τρείς (3) τελευταίες ώρες του ωρολογίου προγράμματος αφιερώθηκαν στην ενημέρωση και στην παροχή πρώτων βοηθειών. Η δράση περιελάμβανε ενημέρωση των μαθητών και των καθηγητών του Σχολείου μας με επίδειξη παρουσίασης PowerPoint όσον αφορά το θεωρητικό κομμάτι της παροχής πρώτων βοηθειών αλλά και ζωντανής επίδειξης για την εμπέδωση και αφομοίωση των θεωρητικών γνώσεων.
Η παρουσίαση έγινε απο δύο εξαιρετικές κυρίες την Μαρία και την Κική οι οποίες εργάζονται για λογαριασμό του Ερυθρού Σταυρού
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015 τιμήθηκε όπως κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα η μέρα αυτή. Συγκεκριμένα οι μαθητές παρακολούθησαν τον καθιερωμένο εκκλησιασμό , κατέθεσαν στεφάνια προς τιμή των πεσόντων ηρώων , χόρεψαν παραδοσιακά τοπικά τραγούδια κατάλληλα ενδεδυμένοι και παρέλασαν τιμώντας το Σχολείο και τον τόπο τους.
Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015 τιμήθηκε όπως κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα η μέρα αυτή. Συγκεκριμένα οι μαθητές παρακολούθησαν τον καθιερωμένο εκκλησιασμό , κατέθεσαν στεφάνια προς τιμή των πεσόντων ηρώων , χόρεψαν παραδοσιακά τοπικά τραγούδια κατάλληλα ενδεδυμένοι και παρέλασαν τιμώντας το Σχολείο και τον τόπο τους.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε η σχολική γιορτή-εκδήλωση με απονομή βραβείων και αριστείων στους μαθητές μας. Ακολούθησε η εισήγηση του κ. Μουζουρή Αδάμου. Η εισήγηση περιελάμβανε ιστορική αναδρομή , συσχετισμό γεγονότων και ακούσματα.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 το Σχολείο μας πραγματοποίησε τον πρώτο περίπατο του στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών Τσαγκαράδας. Ο περίπατος συνδυάστηκε με επίσκεψη στο τοπικό εργαστήρι χειροτεχνίας - "Ίσκα". Εκεί μας υποδέχτηκε ο Νικόλας , ένας άνθρωπος δραστήριος με πολύ μεράκι.
Πρώτα μας ξενάγησε στο Εργαστήρι του και κατόπιν οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά όλα τα εργαλεία του καλλιτέχνη καθώς και την χρήση τους. Δείτε εδώ Ιστοσελίδα1 - Ιστοσελίδα2 - Facebook
Την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 το Σχολείο μας πραγματοποίησε τον πρώτο περίπατο του στην πλατεία των Αγίων Ταξιαρχών Τσαγκαράδας. Ο περίπατος συνδυάστηκε με επίσκεψη στο τοπικό εργαστήρι χειροτεχνίας - "Ίσκα". Εκεί μας υποδέχτηκε ο Νικόλας , ένας άνθρωπος δραστήριος με πολύ μεράκι.
Πρώτα μας ξενάγησε στο Εργαστήρι του και κατόπιν οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά όλα τα εργαλεία του καλλιτέχνη καθώς και την χρήση τους. Δείτε εδώ Ιστοσελίδα1 - Ιστοσελίδα2 - Facebook
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015 στα πλαίσια της Πανελλήνιας Ημερας του Σχολικού Αθλητισμού το Σχολείο μας σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Τσαγκαράδας επισκεφθήκαμε το Αθλητικό Κέντρο Τσαγκαράδας. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε περπατώντας μέσα από πανέμορφα μονοπάτια της περιοχής.
Στο Αθλητικό Κέντρο οι μαθητές δραστηριοποιήθηκαν , έλαβαν μέρος σε αθλητικές δοκιμασίες και πέρασαν ευχάριστα.
Την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015 στα πλαίσια της Πανελλήνιας Ημερας του Σχολικού Αθλητισμού το Σχολείο μας σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Τσαγκαράδας επισκεφθήκαμε το Αθλητικό Κέντρο Τσαγκαράδας. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε περπατώντας μέσα από πανέμορφα μονοπάτια της περιοχής.
Στο Αθλητικό Κέντρο οι μαθητές δραστηριοποιήθηκαν , έλαβαν μέρος σε αθλητικές δοκιμασίες και πέρασαν ευχάριστα.
Σχολικό Έτος 2014-2015
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ (Δ/ντής 2011 – 2015) - Ιστοσελίδα
Ύστερος Λόγος, μετά από 33 χρόνια διακονίας στο Λειτούργημα του Δασκάλου.
«Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται» (Πλάτων, «Μενέξενος»).
Νιώθοντας την ευθύνη του λειτουργήματος που μου ανέθεσε η Πολιτεία υπηρέτησα με γνώση, πάθος και μεράκι την Αποστολή μου, που ήταν και είναι με τη συμπεριφορά μου, μέσα από τη συνεχή επαφή με τους Μαθητές εκτός από την παροχή γνώσεων να συμβάλλω και στην Αγωγή τους, γιατί πιστεύω ότι ο Δάσκαλος χαλκεύει συνειδήσεις, σφυρηλατεί χαρακτήρες και διαμορφώνει προσωπικότητες.
Από την αρχή της υπηρεσίας μου, με γνώση, μεράκι και αγάπη, φιλικότητα και με ανεκτικότητα, με διάλογο – συζήτηση, με έπαινο και ενθάρρυνση, συνεργάστηκα με τους Μαθητές μου μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, Θεατρικές παραστάσεις και Περιβαλλοντικά προγράμματα. Δραστηριότητες που βοηθούσαν τους Μαθητές να γνωρίσουν τον εαυτό του, να αναζητήσουν τη γνώση και την αλήθεια, να νιώσουν δημιουργικοί, να αναπτύξουν πρωτοβουλίες, να ανακαλύψουν το δρόμο για την ολοκλήρωση και να δώσουν νόημα και ομορφιά στη ζωή τους.
Υπηρέτησα την αποστολή μου με συμπεριφορά Δάσκαλου:
*Υπομονετικός και περιμένοντας τους Μαθητές μου να σκέφτονται και να απαντούν.
*Διαποτισμένος από την αγάπη μου για το παιδί, να είμαι εκπαιδευτικός και γονέας ταυτόχρονα.
* Ανθρώπινη επαφή με τους μαθητές: Φιλικός και Ανεκτικός, με αγάπη για το Μαθητή και μεράκι για το έργο μου.
* Με φαντασία επινοητικότητα, συνέπεια και με σκέψη θετική και ενθαρρυντική. Ακριβής και κατανοητός. Στήριζα, καθοδη-γούσα, ενέπνεα!
* Πιστεύοντας ότι η γνώση είναι δύναμη. Γνώση που είναι αποτέλεσμα προβληματισμού, κριτικής σκέψης είναι εφόδιο για τη διεκδίκηση και δημιουργία ενός κόσμου καλύτερου.
(«Αν θέλεις να βοηθήσεις ένα φτωχό μην του δώσεις ένα ψάρι, αλλά μάθε τον να ψαρεύει» (Κομφούκιος)). Αυτή η μόρφωση είναι και το ζητούμενο!
* Γνώση που να στηρίζεται στον πνευματικό πλούτο του τόπου μας, να ανταποκρίνεται στη σύγχρονη πραγματικότητα και με οικουμενική συνείδηση.
Κύρια μέριμνά μου ήταν και είναι το Σχολείο να είναι χώρος χαράς μάθησης και ζωής και όχι στερεότυπης διδασκαλίας. Για τούτο πέρα από την προσωπική μελέτη, την ενημέρωση και την επιμόρφωση, διαμόρφωσα χώρους (αίθουσες) ευχάριστους, και με πρωτοβουλία μου εξοπλισμένους με DVD, VIDEO, μηχανή προβολής SLAITS, τηλεόραση,CD, PROJECT..). και χρησιμοποίησα στη διδασκαλία μεθόδους που κέντριζαν το ενδιαφέρον και τη φαντασία των Μαθητών και ανέπτυσσαν πρωτοβουλίες. Πχ. Ομαδικές ερευνητικές εργασίες, δραματοποίηση κειμένων, δυνατότητα στους Μαθητές να αποδώσουν κείμενα με ένα δικό τους εκφραστικό τρόπο: ποίημα, πεζό, τραγούδι, μουσική, ζωγραφιά, …….
Το Σχολείο να είναι χώρος γνώσης, αγωγής και έκφρασης. Οι καινοτόμες και αλληλοεπιδραστικές δραστηριότητες μας, το Άνοιγμα του Σχολείου στην κοινωνία, με επισκέψεις σε χώρους εκτός Σχολείου αλλά και με επισκέψεις στο Σχολείο ειδικών επιστημόνων, λογοτεχνών…. Υπηρετούν και διαμορφώνουν το σύγχρονο Σχολείο που, πέρα από αναγκαίο, είναι και δικός μας στόχος!
Με την πεποίθηση ότι η οικογένεια είναι το πιο βασικό κύτταρο του κοινωνικού οργανισμού, το πιο ζωντανό κέντρο αγωγής, μέσα από το οποίο γεννιέται, πλάθεται, καλλιεργείται, αναπτύσσεται και διαπαιδαγωγείται το παιδί. Ότι η οικογένεια αποτελεί μορφοποιώ δύναμη, πρωταρχικό παράγοντα στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑ με τους Γονείς και Κηδεμόνες των Μαθητών μου.
Καλλιέργησα κλίμα φιλικό, τόσο μεταξύ των Διδασκόντων και των Μαθητών, όσο και μεταξύ του Συλλόγου των Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Έτσι μέσα σε αυτό το κλίμα «το φιλικό ανάμεσα σε Διδάσκοντες, Μαθητές και Γονείς, αλλά με διακριτούς τους ρόλους»
Συνεργάστηκα ενεργά, με πρωτοβουλία και με καινοτόμες ιδέες με τους Διευθυντές και τους Συναδέλφους μου για την εύρυθμη λειτουργία (επιστημονική, παιδαγωγική, διοικητική) του Σχολείου για το καλό των Μαθητών και ανέπτυξα με πολλούς και διαπροσωπικές σχέσεις.
Από τη θέση ευθύνης του Υποδιευθυντή και του Διευθυντή, πάντα με κέντρο το Μαθητή, με αγάπη και δικαιοσύνη άμβλυνα οξύτητες και έλυσα προβλήματα Συναδέλφων και Μαθητών. Μερίμνησα για τον εξοπλισμό του Σχολείου με εποπτικά μέσα αναγκαία για τη διδασκαλία.
Σεβάστηκα τον Μαθητή μου ως ατομική μονάδα, με δική του προσωπικότητα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (έμφυτες κλίσεις και ικανότητες) που καθορίζουν τη μοναδικότητά του. Επιδίωξα να κατανοήσουν την αξία της μόρφωσης και να έχουν φιλοδοξίες. Να ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ και να μην βολεύονται!
Προσπάθησα να συμβάλω στην συγκρότηση Ενεργών Πολιτών που ως αυριανοί Άρχοντες θα έχουν τη σοφία, ως Φύλακες την αντρεία και ως δημιουργοί τη φρόνηση κατά τον Πλάτωνα και πάντα με «αιδώ και δικαιοσύνη» σύμφωνα με τον Πρωταγόρα.
«Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται» (Πλάτων, «Μενέξενος»).
Πέρα όμως από τις γνώσεις είναι αναγκαία και η αγωγή, ειδικά στις μέρες που περνάμε. Η αγωγή αποτελεί και τον κύριο σκοπό μας. Για τούτο μαζί με τους συνεργάτες μου, με λογισμό και όραμα θα συνεχίσουμε το έργο μας με αξίες, πάθος και μεράκι, ως Λειτουργοί να κοινωνούμε τους Μαθητές μας, με γνώμονα ότι: «Ο μόνος ρεαλισμός είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο». Για τούτο και έχουμε πάντα στο κέντρο τους Μαθητές μας. Έτσι μέλημά μας είναι να «ονειρεύονται και να μην βολεύονται», να έχουν ελεύθερη σκέψη και να την λένε με θάρρος. Σκοπός μας είναι η δημιουργία Ενεργών Πολιτών.
Ενεργών Πολιτών που να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να σέβονται τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, να έχουν αρμονικές σχέσεις με τους γύρω τους, να συνεργάζονται και να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
Ενεργών Πολιτών με ευαισθησία και σεβασμό στην προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, στη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και με καλλιέργεια για ανανέωση, δημιουργία και προώθηση του πολιτισμού.
Ενεργών Πολιτών με συγκροτημένη προσωπικότητα, με ελεύθερη, κριτική σκέψη, που θα φέρουν στο προσκήνιο το ευφάνταστο, το πρωτοπόρο, το καινοτόμο, και το αποτελεσματικό.
Πιστεύω ότι σήμερα χρειαζόμαστε ένα νέο Διαφωτισμό, να αφήσει πίσω το παλιό και να δημιουργήσει το νέο, να δώσει Ελπίδα και Όραμα στα Παιδιά μας!
Και αυτό το Όραμα μόνο η Παιδεία μπορεί να το δώσει.
Αυτή θα μας βγάλει από τον κίβδηλο και φαινομενικά απατηλό κόσμο των αισθήσεων και θα μας οδηγήσει μέσα από τη γνώση στην νόηση της πραγματικότητας και στην ανάληψη των ευθυνών μας. Από τη φαυλότητα και την αδικία, αγαθά της αμάθειας και της έλλειψης αγωγής, θα περάσουμε με την επίδραση της Παιδείας στην υπευθυνότητα και τη δικαιοσύνη.
Χρειαζόμαστε Διαφωτισμό για να βλέπουμε μπροστά, για να μάθουμε στα Παιδιά μας να Ονειρεύονται και να μην Βολεύονται!
** Διευθυντής του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας:
Μετά από 28 χρόνια επέστρεψα στο «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας. Από εδώ στις 29 Σεπτεμβρίου 1981 ξεκίνησα το Λειτούργημα του Δασκάλου. Ήρθα για να παντρέψω τον Ιδεαλισμό της νιότης μου με τη σοφία των χρόνων μου»
Όταν ανέλαβα τον Σεπτέμβριο του 2011, ξεκαθάρισα ότι το Γυμνάσιο και το Λύκειο είναι δυο αυτόνομες Μονάδες, με Μαθητές διαφορετικών ηλικιών, με διαφορετικές ανάγκες, με διαφορετικά προγράμματα, και διαφορετικά ενδιαφέροντα. Έτσι θεώρησα αναγκαίο οι Εορτές 28 Οκτωβρίου 1940, 17 Νοεμβρίου, 25 Μαρτίου 1821, να έχουν χαρακτήρα Μνήμης και Οφειλής και οι Περίπατοι να έχουν και χαρακτήρα παιδαγωγικό, άρα Επισκέψεις σε Χώρους Πολιτισμού και όχι όπως λένε και οι Μαθητές μου να γυρνάμε εδώ και εκεί, έτσι γίνονταν ξεχωριστά (πιο πριν ήταν από κοινού). Επίσης εκδηλώσεις όπως οι Διαλέξεις – Συζητήσεις με ειδικούς Επιστήμονες, Διανο-ούμενους, Λογοτέχνες. Τα Αφιερώματα, Κ. Βάρναλη. Κ. Π. Καβάφης., Γ. Σεφέρης, και διάφορες άλλες δραστηριότητες. Αυτό, πιθανόν, σε κάποιους δεν άρεσε. Ωφέλησε, όμως τους Μαθητές μου που αυτό είναι το ζητούμενο. (Απόδειξη τα Πεπραγμένα των Σχολικών Χρονιών 2011 – 2015 που επισυνάπτω).
Ωφέλησε τους Μαθητές μου γιατί αντί της εριστικότητας, της φωνασκίας και του ετσιθελισμού καλλιεργήσαμε κλίμα φιλικό, τόσο μεταξύ των Διδασκόντων και των Μαθητών, όσο και μεταξύ του Συλλόγου των Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, που όχι μόνο ήταν ανύπαρκτο αλλά και «εχθρικό». Έτσι μέσα σε αυτό το κλίμα «το φιλικό ανάμεσα σε Διδάσκοντες, Μαθητές και Γονείς, αλλά με διακριτούς τους ρόλους», όπως τόνισε και ο Δ/ντής της Β/θμιας Εκ/σης όταν παρευρέθηκε στο Αφιέρωμα για τον Ποιητή Κ. Βάρναλη, (22 Μαρτίου 2014), λειτουργήσαμε και πέρα των άλλων σεμνυνόμεθα για τις επιτυχίες των Μαθητών μας σε ποσοστό 100% στις Πανελλαδικές Εξετάσεις (όλοι μπήκαν σε Πανεπιστημιακές Σχολές) 2012 – 2013 και 2013 – 2014.
Και φέτος τα Παιδιά μας έχουν επιτυχία στις Πανελλήνιες Εξετάσεις!
Η άριστη συνεργασία με τους Γονείς και ιδιαίτερα με το Όργανό τους το Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά και με τον Αντιδήμαρχο και Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Παιδείας (2011-2014) Μπρίζη Θεόδωρο, και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Παιδείας Βασταρδή Κώστα (2014-2915) και την Επιτροπή Κληροδοτήματος «ΑΦΟΙ ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΟΙ» πέρα από το ηθικό μέρος έχει και το πρακτικό: όπως οι καινούργιες τουαλέτες (Καλοκαίρι του 2012), οι πίνακες με μαρκαδόρο στις Τάξεις του Λυκείου (Οκτώβριος του 2012), ο εξοπλισμός με Φορητούς Υπολογιστές και projectorς (για να χρησιμοποιούνται στις Τάξεις), η τοποθέτηση κουρτινών (2014), προσφορές και των Γονέων, όπως κεράσματα και εδέσματα σε εκδηλώσεις, και κύρια η φιλοξενία και τα γεύματα – δείπνα του Πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Δ/ντή της Β/μιας, Καθηγητών (2) και Μαθητών (6) από το Λύκειο Πολεμιδίων της Κύπρου, με την ευκαιρία του Διημέρου «Μνήμης και Οφειλής» στους Ευεργέτες, «Αχιλλόπουλλους», «Νανόπουλος», «Καρτάλης», … που έγινε στις 11 και 12 Μαρτίου 2012, στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας των Μαθητών της Α΄ Λυκείου.
Μέσα από όλα αυτά και πολλά άλλα κερδίσαμε οι Διδάσκοντες τον σεβασμό των Μαθητών και των Γονέων. Πεποίθησή μου ότι ο σεβασμός δεν απαιτείται κερδίζεται. Και σίγουρα δεν κερδίζεται με την εριστικότητα, τις φωνασκίες και τη δημιουργία εντυπώσεων! («Η οργή και η έλλειψη ανοχής είναι εχθροί της σωστής κρίσης»).
Πυξίδα μου, ήταν το μότο του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου, του Σχολείου μας:
«ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ και δεν ΒΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ»
Ένα όνειρο (όραμα) προϋποθέτει πίστη στο καθήκον! Γιατί ένα όνειρο (όραμα) χωρίς το καθήκον είναι κενό και ένα καθήκον χωρίς το όνειρο (όραμα) είναι αγγαρεία! Το όνειρο μαζί με το καθήκον είναι η ελπίδα του αύριο! Για τούτο Ονειρευόμαστε (οραματιζόμαστε), και δεν βολευόμαστε, για ένα καλύτερο αύριο!
Φιλοδοξία μου είναι, μαζί με τους άριστους Συνεργάτες μου, η συνέχεια της δημιουργίας Μαθητών – Ανθρώπων με ήθος και γνώσεις, με κριτική σκέψη και πρωτοβουλία, που ως αυριανοί Ενεργοί Πολίτες να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να σέβονται τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, να έχουν αρμονικές σχέσεις με τους γύρω τους, να συνεργάζονται και να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους. Να είναι ευτυχισμένοι και χρήσιμοι στην κοινωνία.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με όραμα και λογισμό!
Ε΄ ρε ! νάχα ένα δαυλί
Την ώρα της υποκρισίας
Της ψευτιάς, του ρεαλισμού
Της φρονιμάδας …
Να μπουρλοτιάσω τη γη
Και να μείνουν σπορά στη στάχτη
Οι ονειροπαρμένοι, οι οραματιστές
Οι τρελοί και οι αλήτες …
Να μπουρλοτιάσω τη γη
Να καρπίσουν στα χαλάσματα
Να γεννηθούν ο έρωτας
Ο Έρωτας και η Επανάσταση!!
Ενεργοί Πολίτες που θα συμβάλουν σε ένα ιδεολογικό αναβάπτισμα, σε ένα Νέο Διαφωτισμό!
«Δύσκολες οι μέρες, άνυδρη η εποχή μας.
Πόσες ανοβρίες, όμως, και πόσες δεν αντέξαμε.
Και πάλι θα αντέξουμε.
Την Περηφάνια μας (αν) κρατήσουμε
Και όχι το σαρκασμό και το βόλεμα.
Το δύσκολο Εμείς και όχι το βολικό εγώ.
Το υπεύθυνο Μαζί και όχι το αναθεματικό οι άλλοι»!
(Άνυδρη Εποχή)
Και όπως έλεγε και η Αγιοχώματη ΜΑΝΑ μου!
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Βαθιά και στέρεα
Το χρόνο να δαμάζουν»!
Τέλος, μετά από 33 περίπου χρόνια μάχιμης υπηρεσίας, όταν ακούω ή διαβάζω: «Εκ μέρους όλων των Μαθητών ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άνθρωπο που μας έμαθε να ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ και να μην βολευόμαστε», έχω ήσυχη τη συνείδηση μου. Σεμνύνομαι ότι απολαμβάνω την αγάπη και την αναγνώριση ΟΛΩΝ των μαθητών μου, καταξιωμένων σήμερα επιστημόνων αλλά και παραγωγικών εργοδοτών, υπαλλήλων και εργατών που δημιουργούν για το καλό το δικό τους αλλά και του συνόλου.
Κλείνοντας πολλές ευχαριστίες σε ΟΛΟΥΣ τους Συνοδοιπόρους, Συνταξιδευτές, Συνεργάτες ….. Μαθητές, Γονείς, Συναδέλφους, ….. ΟΛΟΥΣ που «ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ και δεν ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ»!!
Με φιλιά και αγάπη
Αδάμος.
25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
"ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ" - Λύκειο Τσαγκαράδας
Την ΔΕΥΤΕΡΑ 4 Μαϊου οι Μαθητές και οι Μαθήτριες του Σχολείου μας, έκαναν ένα ταξίδι στα κύματα και στο βυθό της θάλασσας. Καπετάνιος ο Αλέξιος Λόλας. Με γνώση, μεράκι και με επιδεξιότητα επικοινώνησε με τους Μαθητές. Μέσα από τις εικόνες οι Μαθητές και οι Μαθήτριες «μυήθηκαν» στα μυστικά της θάλασσας. Ένιωσαν την ομορφιά του βυθού της θάλασσας και εν τέλει καλλιέργησαν και την αισθητική τους Αγωγή, που αυτός είναι και ο σκοπός του Σχολείου. Ο Αλέξιος Λόλας είναι Διδάκτωρ στη Θαλάσσια Βιολογία, του Τμήματος Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Ποιητή Γ. Σεφέρη
Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα) - Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015.
Μια Πε ρ ι δ ι ά β α σ η τ η ς Κ ύ π ρ ο υ
Μ έ σ α α π ό τ η ν π ο ί η σ η τ ο υ Σ ε φ έ ρ η.
«…Κύπρον ου με εθέσπισεν».
(Γιώργος Σεφέρης)
ΕΙΣΉΓΗΣΗ
Από τον Δ/ντή Αδάμο Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗ,
Ποιήματα διάβασαν οι Μαθήτριες:
1) Βασιλειά Ευανθία,
2) Διανέλλου Μαρία – Μαρίνα
3) Κρινάκη Βαρβάρα
4) Λαμπαδάρη Αναστασία
5) Μαργαρίτη Μαρία– Δήμητρα.
Η Μαρίνα Βολουδάκη ερμήνευσε ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη σε μελοποίηση του Γιώργου Φουντούλη.
Είμαστε με την παρέα μου στην ταβέρνα του Βαγγέλη στη γενέθλια γη το Παραλίμνι. Ελάχιστοι φίλοι προπολεμικοί, πολλοί μεταπολεμικοί, όλοι διαλεχτοί και ακριβοί. Πίνουμε το κρασί μας και σιγοτραγουδάμε παλιά αγαπημένα τραγούδια. Λόξα μας και αγάπη μας ο ωραίος στίχος. Στο ρεπερτόριο μας ο Σεφέρης, «Κράτησα τη ζωή μου», ο Ρίτσος, «Δεν κλαίω γι' αυτά που μου έχεις πάρει», ο Βάρναλης με τον ύμνο μας: «Μες την υπόγεια την ταβέρνα», ο Γκάτσος, «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», και συνεχίζουμε με το «Φεγγάρι μάγια μου 'κανες» για να με πειράξουν που είμαι στα ξένα και για τούτο κάτω αλλοδαπός! Εδώ και πάλι αλλοδαπός! Χαρά μου εμένα που είμαι πανέλληνας! Σίγουρα, της λάγνας Ανατολής! Να και "Ο Καϊκτσής" για το φίλο τον Ισμαήλ.... και για το Νικόλα μας το βαθιά ερωτικό (εκφράζει ως ιδέα το τίμημα της λευτεριάς) και για την περίσταση ταιριαστό...
« Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν...
Αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
Μακρινή μητέρα. Ρόδο μου αμάραντο».
«Χαράματα η ώρα τρεις» αποχωρούμε.....
Μέρα της Ποίησης σήμερα!
Τι είναι ποίηση;
Η ποίηση έχει πνευματικότητα! Για τούτο και πολλοί τη διαβάζουν λίγοι την καταλαβαίνουν, νιώθουν το σκίρτημα και την αγωνία, το αναγάλλιασμα και το αγγέλεσμα και αυτοί οι λίγοι δεν είναι ανάγκη νάναι και «πνευματικοί»…. Αρκεί η ψυχοσυναισθηματική φόρτιση… … η πιο ωραία ποίηση είναι αυτή που δεν καταγράφτηκε ποτέ…. Αλλά ψιθυρίστηκε στον σύντροφο, στην παρέα, στο καθημερινό συναπάντημα στο δρόμο, σε στιγμές πολύλογης σιωπής…. Ποίηση είναι η λαλιά που δίνει συγκίνηση….
Στην ποίηση τον πρώτο λόγο τον έχει η καρδιά και η ψυχή και τον ύστερο ο νους…. Ο νους κατασκευάζει και συναρμολογεί τα έργα της λογικής… Ο ποιητής συνθέτει, εμβαθύνει, αναλύει …. Εν τέλει δημιουργεί έργα της καρδιάς και του νου….
Ο ποιητής ψάχνει και θέλει συντρόφους, συνταξιδευτές, συνοδοιπόρους
«Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια
Δε φελά να μιλάμε
Τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;
Ποιος θα μπορέσει να ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται
και δεν ακούει το βραχνά των άλλων».
(Σαλαμίνα της Κύπρος)
Γνωρίζεις όμως καλά ότι δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε να σωπαίνουμε ούτε και να «ονειρευόμαστε χωριστά».
Δεν μπορούμε να διώξουμε από τα όνειρά μας τη θλιβερή πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, του Μόρφου, την Λάπηθο, το Μπογάζι και τ’ άλλα μέρη μας. Δεν μας αφήνουν το αγιόκλημα και το γιασεμί τους. Στο ένα μυρίζει η θύμηση, στο άλλο ο νόστος αγιάζει. Ενός νόστου αστραπόφωτου …..
«Αστραπόφωτος ο Πενταδάκτυλος
Χαιδεύει τα ακρογιάλια της Αμμόχωστος
Δροσίζεται στου γιασεμιού τη μυρωδιά
Λούζεται στα βάθη του λεμονάνθιστου κόλπου της».
(Βαθύποθος, Α.Α.Μ.)
Στο νόστο του γιασεμιού θα πορευτούμε. Η αναφορά μου στον Σεφέρη και ο νόστος του γιασεμιού με πάνε στην Αμμόχωστο. Του Ευαγόρα την πόλη. Την πόλη «φάντασμα» μα σε ψυχή και όψη λαμπερή για όσους τη διαβήκαμε και μέσα της ονειρευτήκαμε. Η πόλη που μας ανάγιωσε πνευματικά και όχι μόνο. Το Α΄ Γυμνάσιο Αμμοχώστου με το ωραίο ελληνικό κτίσμα και τους λαμπρούς Δασκάλους που μας έμαθαν να αγαπάμε την Ελλάδα και τον Άνθρωπο. Και η θύμηση στους Συμμαθητές, σ’ αυτούς που έφυγαν με το λιογέννημα της 20ης Ιουλίου το 1974 και δεν ματαφάνηκαν με το λιόγερμα!! Σ’ αυτούς, Δασκάλους και Συμμαθητές - Συμπολεμιστές ανήκει δικαιωματικά αυτό το αφιέρωμα. Με πολλήν αγάπη, τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη τους το αφιερώνουμε.
«Μου λείπει το χνώτο των συντρόφων μου
Αυτών που μαζί τους αντρώθηκα
Άφησα την αγνότητα
Την αθωότητα της νιότης μου
Και με όπλο την αποκοτιά
Και την πίστη στα ιδανικα
- της νιότης μου –
Γευτήκαμε το αίμα των άλλων
Και δώσαμε το δικό μας».
(Αλμύρα της νιότης, Α.Α.Μ.)
«Κάποτε ψάχναμε τόνειρο
Και κύλαγε ανέξοδα η πραγματικότητα
Τώρα πληρώνουμε την πραγματικότητα
Και νοσταλγούμε τ'όνειρο….».
«Η Αμμόχωστος είναι η Καρδιά μας
Η Κερύνεια είναι το Είναι μας
Η Κατεχόμενη Γη μας η δική μας Ιθάκη…».
(Γιασεμί και Αγιόκλημα, Α.Α.Μ.)
Παραχάραξη της ιστορίας είναι η τούρκικη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Το ΟΧΙ στο «Σχέδιο Ανάν» ήταν το συμβόλαιο του Λαού με την Ιστορία και το Έθνος.
Την κατεχόμενη Γη μας δεν την αναπολούμε
την νοσταλγούμε
ΓΙΑΤΙ
« … η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν.
και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές
μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν
δεν θα μπορέσουν. Μόνο θα τις ξεκάμουν
αν ξεγίνονται οι ψυχές».
(Σαλαμίνα της Κύπρος)
Θα επιχειρήσουμε σήμερα μέσα από την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη να περιδιαβούμε την νήσον Κύπρον. Η περιδιάβασή μας θα έχει έναν άμεσο και έναν έμμεσο στόχο. Ο άμεσος να γνωρίσουμε την Κύπρο του Σεφέρη, μέσα από τα δυο ταξίδια του, το 1953 και το 1954 και ειδικά μέσα από τη συλλογή του «…Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…» που εκδόθηκε τη χρονιά της έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα του κυπριακού ελληνισμού το 1955 -1959). Ο έμμεσος είναι συνυφασμένος με τη διπλωματική ιδιότητα. Το 1957 διορίστηκε πρέσβης στο Λονδίνο και έλαβε μέρος στις συζητήσεις για την λύση του κυπριακού, (Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου).
Θα γευτούμε από τη μια τον κόσμο της Κύπρου, ένας κόσμος όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμα, αλλά και τη μεγάλη αγωνία του ποιητή για το δράμα του ελληνισμού της Κύπρου μέχρι και το 1954 (κρατήστε τη χρονολογία έχει πολύ μεγάλη σημασία).
Ο Σεφέρης, χάρη στην ανυπέρβλητη γοητεία της ποίησής του, κατάφερε να μείνει, όσο πολύ λίγοι νεοέλληνες ποιητές, στο επίκεντρο του λογοτεχνικού ενδιαφέροντος και της αγάπης του κόσμου, δικού μας και ξένου. Ο πρώτος τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας νεοέλληνας ποιητής πραγματο- ποίησε τρεις επισκέψεις στην Κύπρο, το 1953, το 1954 και το 1955.
Η Κύπρος του ’53 και του ’54 ήταν για το Σεφέρη η αποκάλυψη ενός κόσμου που ταυτιζόταν με τον κόσμο του Ομήρου. Ενός κόσμου όπου το θαύμα λειτουργούσε ακόμη. Ήταν, όπως αναφέρει ο ίδιος σε μια σημείωσή του στην ποιητική συλλογή «…Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…» που εκδόθηκε τη χρονιά της έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα του κυπριακού λαού, «…η αποκάλυψη ενός κόσμου και η εμπειρία ενός ανθρώπινου δράματος, που όποιες και να είναι οι σκοπιμότητες της καθημερινής συναλλαγής, μετρά και κρίνει την ανθρωπιά μας».
Ο Σεφέρης τραγούδησε την Κύπρο, αγάπησε και συνδέθηκε με τους ανθρώπους του Νησιού περισσότερο, ίσως, από οποιονδήποτε άλλο νεοέλληνα ποιητή. «Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο», γράφει σ’ ένα γράμμα του προς την αδελφή του Ιωάννα στις 25 Οκτωβρίου 1954, «…ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά, που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα».
Ο Σεφέρης στην τωρινή μας περιδιάβαση στην Αγία Νάπα θα διαπιστώσει και πάλι πως το «ανθρώπινο δράμα» συνεχίζεται, με πιο βάναυσο τρόπο από εκείνο του 1953, όταν δρασκελούσε το κατώφλι του μοναστηριού και διαπίστωνε πως,
«Κάτω απ’ τη γέρικη συκομουριά
ο αγέρας σκώθη και έφυγε
κατά τα κάστρα του βοριά
και δεν μας έγγιξε».
Θα ψηλαφήσει «το μεγάλο πόνο» που έχει πέσει στο νησί στα 30 αυτά τελευταία χρόνια και δε θα μπορέσει να περπατήσει στη Σαλαμίνα της Κύπρος, στο ακρογιάλι «το γεμάτο θρύψαλα, παλιά πιθάρια», στον Άγιο Επιφάνειο και στον «πλατύ κάμπο και στρωτό» της Έγκωμης. Ν’ ατενίσει μόνο μπορεί από ψηλά την αγαπημένη του Αμμόχωστο, που υποφέρει από αυτούς που «γυρεύουν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο», από αυτούς «που μαζεύουν σύνεργα» για να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του Νησιού.
Ο ρωμαλέος στίχος του ποιητή θα βροντοφωνάξει και σ’ αυτούς και στους «φίλους του άλλου πολέμου» (Β΄ Παγκόσμιος) πως,
«η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν»
και «θα γίνει η ανάσταση μιαν αυγή
πως λάμπουν την άνοιξη τα δέντρα
θα ροδαμίσει του όρθρου η μαρμαρυγή
θα ξαναγίνει το πέλαγο και πάλι το κύμα
θα τινάξει την Αφροδίτη».
Ας πάμε όμως στα 1953,
«Και βλέπεις το φως του ήλιου καθώς έλεγαν οι παλαιοί.
Ωστόσο νόμιζα πως έβλεπα τόσα χρόνια
Περπατώντας ανάμεσα στα βουνά και στη θάλασσα
Συντυχαίνοντας ανθρώπους με τέλειες πανοπλίες
Παράξενο, δεν πρόσεχα πως έβλεπα μόνο τη φωνή τους».
(Αγιάναπα Α΄)
Έτσι ανοίγει ο Σεφέρης τη συλλογή «…Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν», σύμφωνα με τον αρχικό του τίτλο, που αφιερώνει «Στον Κόσμο της Κύπρου, Μνήμη και Αγάπη». Με την παραβολική φράση «καθώς έλεγαν οι παλαιοί», που φέρνει πιο κοντά τους αρχαίους σαν να πρό-κειται για κοντινούς προγόνους, παραπέμπει στον Όμηρο, (Σ,61 στ. της Ιλιάδας), «ζώει και ορά φάος ηελίοιο». Την αρχαϊκότητα και τη διατήρηση των εθίμων της Κύπρου την κατάγράφει νοσταλγικά ο ποιητής: «Στην Κύπρο βρήκα έθιμα που μόνο από παιδί είχα γνωρίσει. Συνάντησα τη μετατόπιση της παράδοσης πιο αρχαία και πιο ντοπιολαλιά». Ακόμη μέσα από τη θέαση του λαμπρού φυσικού φωτός και την ταύτιση με τη φύση δηλώνει, ο ποιητής, την αυθεντι-κή επικοινωνία και ταύτιση με γνήσιους ανυστερόβουλους ανθρώ-πους, γνωρίζει την αγάπη.
«Κοιμούμαι κι η καρδιά μου ξαγρυπνά
κοιτάζει τ ’ άστρα στον ουρανό και το δοιάκι
και πως ανθοβολά το νερό στο τιμόνι».
(Όνειρο).
Αφιερωμένο σ’ όλους εκείνους που τους αρέσουν οι ονειροδιαδρομές της χαράς, της συγκίνησης, της αγωνίας και του σκιρτήματος παρά τα συναισθήματα τα καταπλακωμένα από το λίθο της αναγκαιότητας και του στεγνού ρεαλισμού, και σ’ αυτούς που ανθοβολάνε στην καρδιά μου και σε αλλόκοτες, ευλογημένες νύχτες ανασταίνουν τα όνειρα και θεμελιώνουν τα έργα, σ’ αυτούς που ονειρεύονται και δεν βολεύονται, στον Νικόλα, τον Ισμαήλ και στον υστερινό συνταξιδευτή τους Σάκη.
«Τότες ήρθε ο καλόγερος, σκουφί, κοντόρασο, πέτσινη ζώνη
κι έπιασε να πλουμίζει την κολόκα».
(Λεπτομέρειες στην Κύπρο)
Αυτόν τον Καλόγερο συνάντησε ο Σεφέρης, όταν επισκέφτηκε το μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου μια Κυριακή του Νοέμβρη. Αυτή την επίσκεψη θα την κάνουμε και μεις νοητά, για να αναμετρήσουμε τα περασμένα μεγαλεία αλλά και τις αμαρτίες μας. Το μοναστήρι βρίσκεται έξω από το χωριό Κουτσοβέντης, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου όπως και ο Άγιος Ιλαρίων.
«- Δέστε το βουνό, όταν βυθίσει τέλος πάντων ο ήλιος
θα είναι μονόχρωμο και ειρηνικό.
Αυτό είναι ο Άγιος Ιλαρίων. Το προτιμώ με το φεγγάρι.
-Γράφει πως έχει και ένα φάντασμα
που τριγυρνά μ’ ένα σβηστό φανάρι.
Ο Άγιος Ιλαρίων»;
(Στα Περίχωρα της Κερύνειας)
Το ποίημα «Λεπτομέρειες στην Κύπρο» το αφιερώνει «στον ζωγράφο Διαμαντή».
«Ήταν ωραία όλα αυτά, μια περιδιάβαση.
όμως το ξύλινο μαγγανοπήγαδο –τ’ αλακάτιν,
κοιμισμένο στον ίσκιο της καρυδιάς
μισό στο χώμα και μισό μέσα στο νερό,
γιατί δοκίμασες να το ξυπνήσεις;
είδες πως βόγκηξε. Κι εκείνη την κραυγή
βγαλμένη απ’ τα παλιά νεύρα του ξύλου
γιατί την είπες φωνή πατρίδας»;
(Λεπτομέρειες στην Κύπρο)
Σημειώνει για τον Διαμαντή ο Ποιητής: «... ήταν θυμάμαι μια χρυσή μέρα στον αυλόγυρο μιας από τις τόσες μικρές εκκλησίες που βρίσκονται σε όλες τις εξοχές του Νησιού και δείχνουν το πείσμα της προσήλωσης αυτού του καταφρονεμένου λαού στην παράδοσή του, ύστερα από τόσους αιώνες και τόσες δυστυχίες… Μια φορά τύχαμε μαζί σε ένα άλλο χωριό του Νησιού. Ήταν ένα περιβόλι που έμοιαζε ακατοίκητο. Στη μέση βρίσκονταν ένα παλαιικό μαγγανοπήγαδο, από αυτά που ονομάζουν στην Κύπρο, «αλακάτιν». Όλο από ξύλο, τίποτε σιδερένιο απάνω του, ούτε ένα καρφί και οι κουβάδες πήλινοι. Ο Διαμαντής δοκίμασε να το γυρίσει. Το ξύλο έτριξε. Το άφησε και το χάιδεψε με τόση στοργή, θα ’λεγε κανείς πως ήταν δικός του άνθρωπος…».
«Υπέρογκες αρχιτεκτονικές: Λαρίων, Φαμαγκούστα,
Μπουφαβέντο, σχεδόν σκηνικά.
ήμασταν συνηθισμένοι να το στοχαζόμαστε αλλιώς το
«Ιησούς Χριστός Νικά».
(Νεόφυτος ο Έγλειστος Μιλά -)
Παρατηρώντας τον τίτλο διαπιστώνουμε ότι ο Ποιητής «μιλά» με τη φωνή του Νεόφυτου. Ποιος είναι ο Νεόφυτος που συγκίνησε και γιατί τον Σεφέρη; Ο Άγιος Νεόφυτος γεννήθηκε στα Λεύκαρα της Κύπρου (1134–1225) και Αγίασε, ζώντας σε μια «Εγκλείστρα» που λάξευσε ο ίδιος σε βράχο, όπου σήμερα είναι κτισμένο προς τιμή του το περίφημο Μοναστήρι του Αγίου Νεοφύτου. Ο Άγιος έγραψε 16 εκκλησιαστικά βιβλία και ένα σύντομο χρονικό, «Περί των κατά την χώραν Κύπρον Σκαιών».
Στο χρονικό περιγράφει με μελανά χρώματα τη διοίκηση του άνομου και ανάξιου ψευτοαυτοκράτορα Ισαάκιου Κομνηνού. Διεκτραγωδεί τα δεινά από την κατάληψη της Κύπρου από τον αλιτήριο Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο (1191). Ο Άγιος τον αποκαλεί αλιτήριο, γιατί πούλησε την Κύπρο πρώτα στους Ναίτες Ιππότες και μετά στους Φράγκους (1192-1489).
Ο Σεφέρης, μελετώντας το χρονικό, ως προμετωπίδα στο ποίημα έχει και ένα αντίστοιχο με τα παραπάνω απόσπασμα:
«…τω δε βασιλεί Ισαακίω κατακλείει εν καστελλίω καλουμένω Μαρκάππω. Κατά δε του ομοίου αυτώ Σαλαχαντίνου ανύσας μηδέν ο αλιτήριος, ήνυσε τούτο και μόνον, διαπράσας την χώραν Λατίνοις, χρυσίου χιλιάδων λιτρών διακοσίων. Διο και πολύς ο ολολυγμός, και αφόρητος ο καπνός, ως προείρηται, ο ελθών εκ του βορρά…».
(Νεοφύτου Εγκλείστου, Περί των κατά την χώραν Κύπρον Σκαιών).
είδε τον Άγιο ως τη βυζαντινή συνείδηση του ελληνισμού της Κύπρου και ως τη φωνή της Ρωμιοσύνης που θρηνωδεί τα δεινά, τις θλίψεις, τις φυλακίσεις, τους φόνους…
Ο Σεφέρης με τη φωνή του Αγίου καταγράφει διαχρονικά την προσπάθεια των κατακτητών να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του Νησιού. Δεν το μπορούν γιατί οι «υπέρογκες αρχιτεκτονικές» είναι ξένες προς το χώρο. Οι σταυροφορίες, οι κατακτήσεις, οι πόλεμοι, ο τυχοδιωκτισμός, η κερδοσκοπία, η απληστία, η υποκρισία είναι ξένα στο χώρο:
«Για μας ήταν άλλο πράγμα ο πόλεμος για την πίστη του Χριστού
και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα
της Υπερμάχου Στρατηγού
Που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης,
εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζυγιασμά της καλοσύνης».
(Νεόφυτος ο Έγκλειστος μιλά)
Η αναζήτηση της κάθαρσης απέναντι στην ύβρη των κατακτητών είναι ο «καημός της Ρωμιοσύνης». Αμετακίνητοι αγωνιστές της δικαιοσύνης και της ελευθερίας και με όπλο τις αρχές του Ανθρωπισμού την Ανθρωπιά, «το ζύγιασμα της καλοσύνης», διαχρονικά απαντάμε σ’ αυτούς που αιώνες τώρα προσπαθούν να αφελληνίσουν το Νησί.
Αιώνες μετά απαντά ως συνέχεια του Αγίου Χρονογράφου –Θρηνητή, ο νεότερος βάρδος της Ρωμιοσύνης Βασίλης Μιχαηλίδης. Ο εθνικός ποιητής με τη φωνή του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού απαντά στις απειλές, του Τούρκου διοικητή του Νησιού, για ξεπάστρεμα των Ρωμιών στα χρόνια του Μεγάλου Σηκωμό, (9 Ιουλίου 1821).
«Σφάξε μας ούλλους τζι’ ας γενεί το γιαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελιόν τζιαί τους Ρωμιούς τραούλλια.
…………………………………………………………
Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου!
Κανένας δεν ευρέθηκεν για να την εξιλείψει
κανένας γιατί σιέπει την που τα ’ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψει».
Κύπρος, Πλάτρες…..
«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες
ποιες είναι οι Πλάτρες; ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί»;
(Ελένη)
Οι Πλάτρες, ορεινό θέρετρο στην οροσειρά του Τροόδους, είναι ο χώρος όπου γίνονται Ποιητικά Συμπόσια και ειδικά αφιερώματα στον Σεφέρη.
«Αηδόνι ποιητάρη,…»
«Αβ βουληθώ να σ’ αρνηθώ,
θεά γαλανομάτα
να σιήσει γη σαμ περπατώ
τζιαί πούποτε να μεγ κρατώ
τζιαί να με πάρει κάτω».
Ο Ποιητάρης είναι ο λαϊκός δημιουργός που διακρίνεται για την ικανότητά του να συνθέτει στίχους (ρίμες) πάνω σε επίκαιρα θέματα, τους οποίους και απαγγέλλει τραγουδιστά μπροστά σε κοινό κατά τη διάρκεια εορτών. Οι Ποιητάρηδες της Κύπρου, βοσκοί και γεωργοί, χωρίς καμιά μόρφωση, κατάφερναν να ενθουσιάζουν και να συγκινούν το ακροατήριό τους με τη θεματική τους, με τις χορευτικές και μουσικές τους ικανότητες που συνοδεύουν το τραγούδι. Αυτά συγκίνησαν και τον Ποιητή. Η μουσική υπόκρουση και η δραματοποίηση, χαρακτηριστικό δείγμα το χτύπημα στο στήθος, την ώρα που εμπνέεται και αυτοσχεδιάζει, ειδικά στους διαγωνισμούς (τσιαττίσματα). Σημειώνει ο Ποιητής: «…ποίηση με μουσική υπόκρουση: Αυτό είναι, γυμνή μένει σαν παγωμένη αγάπη. Χτυπά το στήθος και τραβάει μπρος».
Η «Ελένη» γράφεται στα 1953 και 1954, λίγα χρόνια μετά το Β΄ Μεγάλο Πόλεμο.
Είναι ποίημα καθρέφτης των συναισθημάτων του ποιητή (αλλά και του διπλωμάτη) Σεφέρη. Η φωνή του Τεύκρου που διαχέεται στο ποίημα είναι η φωνή του ποιητή. Η μοίρα του ποιητή είναι και η μοίρα του Τεύκρου. Η εμπειρία της δικής του προσφυγοποίησης, της μνήμης της Σμύρνης αντανακλάται τυραννικά στο ποίημα.
«…η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιάν άλλη Σαλαμίνα
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι».
Ο Τεύκρος, αδελφός του Αίαντα, ήταν ο πιο φημισμένος τοξότης του Τρωικού πολέμου. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, τη Σαλαμίνα, ο πατέρας του θεωρώντας τον υπεύθυνο για την αυτοκτονία του Αίαντα τον εξόρισε και ο Απόλλων:
« … ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν
οικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν
Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας».
(Ευριπίδης, Ελένη στ. 173-5).
Στο έργο του Ευριπίδη ο Τεύκρος ταξιδεύοντας για την Κύπρο συναντά στ’ ακροθαλάσσι (Αίγυπτος) του Πρωτέα την Ελένη, η οποία του λέει:
«Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ’, αλλά είδωλον ην»
(στ. 644)
(…ο Πάρις είχε κλέψει το φάντασμά της, ενώ η ίδια είχε μεταφερθεί από τον Ερμή στο παλάτι του βασιλιά της Αιγύπτου Πρωτέα).
Η απορία του Αγγελιαφόρου της τραγωδίας του Ευριπίδη:
«Νεφέλης άρ’ άλλως είχομεν πόνους πέρι»;
(στ. 782)
δυστυχώς είναι και το μήνυμα του ποιήματος:
«…αν είναι αλήθεια
πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το ’χει μες στη μοίρα του ν’ ακούσει
μαντατοφόρους που έρχονται να πούνε
πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη».
(Ελένη)
Έτσι, όπως οι Αχαιοί σκοτώνονταν δέκα χρόνια για ένα φάντασμα, «για ένα πουκάμισο αδειανό…» έτσι και οι Κύπριοι στον Β΄ Μεγάλο Πόλεμο (ο Σκάμαντρος) πολέμησαν «…για ένα πουκάμισο αδειανό», αφού οι επίσημες εξαγγελίες που καλούσαν τους Κυπρίους να πολεμήσουν στο πλευρό των Συμμάχων «για την Ελλάδα και την ελευθερία σας» δεν υλοποιήθηκαν μετά το τέλος του πολέμου και η Κύπρος εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από την αγγλική κατοχή.
«Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν, μόνο θα τις ξεκάμουν
αν ξεγίνονται οι ψυχές».
(Σαλαμίνα της Κύπρος).
Στο ποίημα «Σαλαμίνα της Κύπρος» ο Ποιητής είναι πιο μαστιγωτικός απέναντι στην πολιτική των Άγγλων που με κάθε μέσο, σκληρά και βάρβαρα προσπαθούν να αφελληνίσουν το Νησί. Σημειώνει σχετικά ο Ποιητής: «Είναι αλήθεια φοβερό να σκέφτεται κανείς πως σήμερα (1953) υπάρχει μια μηχανή -Άγγλοι αποικιοκράτες– που λειτουργεί ανενόχλητα για ν’ αλλάξει 400.000 ανθρώπους και να τους κάνει μπάσταρδους …».
«Φίλοι του άλλου πολέμου,
………………………………
Κύριε, βοήθα να θυμόμαστε
πως έγινε τούτο το φονικό,
την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης,
Κύριε, βοήθα να τα ξεριζώσουμε…».
(Σαλαμίνα της Κύπρος).
Η σκέψη του Ποιητή εκεί στους φίλους, στους Σύμμαχους, και ειδικά στον Άγγλο αντιπλοίαρχο και στην προσευχή του, που μέσα από αυτήν υποστήριζε ότι μάχονται για ιδανικά, αξίες και ένα καλύτερο κόσμο. Και με τη τωρινή στάση των Άγγλων καταδείχνεται και πάλι ο δόλος και η υποκρισία τους.
Η υβριστική στάση των Άγγλων του φέρνει στη μνήμη τους άλλους υβριστές. Τους Πέρσες που: «Γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο». Πιστεύει, προφητεύει, ο Ποιητής ότι θα τιμωρηθούν και οι Άγγλοι υβριστές όπως έγινε και με τους Πέρσες στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.χ.).
Η νέμεσης ήλθε μέσα από τον αγώνα του 1955-59. Δεν επήλθε όμως και η Κάθαρση, η λύτρωση, ο εξαγνισμός, η δικαίωση. Έμεινε το μίασμα, το απόστημα, το Άγος που οδήγησεν στην τραγωδία του 1974. Αυτό το Άγος, αυτό το απόστημα μήπως υπονοεί στο ποίημα «Οι Γάτες του Αη Νικόλα»;
«Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύκτα;
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι».
Οι Ερινύες ποιους κυνηγάν;
(Ως προμετωπίδα στο πιο πάνω ποίημα έχει τους στίχους από την Τραγωδία του Αισχύλου «Αγαμέμνων» -στα αρχαία-).
«…κι όμως, πως,
ψέλνει από μέσα μου η καρδιά
χωρίς κιθάρας συνοδεία
των Ερινυών το θρήνο, που κανείς
δεν της τον έχει ποτέ μάθει:
κι αχ ! της γλυκιάς ελπίδας το καλό
το θάρρος μου έφυγε κι εχάθη.
(μετάφραση, Γρυπάρη).
Μήπως υπονοεί τις:
«ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,
καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του.
το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα
κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας
ή αυτό που θα ’λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα
ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,
ή ακόμη και ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων».
(Τελευταίος Σταθμός).
Θα μπορούσαμε να κλείσουμε εδώ την περιδιάβασή μας, μένοντας στο «από τη μια». Θα ήταν η μισή αλήθεια. Γιατί «από την άλλη» είναι, τουλάχιστον, η απορία για το ρόλο του Πρέσβη «πολιτικού) Σεφέρη. Όσο και αν ο ίδιος δηλώνει ότι διαχωρίζει την Ποίηση από την διπλωματία (πολιτική), πέρα της πεποίθησής μου ότι η Τέχνη υπηρετεί συνολικά τον Άνθρωπο, γι’ αυτό και δεν έχει όρια, άρα και δεν «αυτοτεμαχίζεται», στον Σεφέρη, ειδικά, είναι ανεπίτρεπτο. Ως Πρέσβης στο Λονδίνο είχε την δική του δέσμευση, που πήγαζε από την αγάπη αλλά και την ταύτισή του με τους πόθους των Κυπρίων, των συγγενών του Ομήρου, να υπερασπιστεί στο πλαίσιο των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου (1960) τα δίκαια των αγωνιζόμενων Κυπρίων. Την Αλήθεια!
«Που είναι η αλήθεια;
Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης,
το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε».
(Ελένη).
Μήπως έφτυσε εκεί που πριν από λίγο φιλούσε, ως μαραγκιασμένη ψυχή»; Ποιο ρόλο έπαιξε; Μήπως από κήνσωρ έγινε θεράπων;
Συμφωνούσε με τα τεκταινόμενα και τις αλχημείες για τη λύση του κυπριακού, που οδήγησαν στις συμφωνίες Ζυρίχης– Λονδίνου; Αν δεν συμφωνούσε, γιατί δεν διαφώνησε και γιατί δεν παραιτήθηκε; Η δικαιολογία ότι η παραίτησή του θα προκαλούσε περισσότερα προβλήματα για το Σεφέρη του 1953–54 όχι μόνο είναι αστεία αλλά και άναντρη.
Συνέργησε και ο ίδιος, όπως κάποιοι τον κατηγορούν, στις πιέσεις επί των Κυπρίων για να δεχθούν λύση αντίθετη, άδικη και τούτο μη βιώσιμη όπως φάνηκε το 1963, 1964 και με την τραγωδία του 1974.
Και τέλος η πιο σκληρή, και εκ των πραγμάτων πιθανή, απορία. Μήπως ενήργησε με ιδιοτέλεια, «να καρπωθεί το αίμα των άλλων» ειδικά στις πιέσεις επί των Κυπρίων, για να εξασφαλίσει την υποστήριξη των Άγγλων για το Νόμπελ (1963).
Μια μαρτυρία του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου είναι χαρακτηριστική «θυμήθηκα παλιές θολές μέρες, όταν φώναζαν πως πούλησε το Νησί για το βραβείο. Ήταν βαρύθυμος, δεν ήθελε να μιλήσει. Ύστερα δύσκολα, με το λόγο του Μακρυγιάννη: Πες μου, μωρέ δάσκαλε, κανένα κομμάτι κρέας ήταν για να το πουλήσεις»;
Και κάτι ακόμα. Γιατί δεν επισκέφτηκε το νησί που τόσο αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε, μετά τις Συμφωνίες (1960).
Το γράψιμο του ποιήματος «Οι Γάτες του Αη Νικόλα», όπως αναφέρει ο ίδιος κράτησε περίπου 17 χρόνια. Σημειώνει επίσης: «Το ποίημα αυτό χρειάστηκα πολύν καιρό για να το γράψω, δεν κατάφερνα το τελειώσω, δεν εύρισκα την καμπύλη για να το κλείσω. Και μετά, ξαφνικά, τη βρήκα. Αν δεν κάνω λάθος ήταν τον Φεβρουάριο του 1969». (Τι ρόλο έπαιξαν τα σημαντικότατα γεγονότα που μεσολάβησαν και τα Πρόσωπα – Γάτες που πρωταγωνίστησαν από το 1952(;) μέχρι το 1969);
Τη χρονιά αυτή (1969) επισκέπτεται (;) την Κύπρο για μια μέρα. Τη χρονιά αυτή κάνει και τη «Δήλωση» (28 Μαρτίου 1969).
Οι Ερινύες της προμετωπίδας (που κυνηγούν τους επίορκους και τους παραβάτες του ηθικού νόμου) τον οδήγησαν στο κλείσιμο» και στη «Δήλωση». Σαφέστατα η Χούντα των Αθηνών έχυνε το φαρμάκι στην Κύπρο και τον Ιούλιο του 1974 άνοιξε την Κερκόπορτα και εισέβαλεν ο Αττίλας, δημιουργώντας την Τραγωδία που σοφά και προφητικά ο Ποιητής Σεφέρης κατέδειξε μέσα από τη «Δήλωσή» του.
Αναπάντητο μένει, όχι μόνο, το «Αιώνες φαρμάκι» αλλά, και το «γενιές φαρμάκι» ποιοι το έχυνα ή και ποιοι το έχυσαν. Ο Σεφέρης πρέπει να ξέρει από πρώτο χέρι. Ας εκδοθεί επιτέλους και το Γ΄ Ημερολόγιό του, που χρονικά αναφέρεται και στο Κυπριακό. Γιατί ναι μεν ας είναι καλά η Χούντα που σκέπασε και κοπριές (προσφιλής χαρακτηρισμός πολιτικών από το Σεφέρη) και λάσπες αλλά όσο δεν έρχεται η Κάθαρση, όσο η Τραγωδία συνεχίζεται και η Πατρίδα παζαρεύεται και οι Ερινύες θα θρηνούν και ο Μακρυγιάννης θα λαλεί: «Κανένα καμμάτι κρέας είναι (η Πατρίδα) για να το πουλήσεις»;
Επιμύθιο : «Κάθε που θα σε θυμηθώ
Ακριβέ μου φίλε,
έχω τον ίδιο συνειρμό.
Στιγμές σημαδεμένες η ζωή μας
και τότε και τώρα…
Και χάνομαι στο χρόνο
ενός νόστου ανάποδου
που πλαντάζει τις στιγμές της λογικής».
Τσαγκαράδα, 18 Μαρτίου 2015
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου οι Μαθητές και οι Μαθήτριες του Σχολείου μας, έκαναν ένα ταξίδι με πυξίδα την Δημιουργική Γραφή.
Καπετάνιος ο ΑΝΤΑΜΗΣ Γιάννης. Με γνώση, μεράκι και με επιδεξιότητα επικοινώνησε με τους Μαθητές και άντλησε από αυτούς, πρωτοβουλία, φαντασία και δημιουργία. Μέσα από παιγνιώδεις δραστηριότητες οι Μαθητές και οι Μαθήτριες μυήθηκαν στην τέχνη και τις τεχνικές της δημιουργικής γραφής και τη θεωρία της λογοτεχνίας προσεγγίζοντας εν τέλει τον ίδιο τους τον εαυτό σ’ αυτό το εργαστήρι προσωπικής έκφρασης – έκθεσης σε ομαδικό πλαίσιο.
Ο Γιάννης Αντάμης, Δικηγόρος και Συγγραφέας, είναι τελειόφοιτος του μεταπτυχιακού τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Γνωρίζω και αγαπώ τον Τόπο μου
Αγαπώ τον Τόπο μου
Αγαπώ τον Άνθρωπο
Αγαπώ τον Άνθρωπο
Αγαπώ τη Ζωή
Αγαπώ τη Ζωή
Αγαπώ τον Κόσμο ΟΛΟ.
# ΠΕΝΘΗΜΕΡΗ Επίσκεψη στην ΑΘΗΝΑ (Μουσείο της Ακρόπολης, Ακρόπολη, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, … ) το ΜΑΡΑΘΩΝΑ και τους ΔΕΛΦΟΥΣ και ΑΡΑΧΩΒΑ#
Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Το χρόνο να δαμάζουν
27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Το Πρόγραμμα της Επίσκεψης.
1η Ημέρα ΠΕΜΠΤΗ 27 Νοεμβρίου 2014
Τσαγκαράδα (αναχώρηση η ώρα 7.00π.μ.) – Βόλος – Αθήνα.
Θεατρική παράσταση. Φον Δημητράκης (Δ. Ψαθά).
(1η Διανυκτέρευση)
2η ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 – 11 – 2014
Αναχώρηση 9.15π.μ.
10.00π.μ. Ιστορικό Μουσείο (Παλαιά Βουλή)
12.30μ.μ. Πλανητάριο
Εθνική Πινακοθήκη (Έκθεση Ελ Γκρέκο – Δομήνικος Θεοτοκό-πουλος. (2η διανυκτέρευση)
3η ημέρα ΣΑΒΒΑΤΟ 29 – 11 - 2014
9.00π.μ. Αναχώρηση για τον Μαραθώνα
Ψυχαγωγία (3η διανυκτέρευση)
4η ημέρα ΚΥΡΙΑΚΗ 30 -11 – 2014
9.15π.μ. Ακρόπολη - Πλάκα
(Σύνταγμα – Ζάππειο – Παναθηναϊκό Στάδιο)
Ψυχαγωγία (4η διανυκτέρευση)
5η ημέρα Δευτέρα 1 -12 – 2014
Αναχώρηση 8.30π.μ.
Δελφοί -Αράχωβα
Βόλος – Τσαγκαράδα 10.00 μ.μ.
ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
** Τόποι ιεροί, μνημεία ιστορικά και θρησκευτικά υπάρχουν πολλά. Κανένα όπως η Ακρόπολη!
** Τα μνημεία της Ακρόπολης είναι η υλοποιημένη καλλιτεχνική σύλληψη μιας γενιάς, που πέτυχε να συνδυάσει το ΗΘΟΣ, την ΟΜΟΡΦΙΑ, την ΑΡΜΟΝΙΑ και την Δημοκρατία! (απέναντι από την Ακρόπολη είναι ο λόφος της Πνύκας, η εστία της Δημοκρατίας)!
** Η περιδιάβασή μας στον Ιερό Βράχο αρχινά από τα Προπύλαια, την μνημειακή πεντάπυλη είσοδο στην Ακρόπολη. Δεξιά μας ο μικρός ιωνικός ναός της Απτέρου Νίκης! Ατενίζουμε τον Παρθενώνα και αντίκρυ του βλέπουμε το Ερέχθειο (το όνομα Ερεχθεύς ή Εριχθόνιος σημαίνει αυτός που έρχεται από το βάθος της γης – χθον). Το ιωνικό Ερέχθειο απέναντι στη δωρική μορφή του Παρθενώνα και ανάμεσά τους «δεσπόζει» το κολοσσιαίο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου!
ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ (ΘΗΣΕΙΟ): Ο δωρικός ναός του Ηφαίστου στον λόφο του Κολωνού.
(Ο ναός είναι γνωστός λανθασμένα ως «Θησείο», ονομασία που έχει δοθεί σήμερα και σ ολόκληρη την παρακείμενη συνοικία.
ΠΛΑΚΑ: Η γραφικότερη συνοικία της παλιάς Αθήνας! Η ομορφιά της σημερινής Πλάκας είναι συνέχεια της αρχαιοελληνικής πόλης. Εδώ συναντάμε μνημεία μάρτυρες όλων των εποχών της Αθηναϊκής ιστορίας, αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή, σύγχρονη, ….
ΜΟΥΣΕΙΟ της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
** Εδώ εκτίθενται τα μεγάλα δημιουργήματα του «Χρυσού αιώνα», (5ος αι. π.Χ., τέχνη, ποίηση, φιλοσοφία, ιστορία). Τα απαράμιλλα σε τέχνη έργα που κοσμούσαν την Ακρόπολη της Αρχαίας Αθήνας (κτίστηκαν από το 447 μέχρι 406π.Χ.).
(Μουσείο – Ακρόπολη)
** Έργα της κλασικής εποχής με κύρια χαρακτηριστικά: σοβαρότητα, σεμνότητα, εσωτερική συγκέντρωση, … πληρότητα, συνέπεια και καθαρότητα. «Με το Φειδία βρίσκουμε διατυπωμένη αυθεντικά τη βαθύτατη ουσία της κλασικής τέχνης: εκείνο το μοναδικό κράμα θαυμασμού για τον άνθρωπο και συμπόνιας για την ανεπάρκειά του».
** Στο Μουσείο εκτίθενται και αρχαιότητες που χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή έως τον Μεσαίωνα.
## τα Προπύλαια (437 – 432π.Χ.) του Μνησικλή,
## ο Παρθενώνας (447-438π.Χ.) του Ικτίνου και του Καλλικράτη,
## ο Ναός της Αθηνάς (Απτέρου) Νίκης (449π.Χ., 427 – 424π.Χ.) του Καλλικράτη
* (έργα Περικλή και με την επιστασία του γλύπτη Φειδία που κατασκεύασε το χρυσελεφάντινο άγαλμα Αθηνάς)
## το Ερέχθειο (421 – 405π.Χ.) του Μνησικλή(;) με την «πρόσταση των Κορών», αντί των κιόνων, τις περίφημες Καρυάτιδες, (ονομάστηκαν «Καρυάτιδες» επειδή ο γλύπτης, ίσως ο Αλκαμένης, χρησιμοποίησε ως μοντέλα κορίτσια από τις Καρυές της Σπάρτης).
** Με τη συνύπαρξη των δυο κορυφαίων αρχιτεκτονικών ρυθμών: ιωνικός και δωρικός! Ο Παρθενώνας, (447π.Χ. – 438π.Χ.), το πιο λαμπρό αρχιτεκτόνημα, παρά την εξαιρετική αρμονία δεν έχει ούτε μια ευθεία γραμμή! Οι κίονές του παρουσιάζουν μια ανεπαίσθητη «ένταση» στο ένα τρίτο του ύψους τους και κλίνουν προς το εσωτερικό του Ναού, αποτέλεσμα των «οπτικών εκλεπτύνσεων». («οπτικές εκλεπτύνσεις»: εσκεμμένες αλλοιώσεις των ευθειών γραμμών των διαφόρων αρχιτεκτονικών μελών για να φαίνονται με το γυμνό μάτι ευθείες).
Ο Παρθενώνας συνθέτει την απλότητα και στιβαρότητα του δωρικού ρυθμού εξωτερικά με τη λεπτότητα και τη χάρη του ιωνικού εσωτερικά.
* «Τον 5ο αι. και 4ο αι. π.Χ. ο άνθρωπος έκανε ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός στη γνώση του γύρω κόσμου, καθώς και στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Η καθολικότητα, η αρμονικότητα και η αγάπη για τη ζωή που εκφράζει η ελληνική τέχνη, έκαναν αθάνατα τα καλύτερα δημιουργήματά της που θεωρούνται από ορισμένες πλευρές, ως κανόνες και άφθαστα πρότυπα» (Παγκόσμια Ιστορία, Ρωσίας).
** Ο κλασικός πολιτισμός ασκεί μέχρι και σήμερα μεγάλη επιρροή στη ζωή των ανθρώπων στην πολιτική, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τη φιλολογία και την τέχνη γενικά αλλά ιδιαίτερα την αρχιτεκτονική.
«Οι Έλληνες μας έμαθαν να ζούμε ελεύθεροι και να έχουμε πνευματικά ενδιαφέροντα. Η επίδρασή τους στον πολιτισμό είναι ολοζώντανη ακόμη και σήμερα. Πολλές από τις πολυτιμότερες αξίες και από τα έργα της τέχνης και της φιλολογίας μας αποτελούν κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας». (F. R. SCHODER, Ελληνική τέχνη).
## Το μεγαλύτερο μέρος της ζωφόρου που εικόνιζε την πομπή των Παναθηναίων, έργο του Φειδία, και κοσμούσε το αέτωμα του μεγαλοπρεπέστερου Ναού της Αρχαίας Πόλης, του Παρθενώνα, βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο και ένα μέρος του στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και άλλα Μάρμαρα και γλυπτά του Παρθενώνα (συνολικά 96), όπως και η Καρυάτιδα από το Ερέχθειο (θεωρείται ως το πρωτότυπο του δημιουργού) κλάπηκαν από τον Βρετανό διπλωμάτη Έλγιν και τους βάνδαλους συνεργάτες του, στις αρχές του 19ου αι. και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.
(Το περίλαμπρο μνημείο έπαθε μεγάλες ζημιές το 1687, όταν πολιορκούσε την Πόλη ο Βενετσιάνος Μοροζίνι).
(Παναθήναια: εορτή προς τιμή της θεάς Αθηνάς που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια).
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ:
Θέατρο για την τέλεση των μουσικών και δραματικών αγώνων. Είναι το πρώτο θέατρο του κόσμου και κτίστηκε μέσα στο ιερό του Διονύσου Ελευθερέως, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης αρχές του 5ου αιώνα. Διαμορφώθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια.
ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ (101 - 178μ.Χ.)
Έκτισε το Ωδείο (το σημερινό Ηρώδειο) στη μνήμη της γυναίκας του Ρηγίλλης
(Ηρώδης ο Αττικός (101 – 178μ.Χ.): Γεννήθηκε στο Μαραθώνα, καταγόταν από πλούσια και επιφανή ρωμαϊκή οικογένεια, ήταν πολύ μορφωμένος και τιμήθηκε από τους Ρωμαίους με ανώτατα αξιώματα. Ίδρυσε δημόσια οικοδομήματα στην Αθήνα, το Μαραθώνα, την Ολυμπία, την Αλεξάνδρεια, τους Δελφούς …. και διακρίθηκε για τη γενναιοδωρία του).
ΕΘΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Στεγάζεται από το 1960 στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής.
Παλαιά Βουλή: λειτούργησε ως Βουλή των Ελλήνων από το 1858 έως και το 1934, (από το 1935 στεγάζεται στο σημερινό κτήριο που ήταν μέχρι τότε τα ανάκτορα του Βασιλιά).
Με χρονολογική σειρά από το 1453 έως σήμερα εκτίθεται η ιστορία της Πατρίδας μας μέσα από ανεκτίμητα εθνικά κειμήλια.
(περισσότερα στο φυλλάδιο – οδηγό του Μουσείου).
ΣΥΝΤΑΓΜΑ – (Πλατεία Συντάγματος)
Εδώ στη σημερινή πλατεία Συντάγματος στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 μαζεύτηκε ο Λαός με επικεφαλής τον Καλλέργη και τον Μακρυγιάννη έξω από τα Ανάκτορα (σημερινή Βουλή) και απαίτησαν από τον Βασιλιά Όθωνα ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Από το γεγονός αυτό ονομάστηκε ο χώρος Πλατεία Συντάγματος! Ο Όθωνας αρχικά αρνήθηκε, αργότερα υποχρεώθηκε να ++προκηρύξει εκλογές. Οι εκλογές γίνονται και τον Μάρτιο του 1844 η Εθνοσυνέλευση (Βουλή) ψηφίζει Σύνταγμα και το Πολίτευμα από Απόλυτη Μοναρχία γίνεται Συνταγματική Μοναρχία.
ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Το 1932 στήθηκε το Μνημείο για να τιμήσει η Πατρίδα ΟΛΟΥΣ τους «άγνωστους» που έπεσαν στους Αγώνες του Έθνους.
«Μία δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανων, οι αν μη ευρεθωσιν εις αναίρεσιν» (Επιτάφιος του Περικλέους , Θουκυδίδης, II, 34,3)
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
Ο Κήπος των Ανακτόρων, των Βασιλέων, ο οποίος μετά το δημοψήφισμα που έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1974 με το οποίο ο ελληνικός Λαός με ποσοστό 69,2% αποφάσισε για την κατάργηση της Μοναρχίας, ονομάστηκε Εθνικός γιατί ανήκει στο Έθνος!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Καλλιμάρμαρο).
Κτίστηκε από τον Λυκούργο (5οαιπ.Χ.) για τους αθλητικούς αγώνες. Συμπληρώθηκε το 170μ.Χ.από τον Ηρώδη τον Αττικό και είχε χωρητικότητα πενήντα χιλιάδες (50.000).
ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν». (Σιμωνίδης).
(Υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι μαχόμενοι στον Μαραθώνα συνέτριψαν τη δύναμη των χρυσοφόρων Μήδων)
## Μάχη του Μαραθώνα, Αύγουστος 490π.Χ.
9.000 – 10.000 Αθηναίοι και 1000 Πλαταιείς απέναντι σε 30.000 έως 40.000 (ίσως και 50.000) Πέρσες. (μαρτυρία του Ηρόδοτου, μεταγενέστεροι συγγραφείς μιλούν και για 110.000, άλλοι 300.000, άλλοι 500 – 600 000). Σκοτώθηκε το 1/3 των Περσών και μόνο 192 Έλληνες.
## Μετά την ισοψηφία των δέκα Στρατηγών, πέντε να δοθεί άμεσα η μάχη και πέντε να μην δοθεί η μάχη ελπίζοντας και στη βοήθεια των Σπαρτιατών που είχαν ζητήσει και τελικά δεν την είχαν, επειδή δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν εχθροπραξίες πριν από την πανσέληνο, επειδή ήταν η εποχή της γιορτής του Κάρνειου Απόλλωνα και δεν μπορούσαν να προσβάλουν το Θεό. Υπέρμαχος της πρώτης θέσης ο Μιλτιάδης ο οποίος έπεισε και τον Πολέμαρχο Καλλίμαχο να ψηφίσει να επιτεθούν άμεσα.
## Η οξυδέρκεια και η στρατιωτική ιδιοφυία του Μιλτιάδη έδωσαν τη νίκη στους Έλληνες.
* Ο Καλλίμαχος, ο Στρατηγός Στησίλαος, ο Κυνέγειρος (αδελφός του Ποιητή Αισχύλου) με τραγικό αλλά και ηρωικό τρόπο, έπεσαν στο πεδίον της μάχης.
* Μεταξύ των άλλων πολέμησαν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Ξάνθιππος, πατέρας του Περικλή και ο μεγάλος τραγικός ποιητής Αισχύλος, που επέλεξε να τον θυμούνται ως Μαραθωνομάχο και όχι για κανένα άλλο επίτευγμα! Αργότερα περιέγραψε τη νίκη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας με την τραγωδία του «Πέρσες».
## Ο Αισχύλος προτίμησε να μνημονευθεί ως πολεμιστής στη μάχη του Μαραθώνα παρά πως ήταν ο μεγάλος τραγικός ποιητής. Αυτό το δηλώνει η επιγραφή που τη συνέθεσε ο ίδιος και χαράχτηκε πάνω στον τάφο του που βρισκόταν στη Γέλα της Ιταλίας.
«Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναιον τόδε κεύθει
Μνημα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλα
Αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν
ειποι και βραθυχαιτήεις Μηδος επιστάμενος»
(Το μνήμα τούτο σκεπάζει τον Αισχύλο, γιο του Ευφορίωνα, Αθηναίο που πέθανε στη σιτοφόρα Γέλα, για την παλικαριά του μπορεί να σας πληροφορήσει το περίφημο δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης με τα πυκνά μαλλιά που την ξέρει).
** Μετά την νίκη οι Αθηναίοι έθαψαν σε τύμβο
(μέχρι σήμερα φαίνεται ο λιτός τύμβος) τους πολεμιστές και κοντά σ’ αυτούς ανεγέρθηκε τρόπαιο με το επίγραμμα του Σιμωνίδη.
** Κοντά στο τρόπαιο κατασκευάστηκε μνημείο για το Μιλτιάδη για να του αποδώσουν τιμή που κανένας από τους αρχαίους Έλληνες, ούτε πριν, ούτε μετά από αυτόν κατόρθωσε να απολαύσει.
** Η μάχη του Μαραθώνα εκτός από την τεράστια σημασία που είχε για τους Έλληνες, (συνεπακόλουθο και ο «Χρυσός αιώνας») είχε και τη σημασία του για το Δυτικό Κόσμο αφού απέτρεψε τους Πέρσες να στραφούν και εναντίον τους.
## Φειδιππίδης ή Φιλιππίδης: αγγελιαφόρος των Αθηναίων, κατάφερνε τα 222 χλμ Αθήνας – Σπάρτης να τα διανύει σε δυο μέρες! Μετέφερε το γεγονός της Νίκης στους Αθηναίους, «Νενικήκαμεν».
## Η απόσταση των 42 χιλιομέτρων (Μαραθώνας – Αθήνα) που διήνυσε είναι σήμερα ο κλασικός Μαραθώνιος!
Ο Μαραθώνιος είναι το κλασικό αγώνισμα που γίνεται και στους σημερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
## Ελ Γκρέκο, (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του κόσμου, έζησε 1548 – 1625 και διέπρεψε στην Ισπανία).
## ΔΕΛΦΟΙ
** Ιερό Μαντείο 8ο αιώνα – 4ο αιώνα π.Χ. περίοδος της μεγάλης ακμής. 4ο αι. π.Χ. – 394 μ.Χ.
** Πυθία
** Ομφαλός των Δελφών (Δίας – αετοί, κέντρο του κόσμου).
** Ναός του Απόλλωνα – Έδρα του Μαντείου (αρχικά 6ος αι. π.Χ. και 4ος αι. π.Χ.)
** Ναός της Προναίας Αθηνάς (380 π.Χ.)
** Αρχαίο θέατρο (4ος αι. π.Χ.)
** Θησαυρός των Αθηναίων (490π.Χ.)
** Στοά των Αθηναίων (478π.Χ. εις ανάμνηση – τρόπαια των ναυτικών αγώνων)
** Κασταλία πηγή (εδώ πλενόταν η Πυθία, οι Ιερείς, το προσωπικό του Ναού και όσοι ζητούσαν χρησμό). Αρχαϊκή και ρωμαϊκή Κρήνη).
** Κλέοβις και Βίτων (580π.Χ.)
** Ηνίοχος (475 – 450 π.Χ.)
** Γυμνάσιο
** Στάδιο (5ος αι. π.Χ. σημερινή μορφή (ανακαινίσθηκε από τον Ηρώδη τον Αττικό) τον 2ο αι. μ.Χ.)
** Αμφικτυονία (7ος αι. π.Χ.). οργάνωση των περιοίκων λαών της Κεντρική Ελλάδα και των Θεσσαλών – Αμφικτύονες με έδρα την Ανθήλη.
** Δελφική Ιδέα – Δελφικές Γιορτές Άγγελος Σικελιανός (με τη σύζυγό Εύα Πάλμερ – Αμερικανίδα πολυεκατομ- μυριούχο (1930)
## ΑΡΑΧΩΒΑ (καρυδότοπος – Ράχωβα = ραχώτοπος)
** Χτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, κοντά στους Δελφούς. Παλιό εμπορικό και αγροτικό κέντρο (τυροκομία – αμπελουργία και βιοτεχνία υφαντών (βελέντζες). Σήμερα κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο.
** Ηρώο του Καραϊσκάκη (1826 νίκησε τους Τούρκους).
** Το Ρολόι (18ος αι. το κατέστρεψε ένας σεισμός το 1870 και το ανατίναξαν οι Γερμανοί το 1944 – σημερινή μορφή 1966)
### Για τα καλά και τα ωραία είναι πολύς ο κόπος και λίγος ο χρόνος!
Για τούτο «Ονειρευόμαστε και δεν βολευόμαστε».
Γνωρίζω και αγαπώ τον Τόπο μου
Αγαπώ τον Τόπο μου
Αγαπώ τον Άνθρωπο
Αγαπώ τον Άνθρωπο
Αγαπώ τη Ζωή
Αγαπώ τη Ζωή
Αγαπώ τον Κόσμο ΟΛΟ.
# ΠΕΝΘΗΜΕΡΗ Επίσκεψη στην ΑΘΗΝΑ (Μουσείο της Ακρόπολης, Ακρόπολη, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, … ) το ΜΑΡΑΘΩΝΑ και τους ΔΕΛΦΟΥΣ και ΑΡΑΧΩΒΑ#
Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Το χρόνο να δαμάζουν
27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Το Πρόγραμμα της Επίσκεψης.
1η Ημέρα ΠΕΜΠΤΗ 27 Νοεμβρίου 2014
Τσαγκαράδα (αναχώρηση η ώρα 7.00π.μ.) – Βόλος – Αθήνα.
Θεατρική παράσταση. Φον Δημητράκης (Δ. Ψαθά).
(1η Διανυκτέρευση)
2η ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 – 11 – 2014
Αναχώρηση 9.15π.μ.
10.00π.μ. Ιστορικό Μουσείο (Παλαιά Βουλή)
12.30μ.μ. Πλανητάριο
Εθνική Πινακοθήκη (Έκθεση Ελ Γκρέκο – Δομήνικος Θεοτοκό-πουλος. (2η διανυκτέρευση)
3η ημέρα ΣΑΒΒΑΤΟ 29 – 11 - 2014
9.00π.μ. Αναχώρηση για τον Μαραθώνα
Ψυχαγωγία (3η διανυκτέρευση)
4η ημέρα ΚΥΡΙΑΚΗ 30 -11 – 2014
9.15π.μ. Ακρόπολη - Πλάκα
(Σύνταγμα – Ζάππειο – Παναθηναϊκό Στάδιο)
Ψυχαγωγία (4η διανυκτέρευση)
5η ημέρα Δευτέρα 1 -12 – 2014
Αναχώρηση 8.30π.μ.
Δελφοί -Αράχωβα
Βόλος – Τσαγκαράδα 10.00 μ.μ.
ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
** Τόποι ιεροί, μνημεία ιστορικά και θρησκευτικά υπάρχουν πολλά. Κανένα όπως η Ακρόπολη!
** Τα μνημεία της Ακρόπολης είναι η υλοποιημένη καλλιτεχνική σύλληψη μιας γενιάς, που πέτυχε να συνδυάσει το ΗΘΟΣ, την ΟΜΟΡΦΙΑ, την ΑΡΜΟΝΙΑ και την Δημοκρατία! (απέναντι από την Ακρόπολη είναι ο λόφος της Πνύκας, η εστία της Δημοκρατίας)!
** Η περιδιάβασή μας στον Ιερό Βράχο αρχινά από τα Προπύλαια, την μνημειακή πεντάπυλη είσοδο στην Ακρόπολη. Δεξιά μας ο μικρός ιωνικός ναός της Απτέρου Νίκης! Ατενίζουμε τον Παρθενώνα και αντίκρυ του βλέπουμε το Ερέχθειο (το όνομα Ερεχθεύς ή Εριχθόνιος σημαίνει αυτός που έρχεται από το βάθος της γης – χθον). Το ιωνικό Ερέχθειο απέναντι στη δωρική μορφή του Παρθενώνα και ανάμεσά τους «δεσπόζει» το κολοσσιαίο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου!
ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ (ΘΗΣΕΙΟ): Ο δωρικός ναός του Ηφαίστου στον λόφο του Κολωνού.
(Ο ναός είναι γνωστός λανθασμένα ως «Θησείο», ονομασία που έχει δοθεί σήμερα και σ ολόκληρη την παρακείμενη συνοικία.
ΠΛΑΚΑ: Η γραφικότερη συνοικία της παλιάς Αθήνας! Η ομορφιά της σημερινής Πλάκας είναι συνέχεια της αρχαιοελληνικής πόλης. Εδώ συναντάμε μνημεία μάρτυρες όλων των εποχών της Αθηναϊκής ιστορίας, αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή, σύγχρονη, ….
ΜΟΥΣΕΙΟ της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
** Εδώ εκτίθενται τα μεγάλα δημιουργήματα του «Χρυσού αιώνα», (5ος αι. π.Χ., τέχνη, ποίηση, φιλοσοφία, ιστορία). Τα απαράμιλλα σε τέχνη έργα που κοσμούσαν την Ακρόπολη της Αρχαίας Αθήνας (κτίστηκαν από το 447 μέχρι 406π.Χ.).
(Μουσείο – Ακρόπολη)
** Έργα της κλασικής εποχής με κύρια χαρακτηριστικά: σοβαρότητα, σεμνότητα, εσωτερική συγκέντρωση, … πληρότητα, συνέπεια και καθαρότητα. «Με το Φειδία βρίσκουμε διατυπωμένη αυθεντικά τη βαθύτατη ουσία της κλασικής τέχνης: εκείνο το μοναδικό κράμα θαυμασμού για τον άνθρωπο και συμπόνιας για την ανεπάρκειά του».
** Στο Μουσείο εκτίθενται και αρχαιότητες που χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή έως τον Μεσαίωνα.
## τα Προπύλαια (437 – 432π.Χ.) του Μνησικλή,
## ο Παρθενώνας (447-438π.Χ.) του Ικτίνου και του Καλλικράτη,
## ο Ναός της Αθηνάς (Απτέρου) Νίκης (449π.Χ., 427 – 424π.Χ.) του Καλλικράτη
* (έργα Περικλή και με την επιστασία του γλύπτη Φειδία που κατασκεύασε το χρυσελεφάντινο άγαλμα Αθηνάς)
## το Ερέχθειο (421 – 405π.Χ.) του Μνησικλή(;) με την «πρόσταση των Κορών», αντί των κιόνων, τις περίφημες Καρυάτιδες, (ονομάστηκαν «Καρυάτιδες» επειδή ο γλύπτης, ίσως ο Αλκαμένης, χρησιμοποίησε ως μοντέλα κορίτσια από τις Καρυές της Σπάρτης).
** Με τη συνύπαρξη των δυο κορυφαίων αρχιτεκτονικών ρυθμών: ιωνικός και δωρικός! Ο Παρθενώνας, (447π.Χ. – 438π.Χ.), το πιο λαμπρό αρχιτεκτόνημα, παρά την εξαιρετική αρμονία δεν έχει ούτε μια ευθεία γραμμή! Οι κίονές του παρουσιάζουν μια ανεπαίσθητη «ένταση» στο ένα τρίτο του ύψους τους και κλίνουν προς το εσωτερικό του Ναού, αποτέλεσμα των «οπτικών εκλεπτύνσεων». («οπτικές εκλεπτύνσεις»: εσκεμμένες αλλοιώσεις των ευθειών γραμμών των διαφόρων αρχιτεκτονικών μελών για να φαίνονται με το γυμνό μάτι ευθείες).
Ο Παρθενώνας συνθέτει την απλότητα και στιβαρότητα του δωρικού ρυθμού εξωτερικά με τη λεπτότητα και τη χάρη του ιωνικού εσωτερικά.
* «Τον 5ο αι. και 4ο αι. π.Χ. ο άνθρωπος έκανε ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός στη γνώση του γύρω κόσμου, καθώς και στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Η καθολικότητα, η αρμονικότητα και η αγάπη για τη ζωή που εκφράζει η ελληνική τέχνη, έκαναν αθάνατα τα καλύτερα δημιουργήματά της που θεωρούνται από ορισμένες πλευρές, ως κανόνες και άφθαστα πρότυπα» (Παγκόσμια Ιστορία, Ρωσίας).
** Ο κλασικός πολιτισμός ασκεί μέχρι και σήμερα μεγάλη επιρροή στη ζωή των ανθρώπων στην πολιτική, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τη φιλολογία και την τέχνη γενικά αλλά ιδιαίτερα την αρχιτεκτονική.
«Οι Έλληνες μας έμαθαν να ζούμε ελεύθεροι και να έχουμε πνευματικά ενδιαφέροντα. Η επίδρασή τους στον πολιτισμό είναι ολοζώντανη ακόμη και σήμερα. Πολλές από τις πολυτιμότερες αξίες και από τα έργα της τέχνης και της φιλολογίας μας αποτελούν κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας». (F. R. SCHODER, Ελληνική τέχνη).
## Το μεγαλύτερο μέρος της ζωφόρου που εικόνιζε την πομπή των Παναθηναίων, έργο του Φειδία, και κοσμούσε το αέτωμα του μεγαλοπρεπέστερου Ναού της Αρχαίας Πόλης, του Παρθενώνα, βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο και ένα μέρος του στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και άλλα Μάρμαρα και γλυπτά του Παρθενώνα (συνολικά 96), όπως και η Καρυάτιδα από το Ερέχθειο (θεωρείται ως το πρωτότυπο του δημιουργού) κλάπηκαν από τον Βρετανό διπλωμάτη Έλγιν και τους βάνδαλους συνεργάτες του, στις αρχές του 19ου αι. και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.
(Το περίλαμπρο μνημείο έπαθε μεγάλες ζημιές το 1687, όταν πολιορκούσε την Πόλη ο Βενετσιάνος Μοροζίνι).
(Παναθήναια: εορτή προς τιμή της θεάς Αθηνάς που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια).
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ:
Θέατρο για την τέλεση των μουσικών και δραματικών αγώνων. Είναι το πρώτο θέατρο του κόσμου και κτίστηκε μέσα στο ιερό του Διονύσου Ελευθερέως, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης αρχές του 5ου αιώνα. Διαμορφώθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια.
ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ (101 - 178μ.Χ.)
Έκτισε το Ωδείο (το σημερινό Ηρώδειο) στη μνήμη της γυναίκας του Ρηγίλλης
(Ηρώδης ο Αττικός (101 – 178μ.Χ.): Γεννήθηκε στο Μαραθώνα, καταγόταν από πλούσια και επιφανή ρωμαϊκή οικογένεια, ήταν πολύ μορφωμένος και τιμήθηκε από τους Ρωμαίους με ανώτατα αξιώματα. Ίδρυσε δημόσια οικοδομήματα στην Αθήνα, το Μαραθώνα, την Ολυμπία, την Αλεξάνδρεια, τους Δελφούς …. και διακρίθηκε για τη γενναιοδωρία του).
ΕΘΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Στεγάζεται από το 1960 στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής.
Παλαιά Βουλή: λειτούργησε ως Βουλή των Ελλήνων από το 1858 έως και το 1934, (από το 1935 στεγάζεται στο σημερινό κτήριο που ήταν μέχρι τότε τα ανάκτορα του Βασιλιά).
Με χρονολογική σειρά από το 1453 έως σήμερα εκτίθεται η ιστορία της Πατρίδας μας μέσα από ανεκτίμητα εθνικά κειμήλια.
(περισσότερα στο φυλλάδιο – οδηγό του Μουσείου).
ΣΥΝΤΑΓΜΑ – (Πλατεία Συντάγματος)
Εδώ στη σημερινή πλατεία Συντάγματος στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 μαζεύτηκε ο Λαός με επικεφαλής τον Καλλέργη και τον Μακρυγιάννη έξω από τα Ανάκτορα (σημερινή Βουλή) και απαίτησαν από τον Βασιλιά Όθωνα ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Από το γεγονός αυτό ονομάστηκε ο χώρος Πλατεία Συντάγματος! Ο Όθωνας αρχικά αρνήθηκε, αργότερα υποχρεώθηκε να ++προκηρύξει εκλογές. Οι εκλογές γίνονται και τον Μάρτιο του 1844 η Εθνοσυνέλευση (Βουλή) ψηφίζει Σύνταγμα και το Πολίτευμα από Απόλυτη Μοναρχία γίνεται Συνταγματική Μοναρχία.
ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Το 1932 στήθηκε το Μνημείο για να τιμήσει η Πατρίδα ΟΛΟΥΣ τους «άγνωστους» που έπεσαν στους Αγώνες του Έθνους.
«Μία δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανων, οι αν μη ευρεθωσιν εις αναίρεσιν» (Επιτάφιος του Περικλέους , Θουκυδίδης, II, 34,3)
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
Ο Κήπος των Ανακτόρων, των Βασιλέων, ο οποίος μετά το δημοψήφισμα που έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1974 με το οποίο ο ελληνικός Λαός με ποσοστό 69,2% αποφάσισε για την κατάργηση της Μοναρχίας, ονομάστηκε Εθνικός γιατί ανήκει στο Έθνος!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Καλλιμάρμαρο).
Κτίστηκε από τον Λυκούργο (5οαιπ.Χ.) για τους αθλητικούς αγώνες. Συμπληρώθηκε το 170μ.Χ.από τον Ηρώδη τον Αττικό και είχε χωρητικότητα πενήντα χιλιάδες (50.000).
ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν». (Σιμωνίδης).
(Υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι μαχόμενοι στον Μαραθώνα συνέτριψαν τη δύναμη των χρυσοφόρων Μήδων)
## Μάχη του Μαραθώνα, Αύγουστος 490π.Χ.
9.000 – 10.000 Αθηναίοι και 1000 Πλαταιείς απέναντι σε 30.000 έως 40.000 (ίσως και 50.000) Πέρσες. (μαρτυρία του Ηρόδοτου, μεταγενέστεροι συγγραφείς μιλούν και για 110.000, άλλοι 300.000, άλλοι 500 – 600 000). Σκοτώθηκε το 1/3 των Περσών και μόνο 192 Έλληνες.
## Μετά την ισοψηφία των δέκα Στρατηγών, πέντε να δοθεί άμεσα η μάχη και πέντε να μην δοθεί η μάχη ελπίζοντας και στη βοήθεια των Σπαρτιατών που είχαν ζητήσει και τελικά δεν την είχαν, επειδή δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν εχθροπραξίες πριν από την πανσέληνο, επειδή ήταν η εποχή της γιορτής του Κάρνειου Απόλλωνα και δεν μπορούσαν να προσβάλουν το Θεό. Υπέρμαχος της πρώτης θέσης ο Μιλτιάδης ο οποίος έπεισε και τον Πολέμαρχο Καλλίμαχο να ψηφίσει να επιτεθούν άμεσα.
## Η οξυδέρκεια και η στρατιωτική ιδιοφυία του Μιλτιάδη έδωσαν τη νίκη στους Έλληνες.
* Ο Καλλίμαχος, ο Στρατηγός Στησίλαος, ο Κυνέγειρος (αδελφός του Ποιητή Αισχύλου) με τραγικό αλλά και ηρωικό τρόπο, έπεσαν στο πεδίον της μάχης.
* Μεταξύ των άλλων πολέμησαν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Ξάνθιππος, πατέρας του Περικλή και ο μεγάλος τραγικός ποιητής Αισχύλος, που επέλεξε να τον θυμούνται ως Μαραθωνομάχο και όχι για κανένα άλλο επίτευγμα! Αργότερα περιέγραψε τη νίκη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας με την τραγωδία του «Πέρσες».
## Ο Αισχύλος προτίμησε να μνημονευθεί ως πολεμιστής στη μάχη του Μαραθώνα παρά πως ήταν ο μεγάλος τραγικός ποιητής. Αυτό το δηλώνει η επιγραφή που τη συνέθεσε ο ίδιος και χαράχτηκε πάνω στον τάφο του που βρισκόταν στη Γέλα της Ιταλίας.
«Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναιον τόδε κεύθει
Μνημα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλα
Αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν
ειποι και βραθυχαιτήεις Μηδος επιστάμενος»
(Το μνήμα τούτο σκεπάζει τον Αισχύλο, γιο του Ευφορίωνα, Αθηναίο που πέθανε στη σιτοφόρα Γέλα, για την παλικαριά του μπορεί να σας πληροφορήσει το περίφημο δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης με τα πυκνά μαλλιά που την ξέρει).
** Μετά την νίκη οι Αθηναίοι έθαψαν σε τύμβο
(μέχρι σήμερα φαίνεται ο λιτός τύμβος) τους πολεμιστές και κοντά σ’ αυτούς ανεγέρθηκε τρόπαιο με το επίγραμμα του Σιμωνίδη.
** Κοντά στο τρόπαιο κατασκευάστηκε μνημείο για το Μιλτιάδη για να του αποδώσουν τιμή που κανένας από τους αρχαίους Έλληνες, ούτε πριν, ούτε μετά από αυτόν κατόρθωσε να απολαύσει.
** Η μάχη του Μαραθώνα εκτός από την τεράστια σημασία που είχε για τους Έλληνες, (συνεπακόλουθο και ο «Χρυσός αιώνας») είχε και τη σημασία του για το Δυτικό Κόσμο αφού απέτρεψε τους Πέρσες να στραφούν και εναντίον τους.
## Φειδιππίδης ή Φιλιππίδης: αγγελιαφόρος των Αθηναίων, κατάφερνε τα 222 χλμ Αθήνας – Σπάρτης να τα διανύει σε δυο μέρες! Μετέφερε το γεγονός της Νίκης στους Αθηναίους, «Νενικήκαμεν».
## Η απόσταση των 42 χιλιομέτρων (Μαραθώνας – Αθήνα) που διήνυσε είναι σήμερα ο κλασικός Μαραθώνιος!
Ο Μαραθώνιος είναι το κλασικό αγώνισμα που γίνεται και στους σημερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
## Ελ Γκρέκο, (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του κόσμου, έζησε 1548 – 1625 και διέπρεψε στην Ισπανία).
## ΔΕΛΦΟΙ
** Ιερό Μαντείο 8ο αιώνα – 4ο αιώνα π.Χ. περίοδος της μεγάλης ακμής. 4ο αι. π.Χ. – 394 μ.Χ.
** Πυθία
** Ομφαλός των Δελφών (Δίας – αετοί, κέντρο του κόσμου).
** Ναός του Απόλλωνα – Έδρα του Μαντείου (αρχικά 6ος αι. π.Χ. και 4ος αι. π.Χ.)
** Ναός της Προναίας Αθηνάς (380 π.Χ.)
** Αρχαίο θέατρο (4ος αι. π.Χ.)
** Θησαυρός των Αθηναίων (490π.Χ.)
** Στοά των Αθηναίων (478π.Χ. εις ανάμνηση – τρόπαια των ναυτικών αγώνων)
** Κασταλία πηγή (εδώ πλενόταν η Πυθία, οι Ιερείς, το προσωπικό του Ναού και όσοι ζητούσαν χρησμό). Αρχαϊκή και ρωμαϊκή Κρήνη).
** Κλέοβις και Βίτων (580π.Χ.)
** Ηνίοχος (475 – 450 π.Χ.)
** Γυμνάσιο
** Στάδιο (5ος αι. π.Χ. σημερινή μορφή (ανακαινίσθηκε από τον Ηρώδη τον Αττικό) τον 2ο αι. μ.Χ.)
** Αμφικτυονία (7ος αι. π.Χ.). οργάνωση των περιοίκων λαών της Κεντρική Ελλάδα και των Θεσσαλών – Αμφικτύονες με έδρα την Ανθήλη.
** Δελφική Ιδέα – Δελφικές Γιορτές Άγγελος Σικελιανός (με τη σύζυγό Εύα Πάλμερ – Αμερικανίδα πολυεκατομ- μυριούχο (1930)
## ΑΡΑΧΩΒΑ (καρυδότοπος – Ράχωβα = ραχώτοπος)
** Χτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, κοντά στους Δελφούς. Παλιό εμπορικό και αγροτικό κέντρο (τυροκομία – αμπελουργία και βιοτεχνία υφαντών (βελέντζες). Σήμερα κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο.
** Ηρώο του Καραϊσκάκη (1826 νίκησε τους Τούρκους).
** Το Ρολόι (18ος αι. το κατέστρεψε ένας σεισμός το 1870 και το ανατίναξαν οι Γερμανοί το 1944 – σημερινή μορφή 1966)
### Για τα καλά και τα ωραία είναι πολύς ο κόπος και λίγος ο χρόνος!
Για τούτο «Ονειρευόμαστε και δεν βολευόμαστε».
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014, στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών και μετά από πρόσκλησή του Δ/ντή του Συλλόγου Διδασκόντων και των Μαθητικών Κοινοτήτων του Λυκείου μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος τέλεσε υποδειγματική Θεία Λειτουργία για τους Μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου. Ο Θεολόγος Καθηγητής Σωτήρης Τσιτσιρίγκας ανέλυε στους Μαθητές τα βασικά σημεία της Θείας Λειτουργίας και του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014, στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών και μετά από πρόσκλησή του Δ/ντή του Συλλόγου Διδασκόντων και των Μαθητικών Κοινοτήτων του Λυκείου μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος τέλεσε υποδειγματική Θεία Λειτουργία για τους Μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου. Ο Θεολόγος Καθηγητής Σωτήρης Τσιτσιρίγκας ανέλυε στους Μαθητές τα βασικά σημεία της Θείας Λειτουργίας και του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Διευθυντής, ο Σύλλογος Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας, Σας ενημερώνουμε ότι καλέσαμε και θα είναι μαζί μας την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος.
Στις 8.30π.μ. στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής θα τελέσει Διδακτική Θεία Λειτουργία για τους Μαθητές μας.
Αν το επιθυμείτε μπορείτε να την παρακολουθήσετε.
Με εκτίμηση και αγάπη
Ο Σύλλογος Διδασκόντων Ο Δ/ντής Οι Μαθητικές Κοινότητες
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Διευθυντής, ο Σύλλογος Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας, Σας ενημερώνουμε ότι καλέσαμε και θα είναι μαζί μας την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος.
Στις 8.30π.μ. στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής θα τελέσει Διδακτική Θεία Λειτουργία για τους Μαθητές μας.
Αν το επιθυμείτε μπορείτε να την παρακολουθήσετε.
Με εκτίμηση και αγάπη
Ο Σύλλογος Διδασκόντων Ο Δ/ντής Οι Μαθητικές Κοινότητες
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
Σχολικό Έτος 2013-2014
Παρουσίαση «Ερευνητικών Εργασιών».
Την Τρίτη 20 Μαΐου 2014, οι Μαθητές/τριες των Α΄ και Β΄ Τάξεων, παρουσίασαν τις «Ερευνητικές Εργασίες» των.
Η παρουσίαση έγινε στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα).
Το θέμα που διαπραγματεύτηκε η Α΄ Τάξη ειναι:
«Ο Πλανητης εκπεμπει SoS – Ανθρωπος και Περιβαλλον»
Ενώ το της Β΄ Τάξης ειναι:
«Ήθη και έθιμα του Τόπου μας» (Θεσσαλία)
Οι Εργασίες θα παρουσιαστούν και στην Τελετή Αποφοίτησης της Γ΄ Λυκείου
που θα γίνει στον χώρο του Σχολείου την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014.
Την Τρίτη 20 Μαΐου 2014, οι Μαθητές/τριες των Α΄ και Β΄ Τάξεων, παρουσίασαν τις «Ερευνητικές Εργασίες» των.
Η παρουσίαση έγινε στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα).
Το θέμα που διαπραγματεύτηκε η Α΄ Τάξη ειναι:
«Ο Πλανητης εκπεμπει SoS – Ανθρωπος και Περιβαλλον»
Ενώ το της Β΄ Τάξης ειναι:
«Ήθη και έθιμα του Τόπου μας» (Θεσσαλία)
Οι Εργασίες θα παρουσιαστούν και στην Τελετή Αποφοίτησης της Γ΄ Λυκείου
που θα γίνει στον χώρο του Σχολείου την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014.
«Αστροβραδιά».
Tην Τρίτη 6 Μαϊου 2014 και ώρα 8.00 μ.μ. στο Δημαρχείο Τσαγκαράδας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με ομιλητή τον Καθηγητή του Σχολείου μας Καμβρογιάννη Κώστα, ΠΕ04 (Καθηγητής στη Σχολή Αστρονομίας Βόλου).
ΘΕΜΑ: «Τα άστρα, οι αστερισμοί και οι επιδράσεις τους στη Γη»
μετά την Εισήγηση ακολούθησε ξενάγηση στον έναστρο ουρανό: Αστερισμοί – Σελήνη – Δίας – Κρόνος - Άρης - Άστρα
Tην Τρίτη 6 Μαϊου 2014 και ώρα 8.00 μ.μ. στο Δημαρχείο Τσαγκαράδας πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με ομιλητή τον Καθηγητή του Σχολείου μας Καμβρογιάννη Κώστα, ΠΕ04 (Καθηγητής στη Σχολή Αστρονομίας Βόλου).
ΘΕΜΑ: «Τα άστρα, οι αστερισμοί και οι επιδράσεις τους στη Γη»
μετά την Εισήγηση ακολούθησε ξενάγηση στον έναστρο ουρανό: Αστερισμοί – Σελήνη – Δίας – Κρόνος - Άρης - Άστρα
Κατα την παρουσιαση ο καθηγητης Φυσικης κ. Καμβρογιαννης χρησιμοποιησε και προτεινε τα προγραμματα Stellarium και Virtual Moon Atlas
τα οποια θα φανουν ιδιαιτερα χρησιμα σε οσους θελουν να ασχοληθουν εστω και ερασιτεχνικα με την επιστημη της Αστρονομιας
τα οποια θα φανουν ιδιαιτερα χρησιμα σε οσους θελουν να ασχοληθουν εστω και ερασιτεχνικα με την επιστημη της Αστρονομιας
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ»
Λύκειο Τσαγκαράδας
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δ/ντής, ο Σύλλογος Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας
Σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση:
«Αφιέρωμα στον Ποιητή Κώστα Βάρναλη».
Η εκδήλωση θα γίνει την Τετάρτη 19 Μαρτίου και ώρα 11. 30 π.μ. στο χώρο του Σχολείου και οργανώνεται από τις Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου στα πλαίσια του μαθήματος Καλλιτεχνική Παιδεία.
* Εισηγητής ο Δ/ντής του Σχολείου μας Αδάμος Α. Μουζουρής.
* Ποιήματα θα διαβάσουν οι Μαθήτριες:
1) Βασιλειά Ευανθία, 2) Διανέλλου Μαρία – Μαρίνα 3) Κρινάκη Βαρβάρα
4) Λαμπαδάρη Αναστασία 5) Μαργαρίτη Μαρία–Δήμητρα 6) Τσιρογιάννη Κασιανή
* Η Μαρίνα Βολουδάκη θα ερμηνεύσει ποιήματα του Κώστα Βάρναλη σε μελοποίηση του Γιώργου Φουντούλη.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων Ο Δ/ντής
Οι Μαθητικές Κοινότητες
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
Λύκειο Τσαγκαράδας
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δ/ντής, ο Σύλλογος Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας
Σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση:
«Αφιέρωμα στον Ποιητή Κώστα Βάρναλη».
Η εκδήλωση θα γίνει την Τετάρτη 19 Μαρτίου και ώρα 11. 30 π.μ. στο χώρο του Σχολείου και οργανώνεται από τις Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου στα πλαίσια του μαθήματος Καλλιτεχνική Παιδεία.
* Εισηγητής ο Δ/ντής του Σχολείου μας Αδάμος Α. Μουζουρής.
* Ποιήματα θα διαβάσουν οι Μαθήτριες:
1) Βασιλειά Ευανθία, 2) Διανέλλου Μαρία – Μαρίνα 3) Κρινάκη Βαρβάρα
4) Λαμπαδάρη Αναστασία 5) Μαργαρίτη Μαρία–Δήμητρα 6) Τσιρογιάννη Κασιανή
* Η Μαρίνα Βολουδάκη θα ερμηνεύσει ποιήματα του Κώστα Βάρναλη σε μελοποίηση του Γιώργου Φουντούλη.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων Ο Δ/ντής
Οι Μαθητικές Κοινότητες
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 11.30π.μ. στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα), πραγματο- ποιήθηκε εκδήλωση με θέμα: «Τεχνικές διαχείρισης άγχους εξετάσεων». Εισηγήτρια ήταν η Αμανατίδου Φωστηρία, (Ψυχολόγος, Ειδική στη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία Παιδιών και Ενηλίκων), η οποία διαλέχτηκε με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου μας.
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 11.30π.μ. στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα), πραγματο- ποιήθηκε εκδήλωση με θέμα: «Τεχνικές διαχείρισης άγχους εξετάσεων». Εισηγήτρια ήταν η Αμανατίδου Φωστηρία, (Ψυχολόγος, Ειδική στη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία Παιδιών και Ενηλίκων), η οποία διαλέχτηκε με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Tην Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 11.30π.μ. στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα), πραγματο- ποιήθηκε εκδήλωση με θέμα: «Εφηβεία και Διαπροσωπικές Σχέσεις». Εισηγήτρια ήταν η Γυναικολόγος Οικονομίδου Γιάννα, η οποία διαλέχτηκε με τους Μαθητές και Μαθήτριες του Σχολείου μας.
Tην Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 11.30π.μ. στο Δημαρχείο Ζαγοράς – Μουρεσίου (Τσαγκαράδα), πραγματο- ποιήθηκε εκδήλωση με θέμα: «Εφηβεία και Διαπροσωπικές Σχέσεις». Εισηγήτρια ήταν η Γυναικολόγος Οικονομίδου Γιάννα, η οποία διαλέχτηκε με τους Μαθητές και Μαθήτριες του Σχολείου μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
«ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Αλεξανδρινό Ποιητή Κ. Π. Καβάφη».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου και ώρα 11.30 π.μ. στο χώρο του Σχολείου και οργανώθηκε από τις Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου στα πλαίσια του μαθήματος της Καλλιτεχνικής Παιδείας.
* Εισηγητής ο Δ/ντής του Σχολείου μας Αδάμος Α. Μουζουρής.
* Ποιήματα διάβασαν οι Μαθήτριες: 1) Βασιλειά Ευανθία, 2) Διανέλλου Μαρία – Μαρίνα 3) Κρινάκη Βαρβάρα 4) Λαμπαδάρη Αναστασία 5) Μαργαρίτη Μαρία–Δήμητρα 6) Τσιρογιάννη Κασιανή
* Η Μαρίνα Βολουδάκη ερμήνευσε ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη σε μελοποίηση του Γιώργου Φουντούλη.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ: Ο Διαχρονικός Κ. Π. Καβάφης.
«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
Εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
Για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε
Κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
Ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας-
Σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει».
(Φωνές)
Στους φίλους μου Νίκο, Κώστα, Γιώργο και Γιωργάκη που έφυγαν με το λιογέννημα της μέρας εκείνης του πικρού Ιούλη του 1974 και δεν ματαφάνηκαν το λιόγερμα. Εκείνων που σημάδεψαν τη νιότη μας, «την πρώτη ποίηση της ζωής μας» εκείνων που έρχονται τα βράδια και μας θυμίζουν πως ζουν αφού «μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό». Και σε μια άλλη «ιδανική φωνή και αγαπημένη», του Φίλου μου, του Πόντιου, του Σάκη που και αυτός δεν ξεχνούσε κάποιες άλλες Φωνές από την περιφερειακή την Ωραία – Μεγάλη Ελλάδα.
Τιμούμε σήμερα μια μέγιστη μορφή του Ελληνισμού. Έναν Έλληνα της Περιφέρειας που εξαγόρασε την Αθανασία με δυο δικούς του στίχους:
«Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν,
Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας θα λένε»!
Πέρασαν 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 από το στερνό ταξίδι του Μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Τον είπαν οι «ειδικοί» και οι κουτσομπόληδες, οι ειδικοί και οι μελετητές λυρικό, ερωτικό και ηδονιστή, διδακτικό και σοφό, ηττοπαθή και υψηλόφρων, ιδιόρρυθμο και πρωτότυπο, εσωστρεφή και ειρωνικό και σαρκαστικό, τραγικό, ελληνικό, διεθνικό, πεζολογικό και επιγραμματικό… Μάλλον είναι όλα αυτός.
Για μας, όμως, είναι ο δικός μας, ο ανθρώπινος, ο διαχρονικός και για τούτο επίκαιρος… Είναι η φωνή μας, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος. «Ο Καβάφης μας έχει προσφέρει μια δυνατότητα αυτογνωσίας. Με τη βοήθεια του μπορέσαμε να διατυπώσουμε μ’ επιγραμματική λιτότητα και ακρίβεια, καταστάσεις λανθάνουσες μέσα μας, ένα πλήθος πράγματα, που τα νιώθαμε, αλλά δεν μπορούσαμε, οι περισσότεροι τουλάχιστο, να τα πούμε. Αυτός λοιπόν ο λακωνικός μας έδωσε μια φωνή τη φωνή μας». Μ’ αυτή τη φωνή θα σεριανίσουμε στην ποίηση του.
Πιστεύω, επίσης, ότι η μαγιά της ποίησης και της τέχνης γενικά είναι το βίωμα και ότι η προσωπική του έκφραση είναι η δύναμη της εμβέλειας της που ακουμπά ένα σύνολο ανθρώπων, και έτσι, δυστυχώς, γι’ αυτούς δεν έχει ανάγκη τους καβαφικούς «φαντασμένους» για να την αναλύσουν. Αλίμονο αν η ποίηση αυτοεγκλωβίζοταν στα καβαφικά «Τείχη».
Η δύναμη της ποίησης είναι η πολυσημία της γι αυτό και δεν χρειάζεται πάντα η δήθεν ειδική ερμηνεία. Αρκεί και ο καζαντζακικός λόγος του Ζορμπά «έτσι μ’ αρέσει». Τέλος πόσες φορές δεν νοθέψαμε αυτό που νιώθαμε, όταν επιχειρήσαμε να το εκφράσουμε, (ας αναλογιστούν οι συνάδελφοι φιλόλογοι πόσες φορές στο βωμό της τυπολογίας στερήσαμε από τα παιδιά την αισθαντικότητα και το όραμα της ποίησης).
Λοιπόν, έχοντας στη φαρέτρα μας την υποδομή βιωμάτων, εμπνεύσεων, πηγών, και εμπειριών της ποίησης του Καβάφη που είναι η προγονική καταγωγή, η πατρίδα, η καθημερινή ζωή, ο έρωτας, η βιοτική δραστηριότητα, το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, οι φιλίες και οι ιδιαίτερες σχέσεις, ας ξεκινήσουμε την περιδιάβασή μας.
«Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε
Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου.
Αγαπημένα των πατρίδων νερά.
Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια,
Είμεθα Έλληνες κι’ εμείς –τι άλλο είμεθα;
Αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας,
αλλά με αγάπες και συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον Ελληνισμό».
(Επάνοδος από την Ελλάδα).
Ο περιφερειακός Έλληνας που με τις λέξεις του, τον ερωτισμό, τη στωικότητα, το διδακτισμό, και την πεζολογική μαγεία του αποτέλεσε το γόνιμο φάρο του Ελληνισμού της διασποράς. Του ακμαίου Ελληνισμού του 1910, με τις Ελληνίδες πόλεις, την Αλεξάνδρεια, την Σμύρνη, την Πόλη, την Προύσα και το Αϊβαλί… Και εμείς, οι Κύπριοι Έλληνες, περιφανευόμαστε για την ελληνική συνείδησή μας. Μαζί με τον ποιητή βιώσαμε έντονα τον καημό του Γένους και αναζητήσαμε τη λύτρωση. Παρηγοριά ότι γράφουμε και μιλούμε ελληνικά, δεν ελληνίζουμε!
«Υπήρξε έτι το άριστον εκείνο Ελληνικός.
Ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότητα τιμιωτέραν».
(Επιτύμβιο Αντιόχου Βασιλέως Κομμαγηνής).
«Εγώ είμαι ποιητής ιστορικός. Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να γράψω μυθιστόρημα ή θέατρον, αλλά αισθάνομαι μέσα μου 125 φωνές να με λέγουν ότι θα μπορούσα να γράψω ιστορίαν».
Ιστορικό πρόσωπο ο Αντώνιος. Μας τονίζει ο Καβάφης ότι όποιος αξιώνεται κάτι το μεγάλο και ωραίο, όπως δέχεται το καλό να απόδεχεται και το αρνητικό με στωικότητα και αξιοπρέπεια. Μας θυμίζει ο Καβάφης όλους αυτούς που ταυτίστηκαν με την εξουσία και τρέμουν μην τη χάσουν. Τους λείπει η αξιοπρέπεια, έντιμα και θαρραλέα να δεχτούν την απώλεια, τους λείπει το καβαφικό,
«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».
(Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον).
Αυτούς που έχουν την εξουσία ανέκαθεν τους περιτριγυρίζουν οι αυλοκόλακες. Οι κούφιοι και οι δειλοί που αντλούν τη δύναμή τους μέσα από την εξουσία των Αρχόντων. Αυτοί κιαν τρέμουν μην χαθεί η Αλεξάνδρεια. Τους συναντάμε και σ’ ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο τον Μανουήλ Κομνηνό, ως αστρολόγους να θέλουν να του παρατείνουν δήθεν τη ζωή, στην ουσία την εξουσία για δικά τους οφέλη.
«….οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν
που άλλα πολλά χρόνια θα ζήσει ακόμη».
εκείνος όμως φεύγει μέσα στον ένδοξο καβαφικό βυζαντινισμό του.
«Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν,
και σαν το βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν
ντυμένοι μες την πίστη των σεμνότατα».
(Μανουήλ Κομνηνός).
Διαχρονικός και για όσους χειροκροτούν το κούφιο το ψεύτικο, γοητεύονται από το φτιαχτό, το πυροτέχνημα για χάρη μιας πρόσκαιρης τέρψης.
Αντί της αξιοπρέπειας και της ομορφιάς χειροκροτούν το ξεγύμνωμα σώματος και ψυχής στο μέγεθος της ασχήμιας για χάρη της ευτελούς δημοσιότητας και του κέρδους.
«Γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα-
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες».
(Αλεξανδρινοί Βασιλείς).
Όλοι αυτοί που αναλογίζονται ότι,
«Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι άλλα κλαίει.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες και ενδίδεις)».
(Σατραπεία).
Και μην έχοντας την ψυχική αντοχή ακούσια , εκούσια άφησαν,
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα και αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο».
(Τείχη)
Κάποιοι ανέλαβαν και την προσωπική τους ευθύνη κα γλίστρησαν, ξέφυγαν από τα τείχη και ψάξαν για μια πόλη να ικανοποιήσουν το ανικανοποίητο, τη λαχτάρα της φυγής,
«Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή».
Η καθημερινότητα, και η αδυναμία τους, η τύχη που έχει και αυτή το ρόλο της, η ανωριμότητα και η έλλειψη βούλησης και πάλι τους τραβά,
«...για τα αλλού –μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό».
(Η Πόλις)
«Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλαχτη ακολουθεί
και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει».
(Μονοτονία)
Όσοι τολμούν και, δυστυχώς, και πάλιν κάνουν πίσω. Ίσως γιατί φοβούνται το άγνωστο, το αβέβαιο, το καινούριο, το διαφορετικό.
«Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
Να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει».
(Τα Παράθυρα).
Ποιοτικός και όχι ποσοτικός με ιδιαίτερο ύφος, γλώσσα και φόρμα. Ιδιαίτερος, με επιθυμίες απραγματοποίητες, τις αναπολεί, τις ανακαλεί, τις νοσταλγεί,
«Σώμα θυμίσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
Όχι μονάχα τα κρεβάτια όπου πλάγιασες,
Αλλά και εκείνες τις επιθυμίες που για σένα
Γυάλιζαν μες στην φωνή – και κάποιο
Τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε».
(Θυμήσου Σώμα)
Το ίδιο βίωμα,
«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
Αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με –
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά το αίμα».
(Επέστρεφε)
Αίσθηση χαράς και ευτυχίας με την αναπόληση, …
«Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
Που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
Την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας».
(Ηδονή)
Όλα είναι φορτισμένα με θλίψη και οδύνη για την κρυφή αμαρτία, και ύστερα
«Τι μεταμέλειες περιττές, τι μάταιες, …..
Γι’ αυτό και η μεταμέλειες σταθερές ποτέ δεν ήταν.
Κ’ η απόφασις μου να κρατηθώ, να αλλάξω
Διαρκούσαν δυο βδομάδες το πολύ».
(Νόησις)
Διαχρονικός και για εκείνους που έχουν ανάγκη τους «βαρβάρους» για να κρύβουν τις φοβίες τους, την ανασφάλειά τους, που στηρίζουν την άρνηση και την παθητικότητά τους στο άλλοθι «φταίνε οι άλλοι», έχουν ανάγκη να φορτώνουν κάπου τα λάθη των,
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύση».
(Περιμένοντας τους Βαρβάρους)
Διαχρονικός και για εκείνους που στην ζωή τους φυλάγουν Θερμοπύλες. Θερμοπύλες υπάρχουν σ’ όλες τις πράξεις του ανθρώπου. Εθνικές, Πνευματικές, Ηθικές. Ο άνθρωπος καταξιώνεται όταν εκπληρώνει το ΧΡΕΟΣ του χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό και με ανιδιοτέλεια, χωρίς την προσδοκία του κέρδους. Το Χρέος που είναι μεταξύ πολλών η διαφύλαξη της ελευθερίας και της γλώσσας. Η διαφύλαξη της πολιτισμικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η διαφύλαξη και εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καλλιέργεια και η εμπέδωση των αρχών του δικαίου. Η βοήθεια στον συνάνθρωπό μας. Το χαμόγελο στον διπλανό μας. Η προώθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών. Χρέος όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα…
« Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες».
Χρέος και σήμερα να ορίσουμε Θερμοπύλες. Αν τις ορίσουμε θα τις διαφυλάξουμε χωρίς άλλοθι τον θάνατο. Γιατί χρέος σημαίνει Αξιοπρέπεια. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός «Χρέος» πρωτοτιτλοφόρησε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους».
«Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Γεμάτος ο κόσμος από Εφιάλτες, μας τους θυμίζει ο πικρός Ιούλης του 1974, και οι Μήδες, σύμβολα της βαρβαρότητας και της εξαθλίωσης της ζωής, τους νιώθουμε στην Κύπρος, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και όχι μόνο…
Γεμάτος ο κόσμος από Εφιάλτες, από Μήδες. Θερμοπυλοφύλακες ψάχνουμε,
«Δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους».
(Θερμοπύλες).
Ο απολογισμός! Δική του η Μαρτυρία!
Και η μαρτυρία μέσα από τα «Κρυμμένα»
«Απ’ όσα έκαμα και απ’ όσα είπα
Να μη ζητήσουνε να βρούνε ποιος ήμουν ….
Η πιο απαραίτητές μου πράξεις
Και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα –
Από κει μονάχα θα με νιώσουν».
Απαντά για μας ο Μπάυρον:
«Δεν μπορείς να γίνεις ποιητής αν δεν είσαι ερωτευμένος ή δυστυχισμένος».
Και ο Καβάφης ήταν πολύ ερωτευμένος με τη ζωή, την ομορφιά, τα νιάτα, τους έφηβους και δυστυχισμένος γιατί αποστρεφόταν – ίσως και να φοβόταν – τα γηρατειά και τον θάνατο.
«Ξέρει πως γέρασε πολύ, το νιώθει, το κυττάζει.
Και συλλογιέται η φρόνησις πως τον εγέλα.
Και πως την εμπιστευόταν πάντα – τι τρέλλα!-
Την ψεύτρα που έλεγε «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό»
Θυμάται ορμές που βάσταγε, και πόση
Χαρά θυσίαζε. Την άμυαλη του γνώσι
Κάθε ευκαρία χαμένη τώρα την εμπαίζει».
(Ένας Γέρος»
Και ο θάνατος, τον φοβόταν; Ή
«Απoχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια σαν έτοιμος από καιρό και θαρραλέος»;
Διίστανται οι απόψεις!
Άρρωστος «κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων» από τα χέρια του Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και κίνησε για το μεγάλο Ταξίδι, στις 29 Απριλίου 1933, εβδομήντα χρόνια μετά τη γενέθλια μέρα του!
Ταξίδεψε μια φωνή ιδανική, αγαπημένη και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ και είναι Οικουμενικός γιατί η ποίησή του ασχολείται με πανανθρώπινα στοιχεία. Ποίηση πανανθρώπινη και οικουμενική με υπόβαθρο την κοινή μοίρα των Ανθρώπων. Και όλα αυτά δοσμένα μέσα από τον κόσμο των προσωπικών του εμπειριών και των εθνικών του βιωμάτων.
Μας βοηθά, μας «διδάσκει» να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φορείς αλλά και συνεχιστές μιας διαχρονικής Ιστορικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μας καλεί για μια κοινωνία ουμανιστική! Για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, … η Ανθρωπιά!
Αγαπητοί μου, αξίζει να παραμείνουμε Άνθρωποι, με Αξιοπρέπεια και Ελεύθερο πνεύμα απέναντι σ’ αυτό το θέατρο του παράλογου και για αιώνες δράματος, με πνευματικότητα, εσωτερικότητα, ταπεινότητα, σεμνότητα, αυτάρκεια, ολιγάρκεια, και επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό!
Αξίες που ο Μεγάλος Αλεξανδρινός φόρτισε με όλο τον αγωνιώδη του προβληματισμό. Και το πέτυχε αφού μέσα από τον ειρωνικό, αντιλυρικό και δραματικό τόνο του κατέγραψε την παρακμή της εποχής του, αρχές του περασμένου αιώνα, και ταυτόχρονα έγινε σηματωρός του σήμερα και του αύριο…
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
………………………………………
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Και
«Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν,
Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας θα λένε»!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Ο Λαός μας απέδειξε ότι αντέχει στα δύσκολα! Το παρελθόν μας είναι ο αψευδής μάρτυρας. Η κρίση μπορεί να γίνει και ευκαιρία για αναγέννηση!
«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
………………………………
Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε
Κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό».
Και τέλος κάτι για την Μάνα, για την Αγία Μάνα. Αυτήν που άντεξε αιώνες στην σκλαβιά. Αυτήν με τις ροζιασμένες χούφτες της προκοπής και του τίμιου ιδρώτα στα όμορφα χρόνια της ειρήνης. Αυτήν που γεύτηκε τον εξευτελισμό το βιασμό και την προσφυγιά. Αυτήν που θρήνησε το γιο της που έπεσε ή στην μια πλευρά “υλοποιώντας” την τρέλα της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας ή στην άλλη αποκρούοντας την τρέλα… Για την Αγία Μάνα που ίδια είναι όποιο χρώμα κιαν έχει, όποιας φυλής κιαν είναι, όποιον θεό κιαν πιστεύει. Για την Μάνα που κανακεύει το γιο της και τον μεγαλώνει με όνειρα και εύχεται να αξιωθεί να ζήσει εν ειρήνη και σαν έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι να την σκεπάσει ο ΓΙΟΣ της όπως ορίζει ο άγραφος νόμος με το μίζαρον (κυπριακό σάβανο):
«Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη –
Η Μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και ναν’ καλοί καιροί –
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ’ αυτί.
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθει πια ο υιός που περιμένει».
Επιμύθιο,
«Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμο εκεί είναι ο προορισμός σου».
(Ιθάκη).
Η Κατεχόμενη Γη μας είναι η δική μας Ιθάκη.
«ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Αλεξανδρινό Ποιητή Κ. Π. Καβάφη».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου και ώρα 11.30 π.μ. στο χώρο του Σχολείου και οργανώθηκε από τις Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου στα πλαίσια του μαθήματος της Καλλιτεχνικής Παιδείας.
* Εισηγητής ο Δ/ντής του Σχολείου μας Αδάμος Α. Μουζουρής.
* Ποιήματα διάβασαν οι Μαθήτριες: 1) Βασιλειά Ευανθία, 2) Διανέλλου Μαρία – Μαρίνα 3) Κρινάκη Βαρβάρα 4) Λαμπαδάρη Αναστασία 5) Μαργαρίτη Μαρία–Δήμητρα 6) Τσιρογιάννη Κασιανή
* Η Μαρίνα Βολουδάκη ερμήνευσε ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη σε μελοποίηση του Γιώργου Φουντούλη.
ΕΙΣΗΓΗΣΗ: Ο Διαχρονικός Κ. Π. Καβάφης.
«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
Εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
Για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε
Κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
Ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας-
Σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει».
(Φωνές)
Στους φίλους μου Νίκο, Κώστα, Γιώργο και Γιωργάκη που έφυγαν με το λιογέννημα της μέρας εκείνης του πικρού Ιούλη του 1974 και δεν ματαφάνηκαν το λιόγερμα. Εκείνων που σημάδεψαν τη νιότη μας, «την πρώτη ποίηση της ζωής μας» εκείνων που έρχονται τα βράδια και μας θυμίζουν πως ζουν αφού «μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό». Και σε μια άλλη «ιδανική φωνή και αγαπημένη», του Φίλου μου, του Πόντιου, του Σάκη που και αυτός δεν ξεχνούσε κάποιες άλλες Φωνές από την περιφερειακή την Ωραία – Μεγάλη Ελλάδα.
Τιμούμε σήμερα μια μέγιστη μορφή του Ελληνισμού. Έναν Έλληνα της Περιφέρειας που εξαγόρασε την Αθανασία με δυο δικούς του στίχους:
«Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν,
Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας θα λένε»!
Πέρασαν 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 από το στερνό ταξίδι του Μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Τον είπαν οι «ειδικοί» και οι κουτσομπόληδες, οι ειδικοί και οι μελετητές λυρικό, ερωτικό και ηδονιστή, διδακτικό και σοφό, ηττοπαθή και υψηλόφρων, ιδιόρρυθμο και πρωτότυπο, εσωστρεφή και ειρωνικό και σαρκαστικό, τραγικό, ελληνικό, διεθνικό, πεζολογικό και επιγραμματικό… Μάλλον είναι όλα αυτός.
Για μας, όμως, είναι ο δικός μας, ο ανθρώπινος, ο διαχρονικός και για τούτο επίκαιρος… Είναι η φωνή μας, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος. «Ο Καβάφης μας έχει προσφέρει μια δυνατότητα αυτογνωσίας. Με τη βοήθεια του μπορέσαμε να διατυπώσουμε μ’ επιγραμματική λιτότητα και ακρίβεια, καταστάσεις λανθάνουσες μέσα μας, ένα πλήθος πράγματα, που τα νιώθαμε, αλλά δεν μπορούσαμε, οι περισσότεροι τουλάχιστο, να τα πούμε. Αυτός λοιπόν ο λακωνικός μας έδωσε μια φωνή τη φωνή μας». Μ’ αυτή τη φωνή θα σεριανίσουμε στην ποίηση του.
Πιστεύω, επίσης, ότι η μαγιά της ποίησης και της τέχνης γενικά είναι το βίωμα και ότι η προσωπική του έκφραση είναι η δύναμη της εμβέλειας της που ακουμπά ένα σύνολο ανθρώπων, και έτσι, δυστυχώς, γι’ αυτούς δεν έχει ανάγκη τους καβαφικούς «φαντασμένους» για να την αναλύσουν. Αλίμονο αν η ποίηση αυτοεγκλωβίζοταν στα καβαφικά «Τείχη».
Η δύναμη της ποίησης είναι η πολυσημία της γι αυτό και δεν χρειάζεται πάντα η δήθεν ειδική ερμηνεία. Αρκεί και ο καζαντζακικός λόγος του Ζορμπά «έτσι μ’ αρέσει». Τέλος πόσες φορές δεν νοθέψαμε αυτό που νιώθαμε, όταν επιχειρήσαμε να το εκφράσουμε, (ας αναλογιστούν οι συνάδελφοι φιλόλογοι πόσες φορές στο βωμό της τυπολογίας στερήσαμε από τα παιδιά την αισθαντικότητα και το όραμα της ποίησης).
Λοιπόν, έχοντας στη φαρέτρα μας την υποδομή βιωμάτων, εμπνεύσεων, πηγών, και εμπειριών της ποίησης του Καβάφη που είναι η προγονική καταγωγή, η πατρίδα, η καθημερινή ζωή, ο έρωτας, η βιοτική δραστηριότητα, το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, οι φιλίες και οι ιδιαίτερες σχέσεις, ας ξεκινήσουμε την περιδιάβασή μας.
«Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε
Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου.
Αγαπημένα των πατρίδων νερά.
Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια,
Είμεθα Έλληνες κι’ εμείς –τι άλλο είμεθα;
Αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας,
αλλά με αγάπες και συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον Ελληνισμό».
(Επάνοδος από την Ελλάδα).
Ο περιφερειακός Έλληνας που με τις λέξεις του, τον ερωτισμό, τη στωικότητα, το διδακτισμό, και την πεζολογική μαγεία του αποτέλεσε το γόνιμο φάρο του Ελληνισμού της διασποράς. Του ακμαίου Ελληνισμού του 1910, με τις Ελληνίδες πόλεις, την Αλεξάνδρεια, την Σμύρνη, την Πόλη, την Προύσα και το Αϊβαλί… Και εμείς, οι Κύπριοι Έλληνες, περιφανευόμαστε για την ελληνική συνείδησή μας. Μαζί με τον ποιητή βιώσαμε έντονα τον καημό του Γένους και αναζητήσαμε τη λύτρωση. Παρηγοριά ότι γράφουμε και μιλούμε ελληνικά, δεν ελληνίζουμε!
«Υπήρξε έτι το άριστον εκείνο Ελληνικός.
Ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότητα τιμιωτέραν».
(Επιτύμβιο Αντιόχου Βασιλέως Κομμαγηνής).
«Εγώ είμαι ποιητής ιστορικός. Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να γράψω μυθιστόρημα ή θέατρον, αλλά αισθάνομαι μέσα μου 125 φωνές να με λέγουν ότι θα μπορούσα να γράψω ιστορίαν».
Ιστορικό πρόσωπο ο Αντώνιος. Μας τονίζει ο Καβάφης ότι όποιος αξιώνεται κάτι το μεγάλο και ωραίο, όπως δέχεται το καλό να απόδεχεται και το αρνητικό με στωικότητα και αξιοπρέπεια. Μας θυμίζει ο Καβάφης όλους αυτούς που ταυτίστηκαν με την εξουσία και τρέμουν μην τη χάσουν. Τους λείπει η αξιοπρέπεια, έντιμα και θαρραλέα να δεχτούν την απώλεια, τους λείπει το καβαφικό,
«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».
(Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον).
Αυτούς που έχουν την εξουσία ανέκαθεν τους περιτριγυρίζουν οι αυλοκόλακες. Οι κούφιοι και οι δειλοί που αντλούν τη δύναμή τους μέσα από την εξουσία των Αρχόντων. Αυτοί κιαν τρέμουν μην χαθεί η Αλεξάνδρεια. Τους συναντάμε και σ’ ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο τον Μανουήλ Κομνηνό, ως αστρολόγους να θέλουν να του παρατείνουν δήθεν τη ζωή, στην ουσία την εξουσία για δικά τους οφέλη.
«….οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν
που άλλα πολλά χρόνια θα ζήσει ακόμη».
εκείνος όμως φεύγει μέσα στον ένδοξο καβαφικό βυζαντινισμό του.
«Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν,
και σαν το βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν
ντυμένοι μες την πίστη των σεμνότατα».
(Μανουήλ Κομνηνός).
Διαχρονικός και για όσους χειροκροτούν το κούφιο το ψεύτικο, γοητεύονται από το φτιαχτό, το πυροτέχνημα για χάρη μιας πρόσκαιρης τέρψης.
Αντί της αξιοπρέπειας και της ομορφιάς χειροκροτούν το ξεγύμνωμα σώματος και ψυχής στο μέγεθος της ασχήμιας για χάρη της ευτελούς δημοσιότητας και του κέρδους.
«Γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα-
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες».
(Αλεξανδρινοί Βασιλείς).
Όλοι αυτοί που αναλογίζονται ότι,
«Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι άλλα κλαίει.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις
(η μέρα που αφέθηκες και ενδίδεις)».
(Σατραπεία).
Και μην έχοντας την ψυχική αντοχή ακούσια , εκούσια άφησαν,
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα και αψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο».
(Τείχη)
Κάποιοι ανέλαβαν και την προσωπική τους ευθύνη κα γλίστρησαν, ξέφυγαν από τα τείχη και ψάξαν για μια πόλη να ικανοποιήσουν το ανικανοποίητο, τη λαχτάρα της φυγής,
«Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή».
Η καθημερινότητα, και η αδυναμία τους, η τύχη που έχει και αυτή το ρόλο της, η ανωριμότητα και η έλλειψη βούλησης και πάλι τους τραβά,
«...για τα αλλού –μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό».
(Η Πόλις)
«Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλαχτη ακολουθεί
και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει».
(Μονοτονία)
Όσοι τολμούν και, δυστυχώς, και πάλιν κάνουν πίσω. Ίσως γιατί φοβούνται το άγνωστο, το αβέβαιο, το καινούριο, το διαφορετικό.
«Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
Να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει».
(Τα Παράθυρα).
Ποιοτικός και όχι ποσοτικός με ιδιαίτερο ύφος, γλώσσα και φόρμα. Ιδιαίτερος, με επιθυμίες απραγματοποίητες, τις αναπολεί, τις ανακαλεί, τις νοσταλγεί,
«Σώμα θυμίσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
Όχι μονάχα τα κρεβάτια όπου πλάγιασες,
Αλλά και εκείνες τις επιθυμίες που για σένα
Γυάλιζαν μες στην φωνή – και κάποιο
Τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε».
(Θυμήσου Σώμα)
Το ίδιο βίωμα,
«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
Αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με –
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά το αίμα».
(Επέστρεφε)
Αίσθηση χαράς και ευτυχίας με την αναπόληση, …
«Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
Που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
Την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας».
(Ηδονή)
Όλα είναι φορτισμένα με θλίψη και οδύνη για την κρυφή αμαρτία, και ύστερα
«Τι μεταμέλειες περιττές, τι μάταιες, …..
Γι’ αυτό και η μεταμέλειες σταθερές ποτέ δεν ήταν.
Κ’ η απόφασις μου να κρατηθώ, να αλλάξω
Διαρκούσαν δυο βδομάδες το πολύ».
(Νόησις)
Διαχρονικός και για εκείνους που έχουν ανάγκη τους «βαρβάρους» για να κρύβουν τις φοβίες τους, την ανασφάλειά τους, που στηρίζουν την άρνηση και την παθητικότητά τους στο άλλοθι «φταίνε οι άλλοι», έχουν ανάγκη να φορτώνουν κάπου τα λάθη των,
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύση».
(Περιμένοντας τους Βαρβάρους)
Διαχρονικός και για εκείνους που στην ζωή τους φυλάγουν Θερμοπύλες. Θερμοπύλες υπάρχουν σ’ όλες τις πράξεις του ανθρώπου. Εθνικές, Πνευματικές, Ηθικές. Ο άνθρωπος καταξιώνεται όταν εκπληρώνει το ΧΡΕΟΣ του χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό και με ανιδιοτέλεια, χωρίς την προσδοκία του κέρδους. Το Χρέος που είναι μεταξύ πολλών η διαφύλαξη της ελευθερίας και της γλώσσας. Η διαφύλαξη της πολιτισμικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η διαφύλαξη και εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καλλιέργεια και η εμπέδωση των αρχών του δικαίου. Η βοήθεια στον συνάνθρωπό μας. Το χαμόγελο στον διπλανό μας. Η προώθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών. Χρέος όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα…
« Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες».
Χρέος και σήμερα να ορίσουμε Θερμοπύλες. Αν τις ορίσουμε θα τις διαφυλάξουμε χωρίς άλλοθι τον θάνατο. Γιατί χρέος σημαίνει Αξιοπρέπεια. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός «Χρέος» πρωτοτιτλοφόρησε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους».
«Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Γεμάτος ο κόσμος από Εφιάλτες, μας τους θυμίζει ο πικρός Ιούλης του 1974, και οι Μήδες, σύμβολα της βαρβαρότητας και της εξαθλίωσης της ζωής, τους νιώθουμε στην Κύπρος, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και όχι μόνο…
Γεμάτος ο κόσμος από Εφιάλτες, από Μήδες. Θερμοπυλοφύλακες ψάχνουμε,
«Δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους».
(Θερμοπύλες).
Ο απολογισμός! Δική του η Μαρτυρία!
Και η μαρτυρία μέσα από τα «Κρυμμένα»
«Απ’ όσα έκαμα και απ’ όσα είπα
Να μη ζητήσουνε να βρούνε ποιος ήμουν ….
Η πιο απαραίτητές μου πράξεις
Και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα –
Από κει μονάχα θα με νιώσουν».
Απαντά για μας ο Μπάυρον:
«Δεν μπορείς να γίνεις ποιητής αν δεν είσαι ερωτευμένος ή δυστυχισμένος».
Και ο Καβάφης ήταν πολύ ερωτευμένος με τη ζωή, την ομορφιά, τα νιάτα, τους έφηβους και δυστυχισμένος γιατί αποστρεφόταν – ίσως και να φοβόταν – τα γηρατειά και τον θάνατο.
«Ξέρει πως γέρασε πολύ, το νιώθει, το κυττάζει.
Και συλλογιέται η φρόνησις πως τον εγέλα.
Και πως την εμπιστευόταν πάντα – τι τρέλλα!-
Την ψεύτρα που έλεγε «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό»
Θυμάται ορμές που βάσταγε, και πόση
Χαρά θυσίαζε. Την άμυαλη του γνώσι
Κάθε ευκαρία χαμένη τώρα την εμπαίζει».
(Ένας Γέρος»
Και ο θάνατος, τον φοβόταν; Ή
«Απoχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια σαν έτοιμος από καιρό και θαρραλέος»;
Διίστανται οι απόψεις!
Άρρωστος «κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων» από τα χέρια του Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και κίνησε για το μεγάλο Ταξίδι, στις 29 Απριλίου 1933, εβδομήντα χρόνια μετά τη γενέθλια μέρα του!
Ταξίδεψε μια φωνή ιδανική, αγαπημένη και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ και είναι Οικουμενικός γιατί η ποίησή του ασχολείται με πανανθρώπινα στοιχεία. Ποίηση πανανθρώπινη και οικουμενική με υπόβαθρο την κοινή μοίρα των Ανθρώπων. Και όλα αυτά δοσμένα μέσα από τον κόσμο των προσωπικών του εμπειριών και των εθνικών του βιωμάτων.
Μας βοηθά, μας «διδάσκει» να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φορείς αλλά και συνεχιστές μιας διαχρονικής Ιστορικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μας καλεί για μια κοινωνία ουμανιστική! Για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, … η Ανθρωπιά!
Αγαπητοί μου, αξίζει να παραμείνουμε Άνθρωποι, με Αξιοπρέπεια και Ελεύθερο πνεύμα απέναντι σ’ αυτό το θέατρο του παράλογου και για αιώνες δράματος, με πνευματικότητα, εσωτερικότητα, ταπεινότητα, σεμνότητα, αυτάρκεια, ολιγάρκεια, και επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό!
Αξίες που ο Μεγάλος Αλεξανδρινός φόρτισε με όλο τον αγωνιώδη του προβληματισμό. Και το πέτυχε αφού μέσα από τον ειρωνικό, αντιλυρικό και δραματικό τόνο του κατέγραψε την παρακμή της εποχής του, αρχές του περασμένου αιώνα, και ταυτόχρονα έγινε σηματωρός του σήμερα και του αύριο…
«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
………………………………………
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε».
Και
«Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν,
Τέτοιους βγάζει το Έθνος μας θα λένε»!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Ο Λαός μας απέδειξε ότι αντέχει στα δύσκολα! Το παρελθόν μας είναι ο αψευδής μάρτυρας. Η κρίση μπορεί να γίνει και ευκαιρία για αναγέννηση!
«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
………………………………
Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε
Κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό».
Και τέλος κάτι για την Μάνα, για την Αγία Μάνα. Αυτήν που άντεξε αιώνες στην σκλαβιά. Αυτήν με τις ροζιασμένες χούφτες της προκοπής και του τίμιου ιδρώτα στα όμορφα χρόνια της ειρήνης. Αυτήν που γεύτηκε τον εξευτελισμό το βιασμό και την προσφυγιά. Αυτήν που θρήνησε το γιο της που έπεσε ή στην μια πλευρά “υλοποιώντας” την τρέλα της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας ή στην άλλη αποκρούοντας την τρέλα… Για την Αγία Μάνα που ίδια είναι όποιο χρώμα κιαν έχει, όποιας φυλής κιαν είναι, όποιον θεό κιαν πιστεύει. Για την Μάνα που κανακεύει το γιο της και τον μεγαλώνει με όνειρα και εύχεται να αξιωθεί να ζήσει εν ειρήνη και σαν έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι να την σκεπάσει ο ΓΙΟΣ της όπως ορίζει ο άγραφος νόμος με το μίζαρον (κυπριακό σάβανο):
«Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη –
Η Μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και ναν’ καλοί καιροί –
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ’ αυτί.
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθει πια ο υιός που περιμένει».
Επιμύθιο,
«Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμο εκεί είναι ο προορισμός σου».
(Ιθάκη).
Η Κατεχόμενη Γη μας είναι η δική μας Ιθάκη.
Σχολικό Έτος 2012-2013
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013 επισκέφτηκε το Σχολείο μας ο Συγγραφέας Καλπούζος Γιάννης.
Συνομίλησε με τους Μαθητές γύρω από τον τρόπο συγγραφής ενός λογοτεχνικού έργου και το ρόλο του Λογοτέχνη στην κοινωνία.
Στην εκδήλωση ήταν παρών και ο Σχολικός Σύμβουλος των Φιλολόγων Κοντομήτρος Γεώργιος
Την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013 επισκέφτηκε το Σχολείο μας ο Συγγραφέας Καλπούζος Γιάννης.
Συνομίλησε με τους Μαθητές γύρω από τον τρόπο συγγραφής ενός λογοτεχνικού έργου και το ρόλο του Λογοτέχνη στην κοινωνία.
Στην εκδήλωση ήταν παρών και ο Σχολικός Σύμβουλος των Φιλολόγων Κοντομήτρος Γεώργιος
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Tην Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013 και ώρα 11.45π.μ., στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας της Β΄ Λυκείου, πραγματοποιήσαμε εκδήλωση με θέμα: «Το Χρήμα».
Εισηγητές ήταν ο Μπασδάνης Αριστοτέλης, Πρόεδρος Επιμελη- τηρίου Μαγνησίας και ο Παναγόπουλος Φανούριος, Υπεύθυνος για τα προγράμματα χρηματοδότησης Επιχειρηματιών.
Μετά την εισήγηση έγινε διάλογος με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου μας.
Tην Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013 και ώρα 11.45π.μ., στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας της Β΄ Λυκείου, πραγματοποιήσαμε εκδήλωση με θέμα: «Το Χρήμα».
Εισηγητές ήταν ο Μπασδάνης Αριστοτέλης, Πρόεδρος Επιμελη- τηρίου Μαγνησίας και ο Παναγόπουλος Φανούριος, Υπεύθυνος για τα προγράμματα χρηματοδότησης Επιχειρηματιών.
Μετά την εισήγηση έγινε διάλογος με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου μας.
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ»
ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Ενημερωτική Εκδήλωση
Στα πλαίσια του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας της Α΄ Λυκείου, οργανώνουμε εκδήλωση με θέμα: « H Εφηβεία….».
Εισηγήτρια η Γυναικολόγος κ. Οικονομίδου Γιάννα.
Μετά την εισήγηση θα γίνει διάλογος με τους Μαθητές.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 11.45π.μ.
Μετά την εισήγηση θα ακολουθησει διάλογος με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου.
Ο Υπεύθυνος Καθηγητής Οι Μαθητές/τριες της Α΄ Λυκείου
Γκαλαφάγκας Βασίλης
ΛΥΚΕΙΟ ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Ενημερωτική Εκδήλωση
Στα πλαίσια του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας της Α΄ Λυκείου, οργανώνουμε εκδήλωση με θέμα: « H Εφηβεία….».
Εισηγήτρια η Γυναικολόγος κ. Οικονομίδου Γιάννα.
Μετά την εισήγηση θα γίνει διάλογος με τους Μαθητές.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 11.45π.μ.
Μετά την εισήγηση θα ακολουθησει διάλογος με τους Μαθητές και τις Μαθήτριες του Σχολείου.
Ο Υπεύθυνος Καθηγητής Οι Μαθητές/τριες της Α΄ Λυκείου
Γκαλαφάγκας Βασίλης
18 Νοεμβρίου 2013
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ (17.11.1973)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Βαθιά και στέρεα
Το χρόνο να δαμάζουν»!
(ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)
ΜΑΙΟΣ 1963 Δολοφονία του Βουλευτή της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκης.
ΙΟΥΝΙΟΣ 1963 ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το βασιλιά Παύλο
Κυβερνήσεις της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου: (Νοέμβριος 1963 – Φεβρουάριος 1964)
1964 Θάνατος του βασιλιά Παύλου. Νέος βασιλιάς ο Κωνσταντίνος.
ΙΟΥΛΙΑΝΑ: τον Ιούλιο του 1965 η εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ανατράπηκε μετά από αντισυνταγματική παρέμβαση του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ: σχηματίζουν κυβέρνηση πρώην βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, που έμειναν γνωστοί ως «αποστάτες».
## ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: 21 Απριλίου 1967, συνωμότες αξιωματικοί κατέλυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα, επιβάλλοντας δικτατορία (Χούντα).
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1967: «Συμφωνία του Έβρου» η Χούντα αποσύρει από την Κύπρο την Ελληνική Μεραρχία. (Είχε σταλεί από τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου το 1964).
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: τον Αύγουστο του 1968 επιχειρεί να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο. Ο Παναγούλης συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια.
ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ: τον Μάιο του 1973 απέτυχε προσπάθεια του Πολεμικού ναυτικού να ανατρέψει τους δικτάτορες.
## ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ εξεγέρσεις: ΝΟΜΙΚΗ Σχολή (Φεβρουάριος – Μάρτιος 1973
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Νοέμβριος 1973)
«Αίμα χύνει όντας σε πανηγύρι η Λευτεριά»!
17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.
Ημέρα μνήμης και τιμής Σ’ Αυτούς που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στο αιμοσταγές και απάνθρωπο καθεστώς της Χούντας, για το υπέρτατο αγαθό τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Σ’ Αυτούς που κατέδειξαν με τη θυσία τους, ότι η ζωή είναι μονόδρομος γιατί ζωή χωρίς Λευτεριά και Αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα! Σ’ Αυτούς που με τη θυσία τους όρισαν πως «Ο μόνος ρεαλισμός είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο»!
25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: ο ταξίαρχος Ιωαννίδης με νέο πραξικόπημα ανατρέπει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο και εγκαθιδρύει το δικό του δικτατορικό καθεστώς.
## 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: ο Ιωαννίδης και η Χούντα των Αθηνών ανατρέπουν τον εκλεγμένο ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
## 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
(22 Ιουλίου ο Ο.Η.Ε. αποφασίζει εκεχειρία στην Κύπρο, την οποία δεν σέβεται η Τουρκία και συνεχίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις).
## 23 - 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της Δημοκρατίας στην Ελλάδα μέσα από την τραγωδία της Κύπρου και το αίμα των παιδιών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. (Ελληνική Δύναμη Κύπρου) που παρά την προδοσία, τα παλικάρια αυτά πολέμησαν και έπεσαν μαχόμενα εναντίον των βαρβάρων εισβολέων, αρνούμενα να παραδώσουν αμαχητί την πατρίδα ( Κύπρο).
Τα ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ της ΕΛ.ΔΥ.Κ. όπως και τα 33 του «ΝΟΡΑΤΛΑΣ» (που αλοίμονο έπεσαν από αδελφικά χέρια στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας και που τους θάψαμε όπως – όπως στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, για να μην αφήσουμε σημάδια ότι η Ελλάδα εμπλέκεται στον πόλεμο και δυσαρεστηθούν οι «Σύμμαχοί» μας …), έσωσαν με τη ζωή τους , τη θυσία τους, την αξιοπρέπεια και την τιμή του Έθνους!
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ πληγώνει το Έθνος. Όπως έγραφε και ο Μεγάλος Δάσκαλος Γ. Σαββίδης « … είναι μια πινέζα στην καρδιά».
ΥΠΗΡΞΕ Προδοσία. Άρα υπήρξαν προδότες! Οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο! (παρενθετικά: και τώρα με την κρίση οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο και αν δεν τους αποκαλύψουμε για να λογοδοτήσουν μην περιμένουμε έξοδο από την κρίση). Η εκτέλεσή τους στην Πλατεία Συντάγματος θα έφερνε την κάθαρση, την αυτογνωσία, ότι η Δημοκρατία επανήλθε μέσα από αίμα της Τραγωδίας της Κύπρου. Ούτε το Πολυτεχνείο, ούτε η πλευρά της «ομαλής μεταβίβασης» αποκατέστησαν τη Δημοκρατία.
Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ αμφοτέρων των θιασωτών και η αλαζονική τους συμπεριφορά τους ψήλωσε πρόσκαιρα, αλλά δεν τους μεγάλωσε. Στενόμυαλοι και μικρόψυχοι δεν είχαν την μεγάλη καρδιά να αναγνωρίσουν την ιστορική πραγματικότητα.
ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν την κατακτήσαμε και για τούτο δεν την εκτιμήσαμε! Αν το είχαμε πράξει θα ήμασταν όλοι πιο σώφρονες και με αυτοσυνειδησία και η Δημοκρατία μας θεμελιωμένη σε στέρεες βάσεις, θα γευόμασταν τα αγαθά της, ευνομία, ισονομία, αξιοκρατία, …και θα ήταν ανάχωμα στους θρασείς, στα λαμόγια, στους κλέφτες και τους επίορκους που διασπάθισαν το δημόσιο πλούτο και έφεραν τη χώρα σ’ αυτή την κατάσταση! Θα απέβαλλε και δεν θα άφηνε να ανθίσουν και να κυριαρχήσουν οι ανίκανοι, οι ανάξιοι, οι τυχοδιώκτες, οι ιδιοτελείς, οι αφερέγγυοι …. Η ατιμωρησία εξέθρεψε ανείπωτο θράσος!! «Εκεί που κρέμαγαν οι Καπεταναίοι τα ντουφέκια, κρεμάν τα λαμόγια – επίορκοι τα ταγάρια με τα κλοπιμαία»! Μαγκιά είναι να αγαπάς την πατρίδα!
Φτάσαμε στο σημείο να φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες!!
«……………………………
Να χη κλητήρες για φρουρά
Και να σε κλέβουν φανερά.
Και ενώ αυτοί σε κλέβουνε
Τον κλέφτη να γυρεύουνε»; (Γ. Σουρής)
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας … Γενικότερη η εικόνα της κρίσης. Αίμα, πείνα, εξαθλίωση, ανισότητα, ηθική εξαθλίωση, λες και μνημολογούμε τα αποτελέσματα του Β΄ Μεγάλου Πόλεμου και ας πέρασαν 70 περίπου χρόνια! Ίδιο και το αίτιο της σημερινής κρίσης: «κατανομή ή ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου»! Ανάλογη και η εικόνα της πατρίδας μας. Οι άρπαγες εντός των τειχών! Λάθη επί λαθών μας έφεραν εδώ.
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας… σε μια καθημερινότητα που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από κυνισμό, τυχοδιωκτισμό και με ιδεολογία τον ωφελιμισμό και τον ατομικισμό. Απουσιάζουν οι ιδεολογίες και οι αγνοί ιδεολόγοι. Οι ιδεολογίες ανανεώνονται και εκσυγχρονίζονται αλλά δυστυχώς νοθεύουν την αγνότητά τους με καιροσκοπισμούς, υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Και οι προσωπικότητες μοιάζουν να είναι περιθωριακές, αμελητέες και ανήμπορες να αντιδράσουν. Λείπουν τα κοινά οράματα, τα ιδεώδη και τα ιδανικά για να προβληματίσουν τον πολίτη με το θουκυδίδειο «μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα (φιλήσυχο) αλλ’ αχρείον (άχρηστο) νομίζομεν». (Θουκυδίδης, Β΄40).
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας… Το μέτρο χάθηκε όταν το «μέτρον άριστον» αντικαταστάθηκε από το συμφεροντολογικό «παν μέτρον άριστον». Από «το μέτρο είναι άριστο», που εμπεριέχει γνώση και σοφία, φτάσαμε στο ιδιοτελές κάθε (όποιο βολεύει) μέτρο άριστο!
Η αυτοκριτική αναλώνεται στο «κάναμε λάθη, αλλά, … για το καλό του τόπου»! «Φταίμε και εμείς αλλά … βρήκαμε καμένη γη»!
Η συγγνώμη, που δεν ακούστηκε ποτέ, «εξ απαλών ονύχων» με το «είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στο λαό..»!
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασακαρευτήκαν
Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
Οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
Δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή».
(Γ. Σουρής)
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Όταν ο πήχης των οραμάτων είναι «το μη χείρον βέλτιστον…» Ναι γιατί αν προβλέπαμε με διορατικότητα και προβληματισμό, με συντονισμό και ορθολογιστική άσκηση πολιτικής με πολλαπλές επιλογές και δεν στρουθοκαμηλίζαμε ως όφειλε πρώτιστα η πολιτική ηγεσία, θα αντέχαμε στις έτσι και αλλιώς δεδομένες πιέσεις από «συμμάχους» και «εταίρους», δεν θα συναντούσαμε εικονικά διλήμματα, χρεοκοπία ή μνημόνιο, λύση του κυπριακού «άρπα κόλλα», λύση που στην ουσία θα νομιμοποιεί τα αποτελέσματα των γεγονότων της προδοσίας ή σας ρημάζουμε τους υδρογονάνθρακες!! Έτσι και με το φοβικό σύνδρομο έναντι Συμμάχων, Εταίρων και ειδικότερα στην Τουρκία επιλέγουμε «το μη χείρον βέλτιστον» και πανηγυρίζουμε ότι σώσαμε τη χώρα!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Ο Λαός μας απέδειξε ότι αντέχει στα δύσκολα! Το παρελθόν μας είναι ο αψευδής μάρτυρας. Η κρίση μπορεί να γίνει και ευκαιρία για αναγέννηση!
« ….. και μην έχοντας κάτω άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
Τα φτερά! Τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα»!
(Κ. Παλαμάς «Δωδεκάλογος του Γύφτου», 1907)
Διαχρονικός και πάντα επίκαιρος ο λόγος του Ποιητή….
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ανήκει σε εκείνους που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων - οραμάτων!! Και γνωρίζουν ότι για τα καλά και τα ωραία είναι πολύς ο κόπος και λίγος ο χρόνος.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ενότητα και Εθνική Στρατηγική: Με όραμα και αποτέλεσμα υπερκομματικής απόφασης πέρα από ιδεολογίες και ιδεολογήματα, πέρα από αγκυλώσεις π.χ. κομματική πειθαρχεία και ιδιοτέλεια. Υπηρεσίες στελεχωμένες από εμπειρογνώμονες, ειδικούς αναλυτές, τεχνοκράτες αφού οι πολιτικοί μας δεν είναι και τόσο καταρτισμένοι, απόδειξη τρέχουν πίσω από τα γεγονότα. Και οι επιχειρηματίες και οι οικονομικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλουν μέσα σ’ ένα στρατηγικό πλαίσιο πρόταξης των εθνικών θεμάτων.
Με ενότητα πετύχαμε την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. Μεγάλη η οφειλή στον Γιάννο Κρανιδιώτη. Ένα φιλόδοξο (όραμα) στόχο, με ενότητα και ομοφωνία, συνέπεια και σταθερότητα, ευελιξία και αμεσότητα, χωρίς παρεκκλίσεις και διολισθήσεις, τον υλοποιήσαμε, πετύχαμε! Το όραμα έχει προοπτική ενώ η άμυνα διολισθήσεις. Στην διπλωματία υπάρχουν ευκαιρίες, αρκεί να είσαι έτοιμος και ξεκάθαρος στο τι θέλεις για να τις εκμεταλλευτείς και γιατί όχι και να δημιουργήσεις. Και κάτι ακόμη που πρέπει να μας διδάσκει, όταν η ενότητα κλονιζόταν και ειδικά ανάμεσα σε Κύπρο και Ελλάδα είχαμε καταστροφικά αποτελέσματα.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο μας και όχι να τον ξεπουλήσουμε! Με τόλμη και παρά τις όποιες απειλές να μιμηθεί η ελλαδική κυβέρνηση τον αείμνηστο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλο, να χαράξει άμεσα την Α. Ο. Ζ. και αμέσως να προχωρήσει στην εκμετάλλευσή της! Πέρα από την οικονομική διάσταση του εγχειρήματος είναι και η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, όπως έγινε και με την Κύπρο. Λύκοι υπάρχουν! Όταν όμως οι Φύλακες εγρηγορούν, με πρωτοβουλίες για συμμαχίες και συνεργασίες, και δεν είναι δεδομένοι, τότε οι Λύκοι ή γρυλλίζουν ή κάνουν λυκοφιλίες!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας …. γιατί μια αδύνατη (μνημόνιο) και σε σύγχυση Ελλάδα σημαίνει μια ορφανή (μνημόνιο) Κύπρος. Ήδη δρομολογείται και «λύση» στο Κυπριακό. Υδρογονάνθρακες γαρ! Καιροφυλακτούν οι άρπαγες! Εγρηγορούν οι φύλακες; Θα τεθεί σε δημοψήφισμα η «λύση» για να αποφασίσει ο Λαός; Ή θα πάμε σε συμπεφωνημένη «λύση»;
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας …. Έτσι όταν θέτουμε το χέρι «…επί των τύπων των ήλων» δεν είναι από πεσιμισμό, ή απλή διαμαρτυρία αλλά επιθυμία για συμβολή στην κυοφορία αυτού που έρχεται… Ο κόσμος του φωτός είναι η αιώνιος, η Ελλάδα ενώ κόσμος του σκότους είναι παροδικός, οι κατακτητές!
«Δουλεύτε τον ξανά τον κόσμο στη φωτιά,
και τα καλά του ξανανθίστε και τα κρίματα»
(Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, (1907), Κ. Παλαμά)
δυστυχώς, εμείς, είμαστε στα κρίματα!
«ΚΑΙ την ειωθείαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» (Θουκυδίδης Γ, 82, ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες πράξεις την άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις τους). Είμαστε στα κρίματα γιατί και εμείς αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων κατά πως μας βολεύει. Λόγου χάρη αντί της λεβεντιάς, της ντομπροσύνης έχουμε την καπατσοσύνη και τον κουτσαβακιδισμό, αντί της ευγένειας και της ανεκτικότητας έχουμε το θράσος και την αναισχυντία. Παρανομούμε και αντί της ομολογίας δικαιολογούμε με φαιδρότητες τις πράξεις μας και η μέριμνά μας να ξεφύγουμε του νόμου. Πράξεις που καταδικάζουμε όταν γίνονται από άλλους όχι μόνο τις επιτρέπουμε στον εαυτό μας αλλά και τις δικαιολογούμε χωρίς αιδώ. Όπως η κλοπή βαφτίζεται σε φιλοδώρημα και η κουτοπονηριά του λαϊκισμού σε «εξυπνάδα» και «πολιτική». Αντί της αξιοπρέπειας και της ομορφιάς έχουμε το ξεγύμνωμα σώματος και ψυχής στο μέγεθος της ασχήμιας για χάρη της ευτελούς δημοσιότητας και του κέρδους. Η σοβαροφάνεια σε σοβαρότητα. Η απαιδευσία, η αμάθεια και η άγνοια σε χρυσή σιωπή!!
ΓΙΑ ΝΑ ξανανθίσουν τα καλά, Η μόνη γιατρειά η παιδεία. Αυτή θα μας βγάλει από τον κίβδηλο και φαινομενικά απατηλό κόσμο των αισθήσεων και θα μας οδηγήσει μέσα από τη γνώση στην νόηση της πραγματικότητας και στην ανάληψη των ευθυνών μας. Από τη φαυλότητα και την αδικία, αγαθά της αμάθειας και της έλλειψης αγωγής, με την επίδραση της παιδείας θα περάσουμε στην υπευθυνότητα και τη δικαιοσύνη.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ Παιδεία με πνευματικότητα, εσωτερικότητα, ταπεινότητα, σεμνότητα, αυτάρκεια, ολιγάρκεια, και επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό.
ΚΑΙ εμείς οφείλουμε ο «καθείς με τα όπλα του» να παλέψουμε. Να αναλάβουμε τις δικές ευθύνες, έναντι της πατρίδας και των παιδιών μας!
Πως; Αρκεί μια απολογία; Απολογούμαστε απέναντι στα Παιδιά που είναι στην ανεργία, στη Νέα Γενιά και στους Μαθητές μας, για τη σημερινή κατάντια της Κοινωνίας μας! Στη διαφθορά, τη λαφυραγωγία, την κοινωνική παρακμή, την εθνική παράλυση, την απελπισία,….. Ε΄ και;
«ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί εγώ θα φταίω», αυτό μας λέει η ιστορία μας με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη.
Όμως… χρειάζεται από τα λόγια των έργων, να περάσουμε στα έργα των λόγων. Αρνούμαι, όμως, να πάψω να πιστεύω πως ο μόνος ρεαλισμός είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο. Αρνούμαι να πάψω να καλώ τους μαθητές μου να Ονειρεύονται και να μην Βολεύονται!! Με όνειρο (όραμα) και με πίστη στο καθήκον! Γιατί ένα όνειρο (όραμα) χωρίς το καθήκον είναι κενό και ένα καθήκον χωρίς το όνειρο (όραμα) είναι αγγαρεία! Το όνειρο μαζί με το καθήκον είναι η ελπίδα του αύριο! Για τούτο να Ονειρεύονται (οραματίζονται), και να μην βολεύονται , για ένα καλύτερο αύριο!! Κόντρα στο βόλεμα και στο «ρεαλισμό» που δυστυχώς σημαίνει υποτέλεια, δουλοφροσύνη, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με βάση την υλική υπεροχή και τη βία-δίκαιο του ισχυρού το κυνισμό και τον τυχοδιωκτισμό και τον ωφελιμισμό εμείς θα προβάλλουμε το όνειρο-ρεαλισμό, τον αγώνα του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο, στη βάση των ανθρωπιστικών αξιών, στη βάση των πανανθρώπινων αξιών.
ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πάψω να καλώ τους Μαθητές μου, ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ, για ένα νέο Διαφωτισμό! Για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φορείς αλλά και συνεχιστές μιας διαχρονικής Ιστορικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Για μια κοινωνία ουμανιστική! Για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, … η Ανθρωπιά!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, αξίζει να παραμείνουμε Άνθρωποι, με Αξιοπρέπεια και Ελεύθερο πνεύμα απέναντι σ’ αυτό το θέατρο του παράλογου και για αιώνες δράματος, όπου οι μεγάλες δυνάμεις μετρούν στη βάση των δικών τους ανίερων συμφερόντων και καιροσκοπούντες είναι έτοιμοι και πάλι ως άρπαγες για μια νέα τάξη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ελέω υδρογονανθράκων, με θεμέλια και πάλι το αίμα αθώων και τους τάφους των παιδιών.
ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από κυνισμό, τυχοδιωκτισμό και με ιδεολογία τον ωφελιμισμό και τον ατομικισμό. Απουσιάζουν οι ιδεολογίες και οι αγνοί ιδεολόγοι. Οι ιδεολογίες ανανεώνονται και εκσυγχρονίζονται αλλά δυστυχώς νοθεύουν την αγνότητά τους με καιροσκοπισμούς, υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Και οι προσωπικότητες μοιάζουν να είναι περιθωριακές, αμελητέες και ανήμπορες να αντιδράσουν. Λείπουν τα κοινά οράματα, τα ιδεώδη και τα ιδανικά για να προβληματίσουν τον πολίτη με το θουκυδίδειο «μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα (φιλήσυχο) αλλ’ αχρείον (άχρηστο) νομίζομεν». (Θουκυδίδης, Β΄40).
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να σέβονται τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, να έχουν αρμονικές σχέσεις με τους γύρω τους, να συνεργάζονται και να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με ευαισθησία και σεβασμό στην προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, στη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και με καλλιέργεια για ανανέωση, δημιουργία και προώθηση του πολιτισμού.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που δεν θα ψηφίζουν μόνο, αλλά εκείνος που παρακολουθεί την εξουσία, που την κρίνει, που την αξιολογεί, την ελέγχει. Απαιτεί σεμνότητα, σκληρή δουλειά, μεθοδικότητα και συνεργασία, και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Απαιτεί να υπηρετούν το κοινό συμφέρον όσοι ασκούν όποιας μορφής εξουσία.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που αντί του καταγγελτικού λόγου, της εύκολης κριτικής να προτιμούν τα έργα και την ουσία. Αντί των λόγων των έργων να προτιμούν τα έργα των λόγων.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που θα φέρουν στο προσκήνιο το ευφάνταστο, το πρωτοπόρο, το καινοτόμο, και το αποτελεσματικό. Την σύνθεση των απόψεων, να παίρνει αποφάσεις και τη υλοποίηση τους χωρίς ιδιοτέλεια παρά μόνο για το καλό της πόλης και των πολιτών.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ για να φέρουν στο προσκήνιο Άρχοντες με όραμα και όχι περασμένου αιώνα, ή μίζερους και μηδενιστές που απογοητεύουν τον κόσμο. Άρχοντες που να είναι δίπλα στον πολίτη τη στιγμή που θα τους χρειαστούν. Άρχοντες καθημερινούς, να ζουν και να κινούνται στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες αγορές, στους ίδιους ρυθμούς με τους συμπολίτες τους.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που ως αυριανοί Άρχοντες θα έχουν τη σοφία, ως Φύλακες την ανδρεία και ως Δημιουργοί την φρόνηση κατά τον Πλάτωνα και πάντα με «αιδώ και δικαιοσύνη» κατά τον Πρωταγόρα.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με όραμα και λογισμό!
Είναι αναγκαίο ένα ιδεολογικό αναβάπτισμα και ένας νέος Διαφωτισμός!
«Δύσκολες οι μέρες, άνυδρη η εποχή μας.
Πόσες ανοβρίες, όμως, και πόσες δεν αντέξαμε.
Και πάλι θα αντέξουμε.
Την Περηφάνια μας (αν) κρατήσουμε
Και όχι το σαρκασμό και το βόλεμα.
Το δύσκολο Εμείς και όχι το βολικό εγώ.
Το υπεύθυνο Μαζί και όχι το αναθεματικό οι άλλοι»!
(Άνυδρη Εποχή)
Ο Δ/ντής
Αδάμος Α. Μουζουρής
15 Νοεμβρίου 2013
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ (17.11.1973)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Βαθιά και στέρεα
Το χρόνο να δαμάζουν»!
(ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)
ΜΑΙΟΣ 1963 Δολοφονία του Βουλευτή της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκης.
ΙΟΥΝΙΟΣ 1963 ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το βασιλιά Παύλο
Κυβερνήσεις της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου: (Νοέμβριος 1963 – Φεβρουάριος 1964)
1964 Θάνατος του βασιλιά Παύλου. Νέος βασιλιάς ο Κωνσταντίνος.
ΙΟΥΛΙΑΝΑ: τον Ιούλιο του 1965 η εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ανατράπηκε μετά από αντισυνταγματική παρέμβαση του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ: σχηματίζουν κυβέρνηση πρώην βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, που έμειναν γνωστοί ως «αποστάτες».
## ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: 21 Απριλίου 1967, συνωμότες αξιωματικοί κατέλυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα, επιβάλλοντας δικτατορία (Χούντα).
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1967: «Συμφωνία του Έβρου» η Χούντα αποσύρει από την Κύπρο την Ελληνική Μεραρχία. (Είχε σταλεί από τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου το 1964).
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: τον Αύγουστο του 1968 επιχειρεί να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο. Ο Παναγούλης συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια.
ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ: τον Μάιο του 1973 απέτυχε προσπάθεια του Πολεμικού ναυτικού να ανατρέψει τους δικτάτορες.
## ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ εξεγέρσεις: ΝΟΜΙΚΗ Σχολή (Φεβρουάριος – Μάρτιος 1973
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Νοέμβριος 1973)
«Αίμα χύνει όντας σε πανηγύρι η Λευτεριά»!
17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.
Ημέρα μνήμης και τιμής Σ’ Αυτούς που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στο αιμοσταγές και απάνθρωπο καθεστώς της Χούντας, για το υπέρτατο αγαθό τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Σ’ Αυτούς που κατέδειξαν με τη θυσία τους, ότι η ζωή είναι μονόδρομος γιατί ζωή χωρίς Λευτεριά και Αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα! Σ’ Αυτούς που με τη θυσία τους όρισαν πως «Ο μόνος ρεαλισμός είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο»!
25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: ο ταξίαρχος Ιωαννίδης με νέο πραξικόπημα ανατρέπει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο και εγκαθιδρύει το δικό του δικτατορικό καθεστώς.
## 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: ο Ιωαννίδης και η Χούντα των Αθηνών ανατρέπουν τον εκλεγμένο ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
## 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
(22 Ιουλίου ο Ο.Η.Ε. αποφασίζει εκεχειρία στην Κύπρο, την οποία δεν σέβεται η Τουρκία και συνεχίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις).
## 23 - 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της Δημοκρατίας στην Ελλάδα μέσα από την τραγωδία της Κύπρου και το αίμα των παιδιών της ΕΛ.ΔΥ.Κ. (Ελληνική Δύναμη Κύπρου) που παρά την προδοσία, τα παλικάρια αυτά πολέμησαν και έπεσαν μαχόμενα εναντίον των βαρβάρων εισβολέων, αρνούμενα να παραδώσουν αμαχητί την πατρίδα ( Κύπρο).
Τα ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ της ΕΛ.ΔΥ.Κ. όπως και τα 33 του «ΝΟΡΑΤΛΑΣ» (που αλοίμονο έπεσαν από αδελφικά χέρια στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας και που τους θάψαμε όπως – όπως στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, για να μην αφήσουμε σημάδια ότι η Ελλάδα εμπλέκεται στον πόλεμο και δυσαρεστηθούν οι «Σύμμαχοί» μας …), έσωσαν με τη ζωή τους , τη θυσία τους, την αξιοπρέπεια και την τιμή του Έθνους!
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ πληγώνει το Έθνος. Όπως έγραφε και ο Μεγάλος Δάσκαλος Γ. Σαββίδης « … είναι μια πινέζα στην καρδιά».
ΥΠΗΡΞΕ Προδοσία. Άρα υπήρξαν προδότες! Οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο! (παρενθετικά: και τώρα με την κρίση οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο και αν δεν τους αποκαλύψουμε για να λογοδοτήσουν μην περιμένουμε έξοδο από την κρίση). Η εκτέλεσή τους στην Πλατεία Συντάγματος θα έφερνε την κάθαρση, την αυτογνωσία, ότι η Δημοκρατία επανήλθε μέσα από αίμα της Τραγωδίας της Κύπρου. Ούτε το Πολυτεχνείο, ούτε η πλευρά της «ομαλής μεταβίβασης» αποκατέστησαν τη Δημοκρατία.
Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ αμφοτέρων των θιασωτών και η αλαζονική τους συμπεριφορά τους ψήλωσε πρόσκαιρα, αλλά δεν τους μεγάλωσε. Στενόμυαλοι και μικρόψυχοι δεν είχαν την μεγάλη καρδιά να αναγνωρίσουν την ιστορική πραγματικότητα.
ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν την κατακτήσαμε και για τούτο δεν την εκτιμήσαμε! Αν το είχαμε πράξει θα ήμασταν όλοι πιο σώφρονες και με αυτοσυνειδησία και η Δημοκρατία μας θεμελιωμένη σε στέρεες βάσεις, θα γευόμασταν τα αγαθά της, ευνομία, ισονομία, αξιοκρατία, …και θα ήταν ανάχωμα στους θρασείς, στα λαμόγια, στους κλέφτες και τους επίορκους που διασπάθισαν το δημόσιο πλούτο και έφεραν τη χώρα σ’ αυτή την κατάσταση! Θα απέβαλλε και δεν θα άφηνε να ανθίσουν και να κυριαρχήσουν οι ανίκανοι, οι ανάξιοι, οι τυχοδιώκτες, οι ιδιοτελείς, οι αφερέγγυοι …. Η ατιμωρησία εξέθρεψε ανείπωτο θράσος!! «Εκεί που κρέμαγαν οι Καπεταναίοι τα ντουφέκια, κρεμάν τα λαμόγια – επίορκοι τα ταγάρια με τα κλοπιμαία»! Μαγκιά είναι να αγαπάς την πατρίδα!
Φτάσαμε στο σημείο να φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες!!
«……………………………
Να χη κλητήρες για φρουρά
Και να σε κλέβουν φανερά.
Και ενώ αυτοί σε κλέβουνε
Τον κλέφτη να γυρεύουνε»; (Γ. Σουρής)
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας … Γενικότερη η εικόνα της κρίσης. Αίμα, πείνα, εξαθλίωση, ανισότητα, ηθική εξαθλίωση, λες και μνημολογούμε τα αποτελέσματα του Β΄ Μεγάλου Πόλεμου και ας πέρασαν 70 περίπου χρόνια! Ίδιο και το αίτιο της σημερινής κρίσης: «κατανομή ή ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου»! Ανάλογη και η εικόνα της πατρίδας μας. Οι άρπαγες εντός των τειχών! Λάθη επί λαθών μας έφεραν εδώ.
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας… σε μια καθημερινότητα που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από κυνισμό, τυχοδιωκτισμό και με ιδεολογία τον ωφελιμισμό και τον ατομικισμό. Απουσιάζουν οι ιδεολογίες και οι αγνοί ιδεολόγοι. Οι ιδεολογίες ανανεώνονται και εκσυγχρονίζονται αλλά δυστυχώς νοθεύουν την αγνότητά τους με καιροσκοπισμούς, υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Και οι προσωπικότητες μοιάζουν να είναι περιθωριακές, αμελητέες και ανήμπορες να αντιδράσουν. Λείπουν τα κοινά οράματα, τα ιδεώδη και τα ιδανικά για να προβληματίσουν τον πολίτη με το θουκυδίδειο «μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα (φιλήσυχο) αλλ’ αχρείον (άχρηστο) νομίζομεν». (Θουκυδίδης, Β΄40).
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας… Το μέτρο χάθηκε όταν το «μέτρον άριστον» αντικαταστάθηκε από το συμφεροντολογικό «παν μέτρον άριστον». Από «το μέτρο είναι άριστο», που εμπεριέχει γνώση και σοφία, φτάσαμε στο ιδιοτελές κάθε (όποιο βολεύει) μέτρο άριστο!
Η αυτοκριτική αναλώνεται στο «κάναμε λάθη, αλλά, … για το καλό του τόπου»! «Φταίμε και εμείς αλλά … βρήκαμε καμένη γη»!
Η συγγνώμη, που δεν ακούστηκε ποτέ, «εξ απαλών ονύχων» με το «είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στο λαό..»!
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασακαρευτήκαν
Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
Οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
Δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή».
(Γ. Σουρής)
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Όταν ο πήχης των οραμάτων είναι «το μη χείρον βέλτιστον…» Ναι γιατί αν προβλέπαμε με διορατικότητα και προβληματισμό, με συντονισμό και ορθολογιστική άσκηση πολιτικής με πολλαπλές επιλογές και δεν στρουθοκαμηλίζαμε ως όφειλε πρώτιστα η πολιτική ηγεσία, θα αντέχαμε στις έτσι και αλλιώς δεδομένες πιέσεις από «συμμάχους» και «εταίρους», δεν θα συναντούσαμε εικονικά διλήμματα, χρεοκοπία ή μνημόνιο, λύση του κυπριακού «άρπα κόλλα», λύση που στην ουσία θα νομιμοποιεί τα αποτελέσματα των γεγονότων της προδοσίας ή σας ρημάζουμε τους υδρογονάνθρακες!! Έτσι και με το φοβικό σύνδρομο έναντι Συμμάχων, Εταίρων και ειδικότερα στην Τουρκία επιλέγουμε «το μη χείρον βέλτιστον» και πανηγυρίζουμε ότι σώσαμε τη χώρα!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας ….. Ο Λαός μας απέδειξε ότι αντέχει στα δύσκολα! Το παρελθόν μας είναι ο αψευδής μάρτυρας. Η κρίση μπορεί να γίνει και ευκαιρία για αναγέννηση!
« ….. και μην έχοντας κάτω άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
Τα φτερά! Τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα»!
(Κ. Παλαμάς «Δωδεκάλογος του Γύφτου», 1907)
Διαχρονικός και πάντα επίκαιρος ο λόγος του Ποιητή….
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ανήκει σε εκείνους που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων - οραμάτων!! Και γνωρίζουν ότι για τα καλά και τα ωραία είναι πολύς ο κόπος και λίγος ο χρόνος.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ενότητα και Εθνική Στρατηγική: Με όραμα και αποτέλεσμα υπερκομματικής απόφασης πέρα από ιδεολογίες και ιδεολογήματα, πέρα από αγκυλώσεις π.χ. κομματική πειθαρχεία και ιδιοτέλεια. Υπηρεσίες στελεχωμένες από εμπειρογνώμονες, ειδικούς αναλυτές, τεχνοκράτες αφού οι πολιτικοί μας δεν είναι και τόσο καταρτισμένοι, απόδειξη τρέχουν πίσω από τα γεγονότα. Και οι επιχειρηματίες και οι οικονομικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλουν μέσα σ’ ένα στρατηγικό πλαίσιο πρόταξης των εθνικών θεμάτων.
Με ενότητα πετύχαμε την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. Μεγάλη η οφειλή στον Γιάννο Κρανιδιώτη. Ένα φιλόδοξο (όραμα) στόχο, με ενότητα και ομοφωνία, συνέπεια και σταθερότητα, ευελιξία και αμεσότητα, χωρίς παρεκκλίσεις και διολισθήσεις, τον υλοποιήσαμε, πετύχαμε! Το όραμα έχει προοπτική ενώ η άμυνα διολισθήσεις. Στην διπλωματία υπάρχουν ευκαιρίες, αρκεί να είσαι έτοιμος και ξεκάθαρος στο τι θέλεις για να τις εκμεταλλευτείς και γιατί όχι και να δημιουργήσεις. Και κάτι ακόμη που πρέπει να μας διδάσκει, όταν η ενότητα κλονιζόταν και ειδικά ανάμεσα σε Κύπρο και Ελλάδα είχαμε καταστροφικά αποτελέσματα.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο μας και όχι να τον ξεπουλήσουμε! Με τόλμη και παρά τις όποιες απειλές να μιμηθεί η ελλαδική κυβέρνηση τον αείμνηστο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλο, να χαράξει άμεσα την Α. Ο. Ζ. και αμέσως να προχωρήσει στην εκμετάλλευσή της! Πέρα από την οικονομική διάσταση του εγχειρήματος είναι και η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, όπως έγινε και με την Κύπρο. Λύκοι υπάρχουν! Όταν όμως οι Φύλακες εγρηγορούν, με πρωτοβουλίες για συμμαχίες και συνεργασίες, και δεν είναι δεδομένοι, τότε οι Λύκοι ή γρυλλίζουν ή κάνουν λυκοφιλίες!
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας …. γιατί μια αδύνατη (μνημόνιο) και σε σύγχυση Ελλάδα σημαίνει μια ορφανή (μνημόνιο) Κύπρος. Ήδη δρομολογείται και «λύση» στο Κυπριακό. Υδρογονάνθρακες γαρ! Καιροφυλακτούν οι άρπαγες! Εγρηγορούν οι φύλακες; Θα τεθεί σε δημοψήφισμα η «λύση» για να αποφασίσει ο Λαός; Ή θα πάμε σε συμπεφωνημένη «λύση»;
ΔΥΣΚΟΛΕΣ οι μέρες μας …. Έτσι όταν θέτουμε το χέρι «…επί των τύπων των ήλων» δεν είναι από πεσιμισμό, ή απλή διαμαρτυρία αλλά επιθυμία για συμβολή στην κυοφορία αυτού που έρχεται… Ο κόσμος του φωτός είναι η αιώνιος, η Ελλάδα ενώ κόσμος του σκότους είναι παροδικός, οι κατακτητές!
«Δουλεύτε τον ξανά τον κόσμο στη φωτιά,
και τα καλά του ξανανθίστε και τα κρίματα»
(Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, (1907), Κ. Παλαμά)
δυστυχώς, εμείς, είμαστε στα κρίματα!
«ΚΑΙ την ειωθείαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» (Θουκυδίδης Γ, 82, ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες πράξεις την άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις τους). Είμαστε στα κρίματα γιατί και εμείς αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων κατά πως μας βολεύει. Λόγου χάρη αντί της λεβεντιάς, της ντομπροσύνης έχουμε την καπατσοσύνη και τον κουτσαβακιδισμό, αντί της ευγένειας και της ανεκτικότητας έχουμε το θράσος και την αναισχυντία. Παρανομούμε και αντί της ομολογίας δικαιολογούμε με φαιδρότητες τις πράξεις μας και η μέριμνά μας να ξεφύγουμε του νόμου. Πράξεις που καταδικάζουμε όταν γίνονται από άλλους όχι μόνο τις επιτρέπουμε στον εαυτό μας αλλά και τις δικαιολογούμε χωρίς αιδώ. Όπως η κλοπή βαφτίζεται σε φιλοδώρημα και η κουτοπονηριά του λαϊκισμού σε «εξυπνάδα» και «πολιτική». Αντί της αξιοπρέπειας και της ομορφιάς έχουμε το ξεγύμνωμα σώματος και ψυχής στο μέγεθος της ασχήμιας για χάρη της ευτελούς δημοσιότητας και του κέρδους. Η σοβαροφάνεια σε σοβαρότητα. Η απαιδευσία, η αμάθεια και η άγνοια σε χρυσή σιωπή!!
ΓΙΑ ΝΑ ξανανθίσουν τα καλά, Η μόνη γιατρειά η παιδεία. Αυτή θα μας βγάλει από τον κίβδηλο και φαινομενικά απατηλό κόσμο των αισθήσεων και θα μας οδηγήσει μέσα από τη γνώση στην νόηση της πραγματικότητας και στην ανάληψη των ευθυνών μας. Από τη φαυλότητα και την αδικία, αγαθά της αμάθειας και της έλλειψης αγωγής, με την επίδραση της παιδείας θα περάσουμε στην υπευθυνότητα και τη δικαιοσύνη.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ Παιδεία με πνευματικότητα, εσωτερικότητα, ταπεινότητα, σεμνότητα, αυτάρκεια, ολιγάρκεια, και επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό.
ΚΑΙ εμείς οφείλουμε ο «καθείς με τα όπλα του» να παλέψουμε. Να αναλάβουμε τις δικές ευθύνες, έναντι της πατρίδας και των παιδιών μας!
Πως; Αρκεί μια απολογία; Απολογούμαστε απέναντι στα Παιδιά που είναι στην ανεργία, στη Νέα Γενιά και στους Μαθητές μας, για τη σημερινή κατάντια της Κοινωνίας μας! Στη διαφθορά, τη λαφυραγωγία, την κοινωνική παρακμή, την εθνική παράλυση, την απελπισία,….. Ε΄ και;
«ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί εγώ θα φταίω», αυτό μας λέει η ιστορία μας με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη.
Όμως… χρειάζεται από τα λόγια των έργων, να περάσουμε στα έργα των λόγων. Αρνούμαι, όμως, να πάψω να πιστεύω πως ο μόνος ρεαλισμός είναι ο αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο. Αρνούμαι να πάψω να καλώ τους μαθητές μου να Ονειρεύονται και να μην Βολεύονται!! Με όνειρο (όραμα) και με πίστη στο καθήκον! Γιατί ένα όνειρο (όραμα) χωρίς το καθήκον είναι κενό και ένα καθήκον χωρίς το όνειρο (όραμα) είναι αγγαρεία! Το όνειρο μαζί με το καθήκον είναι η ελπίδα του αύριο! Για τούτο να Ονειρεύονται (οραματίζονται), και να μην βολεύονται , για ένα καλύτερο αύριο!! Κόντρα στο βόλεμα και στο «ρεαλισμό» που δυστυχώς σημαίνει υποτέλεια, δουλοφροσύνη, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με βάση την υλική υπεροχή και τη βία-δίκαιο του ισχυρού το κυνισμό και τον τυχοδιωκτισμό και τον ωφελιμισμό εμείς θα προβάλλουμε το όνειρο-ρεαλισμό, τον αγώνα του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο, στη βάση των ανθρωπιστικών αξιών, στη βάση των πανανθρώπινων αξιών.
ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πάψω να καλώ τους Μαθητές μου, ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ, για ένα νέο Διαφωτισμό! Για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φορείς αλλά και συνεχιστές μιας διαχρονικής Ιστορικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Για μια κοινωνία ουμανιστική! Για επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών: το κάλλος και το μέτρο, το ήθος και η αξιοκρατία, η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και το άνοιγμα στο συνάνθρωπό μας, η φιλία και η συναδέλφωση, … η Ανθρωπιά!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, αξίζει να παραμείνουμε Άνθρωποι, με Αξιοπρέπεια και Ελεύθερο πνεύμα απέναντι σ’ αυτό το θέατρο του παράλογου και για αιώνες δράματος, όπου οι μεγάλες δυνάμεις μετρούν στη βάση των δικών τους ανίερων συμφερόντων και καιροσκοπούντες είναι έτοιμοι και πάλι ως άρπαγες για μια νέα τάξη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ελέω υδρογονανθράκων, με θεμέλια και πάλι το αίμα αθώων και τους τάφους των παιδιών.
ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από κυνισμό, τυχοδιωκτισμό και με ιδεολογία τον ωφελιμισμό και τον ατομικισμό. Απουσιάζουν οι ιδεολογίες και οι αγνοί ιδεολόγοι. Οι ιδεολογίες ανανεώνονται και εκσυγχρονίζονται αλλά δυστυχώς νοθεύουν την αγνότητά τους με καιροσκοπισμούς, υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Και οι προσωπικότητες μοιάζουν να είναι περιθωριακές, αμελητέες και ανήμπορες να αντιδράσουν. Λείπουν τα κοινά οράματα, τα ιδεώδη και τα ιδανικά για να προβληματίσουν τον πολίτη με το θουκυδίδειο «μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα (φιλήσυχο) αλλ’ αχρείον (άχρηστο) νομίζομεν». (Θουκυδίδης, Β΄40).
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να σέβονται τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, να έχουν αρμονικές σχέσεις με τους γύρω τους, να συνεργάζονται και να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με ευαισθησία και σεβασμό στην προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, στη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και με καλλιέργεια για ανανέωση, δημιουργία και προώθηση του πολιτισμού.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που δεν θα ψηφίζουν μόνο, αλλά εκείνος που παρακολουθεί την εξουσία, που την κρίνει, που την αξιολογεί, την ελέγχει. Απαιτεί σεμνότητα, σκληρή δουλειά, μεθοδικότητα και συνεργασία, και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Απαιτεί να υπηρετούν το κοινό συμφέρον όσοι ασκούν όποιας μορφής εξουσία.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που αντί του καταγγελτικού λόγου, της εύκολης κριτικής να προτιμούν τα έργα και την ουσία. Αντί των λόγων των έργων να προτιμούν τα έργα των λόγων.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που θα φέρουν στο προσκήνιο το ευφάνταστο, το πρωτοπόρο, το καινοτόμο, και το αποτελεσματικό. Την σύνθεση των απόψεων, να παίρνει αποφάσεις και τη υλοποίηση τους χωρίς ιδιοτέλεια παρά μόνο για το καλό της πόλης και των πολιτών.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ για να φέρουν στο προσκήνιο Άρχοντες με όραμα και όχι περασμένου αιώνα, ή μίζερους και μηδενιστές που απογοητεύουν τον κόσμο. Άρχοντες που να είναι δίπλα στον πολίτη τη στιγμή που θα τους χρειαστούν. Άρχοντες καθημερινούς, να ζουν και να κινούνται στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες αγορές, στους ίδιους ρυθμούς με τους συμπολίτες τους.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που ως αυριανοί Άρχοντες θα έχουν τη σοφία, ως Φύλακες την ανδρεία και ως Δημιουργοί την φρόνηση κατά τον Πλάτωνα και πάντα με «αιδώ και δικαιοσύνη» κατά τον Πρωταγόρα.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με όραμα και λογισμό!
Είναι αναγκαίο ένα ιδεολογικό αναβάπτισμα και ένας νέος Διαφωτισμός!
«Δύσκολες οι μέρες, άνυδρη η εποχή μας.
Πόσες ανοβρίες, όμως, και πόσες δεν αντέξαμε.
Και πάλι θα αντέξουμε.
Την Περηφάνια μας (αν) κρατήσουμε
Και όχι το σαρκασμό και το βόλεμα.
Το δύσκολο Εμείς και όχι το βολικό εγώ.
Το υπεύθυνο Μαζί και όχι το αναθεματικό οι άλλοι»!
(Άνυδρη Εποχή)
Ο Δ/ντής
Αδάμος Α. Μουζουρής
15 Νοεμβρίου 2013
Σχολικό Έτος 2012-2013
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας
Πανηγυρικός για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.
(Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας).
Υμνολογούμε, δοξολογούμε και μνημονεύουμε όλους εκείνους παππούδες και προπάππους μας που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά μας. Όλους εκείνους ανώνυμους και επώνυμους που φυτεμένοι στην Ελληνική Γη, στα βουνά μας, στους κάμπους μας και στις θάλασσες μας, έδωσαν το αίμα τους χωρίς άλλοθι το θάνατο, φτάνοντας στην θυσία, την αποθέωση.
Τιμούμε σήμερα μια στρατιά ηρώων και μαρτύρων που κάτεχαν ότι η ζωή του αληθούς πολίτη τελειώνει ή με την λευτεριά ή για την λευτεριά.
Μέρα της Παναγιάς διάλεξε η ρωμιοσύνη να αρχίσει την επανάσταση και να υλοποιήσει το όραμα του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή. Του Οικουμενικού και διαχρονικού.
«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»
Μαρτύρησε μαζί με τους συντρόφους του, ανάμεσά τους και ο Κύπριος, Ιωάννης Καρατζάς. Τους στραγγάλισαν οι Τούρκοι, αφού τους πήραν από την αυστριακή αστυνομία του Μέττερνιχ ο οποίος στο πλαίσιο της αντιδραστικής Ιεράς Συμμαχίας ήθελε να καταπνίξει κάθε φιλελεύθερη επαναστατική ιδέα.
Χριστιανική Ευρώπη, πολιτισμένοι …
Και τι κατάφεραν! Και ο σπόρος της λευτεριάς φύτρωσε και το σάλπισμα του Ρήγα παιάνας λευτεριάς έγινε!
25 ΜΑΡΤΙΟΥ, μέρα μεγάλη για τη Χριστιανοσύνη, μέρα Ευλογημένη, ορίστηκε επίσημα να ευλογήσει τα άρματά της δικαιοσύνης. Ιερή και από το Θεό και τους Ανθρώπους η Επανάσταση για το ξεσκλάβωμα!
Τιμούμε σήμερα,
Την Κλεφτουριά! Το Καμάρι του λαού! Τη Μαγιά της λευτεριάς!
«Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης….
Μάνα μου, εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
Και να είμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των Γερόντων».
Εθνική και Κοινωνική Δικαιοσύνη! Γιατί Παιδιά μου, Αδέλφια, πολέμησε ο Ρωμιός; Για ξεσκλάβωμα και κοινωνική προκοπή, που δίχα τη δικαιοσύνη δε λογιέται!
Το Σούλι και τη Μάνη. Τα «Ηφαίστεια Λευτεριάς».
Τη Φιλική Εταιρεία. Το Σκουφά, Σέκερη, το Τσακάλωφ, το Ξάνθο, τον Αναγνωστόπουλο, τον Σέκερη, … τους εμποράκους που άλλαξαν την μοίρα του Γένους!
Τον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Η φωτιά που άναψε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 24 Φεβρουαρίου το 1821 στη Μολδοβλαχία, κηρύσσοντας ουσιαστικά την Επανάσταση, μπορεί να μην λαμπάδιασε, σίγουρα όμως πύρωσε τις καρδιές των σκλάβων!
Και το άλικο αίμα των ιερολοχιτών, αγίασε το δίκιο του αγώνα! Να τα πάλι τα νιάτα!
Τα νιάτα, της πατρίδας ο αφρός, πάντα επαναστατούν και ανοίγουν δρόμους …
Έτσι είναι Παιδιά μου! Γιατί για τα νιάτα η ζωή είναι μονόδρομος! Για τα νιάτα ζωή χωρίς λευτεριά και αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα!
«Ας μη βρέξει ποτέ
το σύννεφον και ο άνεμος
σκληρός ας μην σκορπίσει
το χώμα το μακάριο
που σας σκεπάζει».
«Πατρίς να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν δια σένα …». (Μακρυγιάννης).
Υμνολογούμε σήμερα μια στρατιά ηρώων που φυτεμένοι εκεί στο Μανιάκι την Αλαμάνα τα Βασιλικά το Βαλτέτσι την Τριπολιτσά τα Δερβενάκια και χωρίς άλλοθι τον θάνατο αγίασαν με τη θυσία τους και την απόφασή τους να ζήσουν λεύτεροι.
Δοξολογούμε σήμερα τους Υψηλάντηδες, τους Κολοκοτρω- ναίους, τους Καραισκάκηδες, τους Διάκους, τους Ανδρούτσους, τους Μποτσαραίους, τους Μπουρλοτιέρηδες Κανάρηδες, Μιαούληδες, Ματρόζους. Την Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους. Όλους αυτούς επώνυμους και ανώνυμους που θυσίασαν τη δική τους άνοιξη για να ζήσουμε εμείς αέναες.
Τιμούμε σήμερα τους Μεσολογγίτες που με τη θυσία τους δίδαξαν την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα ότι ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι πολίτης του Μεσολογγίου.
«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον
Από τούτο το μικρό αλωνάκι».
Το Μεσολόγγι έδινε το στίγμα: ο μόνος ρεαλισμός είναι ο Αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο»!
Και εμείς καλούσαμε τους Άγγλους να μας προστατέψουν.
Τι λευτεριά και αυτή με διαφεντευτή στο κεφάλι σου! Η αξιοπρέπειά μας δεν ανέχεται αφεντικά, επιδιαιτητές, ούτε κηδεμόνες, ελεγκτές γιατί σκλάβοι πάλι είμαστε …
Η ηρωική έξοδος των υπερασπιστών του, το κατέστησε αιώνιο σύμβολο στους εραστές της λευτεριάς και σε εκείνους που έχουν ως μέτρο των πράξεων τους τον άνθρωπο. H πολιορκία και η Έξοδος των Μεσολογγιτών προκάλεσαν καθολική συγκίνηση και οι υπερασπιστές του απόκτησαν παγκοσμιότητα.
«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου».
Μέσα από τη θυσία τους, τα ερείπια και τις στάχτες της μικρής πολιτείας άρχισε να προβάλλει, κατακόκκινη από το αίμα και κατάμαυρη από το μπαρούτι, η Ελληνική Ελευθερία.
«Άκρα του τάφου σιωπή
στον κάμπο βασιλεύει
λαλεί πουλί παίρνει σπυρί
και η Μάνα το ζηλεύει»
Η Αγία Μάνα. Η Μάνα Μεγάλου Ξεσηκωμού, του Ζάλογγου, της Μικράς Ασίας, της Κύπρου, Αυτή που άντεξε αιώνες στην σκλαβιά. Αυτή που γεύτηκε τον εξευτελισμό, το βιασμό και την προσφυγιά. Αυτή που γεννά παιδιά για να τρέφεται ο Μινώταυρος του αδηφάγου πολέμου είτε στην μια πλευρά “υλοποιώντας” την τρέλα της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας ή στην άλλη αποκρούοντας την τρέλα… Η Αγία Μάνα που ίδια είναι όποιο χρώμα κιαν έχει, όποιας φυλής κιαν είναι, όποιον θεό κιαν πιστεύει. Αυτή με τις ροζιασμένες χούφτες της προκοπής και του τίμιου ιδρώτα στα όμορφα χρόνια της ειρήνης. Η Μάνα που κανακεύει το γιο της και τον μεγαλώνει με όνειρα και εύχεται να αξιωθεί να ζήσει εν ειρήνη και σαν έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι να την σκεπάσει ο ΓΙΟΣ της όπως ορίζει ο άγραφος νόμος με το μίζαρον (κυπριακό σάβανο):
Δοξολογούμε σήμερα τα αγιασμένα και φλογισμένα ράσα του Παπαφλέσσα, του Γρηγορίου του Ε΄, του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Κυπριανού και των Μητροπολιτών της Λεμεσού της Πάφου και της Τουρκοπατημένης και Σήμερα Κερύνειας.
«Του αντρειωμένου τα άρματα δεν πρέπει να πουλιούνται
Μον’ πρέπει τους στην εκκλησιά και εκεί να λειτουργούνται».
Παπαφλέσσας. Πυρφόρος της λευτεριάς, με φλάμπουρο το μπαρουτοκαπνισμένο ράσο του!
Παπαφλέσσας ο Μάρτυρας του εκουσίου και αγιασμένου Πάθους που με την θυσία του, όπως και οι άλλοι Αγωνιστές του 21, κατέδειξε ότι είναι μέγιστη καταξίωση να αγαπάς την πατρίδα! Και ειδικά στους χαλεπούς καιρούς μας!!
Η θυσία του Παπαφλέσσα και των Συμμαχητών του, έκαναν το Μανιάκι αιώνιο σύμβολο δύναμης και πίστης ότι η θυσία οδηγεί στη λευτεριά! Καμιά θυσία δεν πάει χαμένη!
Παιδιά μου, Αδέλφια μου,
Πλησίαζε το τέλος του Αγώνα και κεφάλια ανυπόταχτα, που σκύβουν το κεφάλι μόνο στο Θεό, την Πατρίδα και την Αγία Μάνα, ξερά σαν του Καραϊσκάκη, όπως και του Ανδρούτσου θα ήταν εμπόδιο στους δήθεν προστάτες μας, Άγγλους και λοιπούς …
Και έπρεπε να κοπούν! Θα τους χάλαγαν τη σχέδια!
Ανακατεύτηκαν οι Άγγλοι, μα και Γάλλοι και από κοντά οι Ρώσοι, το συμφέρον τους κοίταζαν … Εμείς τι κάναμε; Μόλις άρχισε της λευτεριάς το φως να γλυκοχαράζει, αρχίσαμε τις διαμάχες, το αδερφοκτόνο φάγωμα! Η λεβεντιά, η παλικαροσύνη, η φιλοπατρία, αντικαταστάθηκαν από τη φιλαυτία, τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια, τα αξιώματα … το κακό έγινε …
«Η διχόνοια που βαστάει
Ένα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει
Πάρτ’ το λέγοντας και σύ.
Το κακό έγινε! Οι ξένοι εμπλέκονται και τρέχουν να κηδεμονέψουν το νέο ελληνικό κράτος.
Κιας φώναζε ο Δημήτριος Υψηλάντης η Ενσάρκωση της Αξιοπρέπειας. «Έχομεν πάρα πολύ ακριβά αγορασμένην την ελευθερίαν μας για να την χαρίσωμεν τόσον φθηνά εις τον τυχόντα».
Και από κοντά ο Μακρυγιάννης: «Τι είναι ωρέ η πατρίδα; Κανένα κομμάτι κρέας Για να το πουλήσεις»;
Θυσίες στην Αλαμάνα, τη Γραβιά, το Βαλτέτσι, την Τριπολιτσά, τα Δερβενάκια, το Μανιάκι, ολοκαυτώματα στο Κούγκι, στην Κάσο, στα Ψαρά, στο Μεσολόγγι, σφαγές στη Χίο, και μετά σου λένε ότι μας χάρισαν τη λευτεριά μας.
«Θου Κύριε φυλακή τω στωματί μου».
Την ΛΕΥΤΕΡΙΑ μας την κατακτήσαμε με το ΑΙΜΑ και την ΚΑΡΔΙΑ μας.
Αθάνατοι ήρωες του 1821 Ας είστε Ευλογημένοι στους αιώνες των αιώνων που γίνατε βράχοι στο γκρεμό για να κρατιέται η αξιοπρέπεια του Έθνους και να μην γκρεμίζεται …..
Τη Λευτεριά μας την πήραμε με το αίμα και την καρδιά μας!
Κιαν άφηναν τον Καποδίστρια οι αγγλογάλλοι, ένας Θεός ξέρει που θα ήταν η Ελλάδα σήμερα!
Το ήθελαν οι Αγγλογάλλοι, βοήθησαν και τα πάθη μας και το γλυκό έδεσε!
Έτσι είναι Παιδιά μου Αδέλφια μου! Και οι ξένοι που δεν ήθελαν ένα ανεξάρτητο και βιώσιμο κράτος, αφήνοντας αλύτρωτα πολλά ελληνικά μέρη που τελικά ενσωματώθηκαν μετά από πολλούς αιματηρούς αγώνες! Αλλά και οι δικοί μας …
Το ΑΙΜΑ χύθηκε ποταμηδόν στα κράσπεδα της λευτεριάς, και έτσι ακριβά αγοράστηκε η λευτεριά και η ανεξαρτησία μας.
Η μικροψυχία των Δυνατών αλλά και τα δικά μας λάθη, η εμφύλια διαμάχη, μας στέρησαν την λευτεριά των πανελλήνων,
Μας περιόρισαν σε ένα μικρό κράτος με οριοθετική γραμμή τους κόλπους του Παγασητικού και του Αμβρακικού και άφηνε απέξω και αλύτρωτους τους Θεσσαλούς τους, Μακεδόνες, τους ηπειρώτες, τους Θράκες, τους Εφτανήσιους, τους Δωδεκα- νήσιους, τους Κρητικούς, τους Κύπριους …
Δολοφονείται ο Καποδίστριας, ο οραματιστής, ο Άνθρωπος της προσφοράς και του αλτρουισμού, της Ανθρωπιάς, …
… και στο σβέρκο μας οι βαυαροί, οι ξένοι …
… και ο Κολοκοτρώνης φυλακή! Γιατί; Μα πολέμησε, λευτέρωσε την Ελλάδα! Τον αγαπά ο Λαός! Είναι επικίνδυνος για το στέμμα, την εξουσία …
… και προφητικός ο Γέρος. Του είπαν κάποτε:
«Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψει» … «το ξέρω», απάντησε, «εμένα θα πρωτοφυλακίσει»!
Έτσι και έγινε. Όχι, όμως, η πατρίδα. Η βαυαροκρατία, η ξενοκρατία, …, η Αντιβασιλεία, η Τρόικα, Μάουρερ, Χάιντεκ, Αρμασμπέρνγκ.
Αγωνιστές της Λευτεριάς μας, ευλαβικά γονατίζουμε και σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στο μεγαλείο τη θυσίας σας. ζητούμε συγγνώμη και συγχώρεση. Απολογούμαστε μπροστά στο μεγαλείο σας, ένοχοι – αθώοι, συνένοχοι – συναθώοι, αλλά συλλήβδην αδρανείς θεατές ενός έργου παράλογου, μετά από 191 χρόνια να είναι και πάλι η Τρόικα στο σβέρκο μας.
… και συνεχίζεται ο αγώνας …
Για κοινωνική δικαίωση…
Για εθνική δικαίωση …
Η ΘΥΣΙΑ των αγωνιστών του 1821, έγινε η μαγιά, το προζύμι της εποποιίας της Ενσωμάτωσης αλύτρωτων: Εφτάνησα, Θεσσαλία, Ήπειρος, Μακεδονία, Νησιά του Αρχιπελάγους, Κρήτη, Θράκη …
Η ΚΥΠΡΟΣ απέξω και σήμερα 38 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974 ο ξεριζωμός των 200000 ελληνοκυπρίων από τις πατρογονικές μας εστίες συνεχίζεται, όπως και το δράμα των 1619 αγνοούμενων, αιχμάλωτων. Συνεχίζεται η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η παραμόρφωση του προσώπου των κατεχομένων εδαφών μας, το γκρέμισμα των εκκλησιών και των μοναστηριών μας, η σύληση των μνημείων του πανάρχαιου πολιτισμού μας.
Συνεχίζεται, όμως, και η αντίστασή μας ενάντια στην ωμή βία και τις ορέξεις του ισχυρού! για να είμαστε λεύτεροι και, ανεξάρτητοι. Συνεχίζεται ο Αγώνας μας για μια Λύση Δίκαιη Βιώσιμη και Λειτουργική.
Η Ενσωμάτωση των αλυτρώτων έγινε γιατί οδοδείκτης ήταν, είναι και θα είναι το Εικοσιένα! Η Λεβεντιά μας, η Αξιοπρέπεια και ο Φάρος για να βγούμε και από αυτή την κρίση! Και θα βγούμε νάστε σίγουροι! Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο διαφωτισμό. Και μόνο η παιδεία μπορεί να τον κυοφορήσει. Ο καθείς και τα όπλα του! Οι κυβερνώντες, κυβερνώντες και ο λαός, λαός!
Χρειαζόμαστε ένα νέο Διαφωτισμό! Αντάξιο του Νεοελληνικού που προετοίμασε τον Ξεσηκωμό του 1821. Τον χρειαζόμαστε για την Επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών, όπως η αξιοκρατία, η ισονομία, η κοινωνική δικαιοσύνη….. που διαμορφώνουν διαπροσωπικές σχέσεις που συντελούν στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών για δημιουργία και πρόοδο σε αντιδιαστολή με την αδιαφορία, των ωχαδερφισμό, την αποχή, την ατιμωρησία, τη ρεμούλα και τη σήψη που μας πνίγει.
Όπως λέει και ο Παλαμάς,
« ….. και μην έχοντας κάτω άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
Τα φτερά! Τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα»!
Φύσει και θέσει αισιόδοξος πιστεύω ότι υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο λαό μας που μπορούν να δώσουν όραμα και να εμπνεύσουν. Καιρός να γίνουν ενεργές!
Γιατί το καράβι μας, η Ελλάδα μας, είναι στιβαρό και με καλό φορτίο. Θέλουμε ένα καλό, άξιο και γενναίο Καπετάνιο με ικανότητες διάπλευσης από τις σημερινές συμπληγάδες.
Και θα βγούμε νάστε σίγουροι γιατί και εμείς όπως οι Αγωνιστές του 1821 και όπως ΟΛΟΙ εκείνοι που θυσιάστηκαν για την λευτεριά, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια «Ονειρευόμαστε και δεν βολευόμαστε»!
Γεννήτορες της Λευτεριάς μας, ας είστε Ευλογημένοι στους αιώνες των αιώνων που πυρπολήσατε τις καρδιές μας και κάνατε το αίμα των να χτυπάει πιο πολύ από το όνειρο και κάνατε το είναι μας, να είναι περήφανο που γεννηθήκαμε Έλληνες.
«Των Αθανάτων το κρασί τόβρετε σεις και πίνετε
Ζωή σε σας ο θάνατος και αθάνατοι θα μείνετε».
Ζωή ΣΑΣ η Αθανασία της Αγάπης μας!
Αδάμος Α. Μουζουρής
Δ/ντής «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας.
25 Μαρτίου 2012
Πανηγυρικός για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.
(Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας).
Υμνολογούμε, δοξολογούμε και μνημονεύουμε όλους εκείνους παππούδες και προπάππους μας που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά μας. Όλους εκείνους ανώνυμους και επώνυμους που φυτεμένοι στην Ελληνική Γη, στα βουνά μας, στους κάμπους μας και στις θάλασσες μας, έδωσαν το αίμα τους χωρίς άλλοθι το θάνατο, φτάνοντας στην θυσία, την αποθέωση.
Τιμούμε σήμερα μια στρατιά ηρώων και μαρτύρων που κάτεχαν ότι η ζωή του αληθούς πολίτη τελειώνει ή με την λευτεριά ή για την λευτεριά.
Μέρα της Παναγιάς διάλεξε η ρωμιοσύνη να αρχίσει την επανάσταση και να υλοποιήσει το όραμα του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή. Του Οικουμενικού και διαχρονικού.
«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»
Μαρτύρησε μαζί με τους συντρόφους του, ανάμεσά τους και ο Κύπριος, Ιωάννης Καρατζάς. Τους στραγγάλισαν οι Τούρκοι, αφού τους πήραν από την αυστριακή αστυνομία του Μέττερνιχ ο οποίος στο πλαίσιο της αντιδραστικής Ιεράς Συμμαχίας ήθελε να καταπνίξει κάθε φιλελεύθερη επαναστατική ιδέα.
Χριστιανική Ευρώπη, πολιτισμένοι …
Και τι κατάφεραν! Και ο σπόρος της λευτεριάς φύτρωσε και το σάλπισμα του Ρήγα παιάνας λευτεριάς έγινε!
25 ΜΑΡΤΙΟΥ, μέρα μεγάλη για τη Χριστιανοσύνη, μέρα Ευλογημένη, ορίστηκε επίσημα να ευλογήσει τα άρματά της δικαιοσύνης. Ιερή και από το Θεό και τους Ανθρώπους η Επανάσταση για το ξεσκλάβωμα!
Τιμούμε σήμερα,
Την Κλεφτουριά! Το Καμάρι του λαού! Τη Μαγιά της λευτεριάς!
«Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης….
Μάνα μου, εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
Και να είμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των Γερόντων».
Εθνική και Κοινωνική Δικαιοσύνη! Γιατί Παιδιά μου, Αδέλφια, πολέμησε ο Ρωμιός; Για ξεσκλάβωμα και κοινωνική προκοπή, που δίχα τη δικαιοσύνη δε λογιέται!
Το Σούλι και τη Μάνη. Τα «Ηφαίστεια Λευτεριάς».
Τη Φιλική Εταιρεία. Το Σκουφά, Σέκερη, το Τσακάλωφ, το Ξάνθο, τον Αναγνωστόπουλο, τον Σέκερη, … τους εμποράκους που άλλαξαν την μοίρα του Γένους!
Τον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Η φωτιά που άναψε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 24 Φεβρουαρίου το 1821 στη Μολδοβλαχία, κηρύσσοντας ουσιαστικά την Επανάσταση, μπορεί να μην λαμπάδιασε, σίγουρα όμως πύρωσε τις καρδιές των σκλάβων!
Και το άλικο αίμα των ιερολοχιτών, αγίασε το δίκιο του αγώνα! Να τα πάλι τα νιάτα!
Τα νιάτα, της πατρίδας ο αφρός, πάντα επαναστατούν και ανοίγουν δρόμους …
Έτσι είναι Παιδιά μου! Γιατί για τα νιάτα η ζωή είναι μονόδρομος! Για τα νιάτα ζωή χωρίς λευτεριά και αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα!
«Ας μη βρέξει ποτέ
το σύννεφον και ο άνεμος
σκληρός ας μην σκορπίσει
το χώμα το μακάριο
που σας σκεπάζει».
«Πατρίς να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν δια σένα …». (Μακρυγιάννης).
Υμνολογούμε σήμερα μια στρατιά ηρώων που φυτεμένοι εκεί στο Μανιάκι την Αλαμάνα τα Βασιλικά το Βαλτέτσι την Τριπολιτσά τα Δερβενάκια και χωρίς άλλοθι τον θάνατο αγίασαν με τη θυσία τους και την απόφασή τους να ζήσουν λεύτεροι.
Δοξολογούμε σήμερα τους Υψηλάντηδες, τους Κολοκοτρω- ναίους, τους Καραισκάκηδες, τους Διάκους, τους Ανδρούτσους, τους Μποτσαραίους, τους Μπουρλοτιέρηδες Κανάρηδες, Μιαούληδες, Ματρόζους. Την Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους. Όλους αυτούς επώνυμους και ανώνυμους που θυσίασαν τη δική τους άνοιξη για να ζήσουμε εμείς αέναες.
Τιμούμε σήμερα τους Μεσολογγίτες που με τη θυσία τους δίδαξαν την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα ότι ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι πολίτης του Μεσολογγίου.
«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον
Από τούτο το μικρό αλωνάκι».
Το Μεσολόγγι έδινε το στίγμα: ο μόνος ρεαλισμός είναι ο Αγώνας του Ανθρώπου για τον Άνθρωπο»!
Και εμείς καλούσαμε τους Άγγλους να μας προστατέψουν.
Τι λευτεριά και αυτή με διαφεντευτή στο κεφάλι σου! Η αξιοπρέπειά μας δεν ανέχεται αφεντικά, επιδιαιτητές, ούτε κηδεμόνες, ελεγκτές γιατί σκλάβοι πάλι είμαστε …
Η ηρωική έξοδος των υπερασπιστών του, το κατέστησε αιώνιο σύμβολο στους εραστές της λευτεριάς και σε εκείνους που έχουν ως μέτρο των πράξεων τους τον άνθρωπο. H πολιορκία και η Έξοδος των Μεσολογγιτών προκάλεσαν καθολική συγκίνηση και οι υπερασπιστές του απόκτησαν παγκοσμιότητα.
«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου».
Μέσα από τη θυσία τους, τα ερείπια και τις στάχτες της μικρής πολιτείας άρχισε να προβάλλει, κατακόκκινη από το αίμα και κατάμαυρη από το μπαρούτι, η Ελληνική Ελευθερία.
«Άκρα του τάφου σιωπή
στον κάμπο βασιλεύει
λαλεί πουλί παίρνει σπυρί
και η Μάνα το ζηλεύει»
Η Αγία Μάνα. Η Μάνα Μεγάλου Ξεσηκωμού, του Ζάλογγου, της Μικράς Ασίας, της Κύπρου, Αυτή που άντεξε αιώνες στην σκλαβιά. Αυτή που γεύτηκε τον εξευτελισμό, το βιασμό και την προσφυγιά. Αυτή που γεννά παιδιά για να τρέφεται ο Μινώταυρος του αδηφάγου πολέμου είτε στην μια πλευρά “υλοποιώντας” την τρέλα της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας ή στην άλλη αποκρούοντας την τρέλα… Η Αγία Μάνα που ίδια είναι όποιο χρώμα κιαν έχει, όποιας φυλής κιαν είναι, όποιον θεό κιαν πιστεύει. Αυτή με τις ροζιασμένες χούφτες της προκοπής και του τίμιου ιδρώτα στα όμορφα χρόνια της ειρήνης. Η Μάνα που κανακεύει το γιο της και τον μεγαλώνει με όνειρα και εύχεται να αξιωθεί να ζήσει εν ειρήνη και σαν έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι να την σκεπάσει ο ΓΙΟΣ της όπως ορίζει ο άγραφος νόμος με το μίζαρον (κυπριακό σάβανο):
Δοξολογούμε σήμερα τα αγιασμένα και φλογισμένα ράσα του Παπαφλέσσα, του Γρηγορίου του Ε΄, του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Κυπριανού και των Μητροπολιτών της Λεμεσού της Πάφου και της Τουρκοπατημένης και Σήμερα Κερύνειας.
«Του αντρειωμένου τα άρματα δεν πρέπει να πουλιούνται
Μον’ πρέπει τους στην εκκλησιά και εκεί να λειτουργούνται».
Παπαφλέσσας. Πυρφόρος της λευτεριάς, με φλάμπουρο το μπαρουτοκαπνισμένο ράσο του!
Παπαφλέσσας ο Μάρτυρας του εκουσίου και αγιασμένου Πάθους που με την θυσία του, όπως και οι άλλοι Αγωνιστές του 21, κατέδειξε ότι είναι μέγιστη καταξίωση να αγαπάς την πατρίδα! Και ειδικά στους χαλεπούς καιρούς μας!!
Η θυσία του Παπαφλέσσα και των Συμμαχητών του, έκαναν το Μανιάκι αιώνιο σύμβολο δύναμης και πίστης ότι η θυσία οδηγεί στη λευτεριά! Καμιά θυσία δεν πάει χαμένη!
Παιδιά μου, Αδέλφια μου,
Πλησίαζε το τέλος του Αγώνα και κεφάλια ανυπόταχτα, που σκύβουν το κεφάλι μόνο στο Θεό, την Πατρίδα και την Αγία Μάνα, ξερά σαν του Καραϊσκάκη, όπως και του Ανδρούτσου θα ήταν εμπόδιο στους δήθεν προστάτες μας, Άγγλους και λοιπούς …
Και έπρεπε να κοπούν! Θα τους χάλαγαν τη σχέδια!
Ανακατεύτηκαν οι Άγγλοι, μα και Γάλλοι και από κοντά οι Ρώσοι, το συμφέρον τους κοίταζαν … Εμείς τι κάναμε; Μόλις άρχισε της λευτεριάς το φως να γλυκοχαράζει, αρχίσαμε τις διαμάχες, το αδερφοκτόνο φάγωμα! Η λεβεντιά, η παλικαροσύνη, η φιλοπατρία, αντικαταστάθηκαν από τη φιλαυτία, τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια, τα αξιώματα … το κακό έγινε …
«Η διχόνοια που βαστάει
Ένα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει
Πάρτ’ το λέγοντας και σύ.
Το κακό έγινε! Οι ξένοι εμπλέκονται και τρέχουν να κηδεμονέψουν το νέο ελληνικό κράτος.
Κιας φώναζε ο Δημήτριος Υψηλάντης η Ενσάρκωση της Αξιοπρέπειας. «Έχομεν πάρα πολύ ακριβά αγορασμένην την ελευθερίαν μας για να την χαρίσωμεν τόσον φθηνά εις τον τυχόντα».
Και από κοντά ο Μακρυγιάννης: «Τι είναι ωρέ η πατρίδα; Κανένα κομμάτι κρέας Για να το πουλήσεις»;
Θυσίες στην Αλαμάνα, τη Γραβιά, το Βαλτέτσι, την Τριπολιτσά, τα Δερβενάκια, το Μανιάκι, ολοκαυτώματα στο Κούγκι, στην Κάσο, στα Ψαρά, στο Μεσολόγγι, σφαγές στη Χίο, και μετά σου λένε ότι μας χάρισαν τη λευτεριά μας.
«Θου Κύριε φυλακή τω στωματί μου».
Την ΛΕΥΤΕΡΙΑ μας την κατακτήσαμε με το ΑΙΜΑ και την ΚΑΡΔΙΑ μας.
Αθάνατοι ήρωες του 1821 Ας είστε Ευλογημένοι στους αιώνες των αιώνων που γίνατε βράχοι στο γκρεμό για να κρατιέται η αξιοπρέπεια του Έθνους και να μην γκρεμίζεται …..
Τη Λευτεριά μας την πήραμε με το αίμα και την καρδιά μας!
Κιαν άφηναν τον Καποδίστρια οι αγγλογάλλοι, ένας Θεός ξέρει που θα ήταν η Ελλάδα σήμερα!
Το ήθελαν οι Αγγλογάλλοι, βοήθησαν και τα πάθη μας και το γλυκό έδεσε!
Έτσι είναι Παιδιά μου Αδέλφια μου! Και οι ξένοι που δεν ήθελαν ένα ανεξάρτητο και βιώσιμο κράτος, αφήνοντας αλύτρωτα πολλά ελληνικά μέρη που τελικά ενσωματώθηκαν μετά από πολλούς αιματηρούς αγώνες! Αλλά και οι δικοί μας …
Το ΑΙΜΑ χύθηκε ποταμηδόν στα κράσπεδα της λευτεριάς, και έτσι ακριβά αγοράστηκε η λευτεριά και η ανεξαρτησία μας.
Η μικροψυχία των Δυνατών αλλά και τα δικά μας λάθη, η εμφύλια διαμάχη, μας στέρησαν την λευτεριά των πανελλήνων,
Μας περιόρισαν σε ένα μικρό κράτος με οριοθετική γραμμή τους κόλπους του Παγασητικού και του Αμβρακικού και άφηνε απέξω και αλύτρωτους τους Θεσσαλούς τους, Μακεδόνες, τους ηπειρώτες, τους Θράκες, τους Εφτανήσιους, τους Δωδεκα- νήσιους, τους Κρητικούς, τους Κύπριους …
Δολοφονείται ο Καποδίστριας, ο οραματιστής, ο Άνθρωπος της προσφοράς και του αλτρουισμού, της Ανθρωπιάς, …
… και στο σβέρκο μας οι βαυαροί, οι ξένοι …
… και ο Κολοκοτρώνης φυλακή! Γιατί; Μα πολέμησε, λευτέρωσε την Ελλάδα! Τον αγαπά ο Λαός! Είναι επικίνδυνος για το στέμμα, την εξουσία …
… και προφητικός ο Γέρος. Του είπαν κάποτε:
«Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψει» … «το ξέρω», απάντησε, «εμένα θα πρωτοφυλακίσει»!
Έτσι και έγινε. Όχι, όμως, η πατρίδα. Η βαυαροκρατία, η ξενοκρατία, …, η Αντιβασιλεία, η Τρόικα, Μάουρερ, Χάιντεκ, Αρμασμπέρνγκ.
Αγωνιστές της Λευτεριάς μας, ευλαβικά γονατίζουμε και σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στο μεγαλείο τη θυσίας σας. ζητούμε συγγνώμη και συγχώρεση. Απολογούμαστε μπροστά στο μεγαλείο σας, ένοχοι – αθώοι, συνένοχοι – συναθώοι, αλλά συλλήβδην αδρανείς θεατές ενός έργου παράλογου, μετά από 191 χρόνια να είναι και πάλι η Τρόικα στο σβέρκο μας.
… και συνεχίζεται ο αγώνας …
Για κοινωνική δικαίωση…
Για εθνική δικαίωση …
Η ΘΥΣΙΑ των αγωνιστών του 1821, έγινε η μαγιά, το προζύμι της εποποιίας της Ενσωμάτωσης αλύτρωτων: Εφτάνησα, Θεσσαλία, Ήπειρος, Μακεδονία, Νησιά του Αρχιπελάγους, Κρήτη, Θράκη …
Η ΚΥΠΡΟΣ απέξω και σήμερα 38 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974 ο ξεριζωμός των 200000 ελληνοκυπρίων από τις πατρογονικές μας εστίες συνεχίζεται, όπως και το δράμα των 1619 αγνοούμενων, αιχμάλωτων. Συνεχίζεται η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η παραμόρφωση του προσώπου των κατεχομένων εδαφών μας, το γκρέμισμα των εκκλησιών και των μοναστηριών μας, η σύληση των μνημείων του πανάρχαιου πολιτισμού μας.
Συνεχίζεται, όμως, και η αντίστασή μας ενάντια στην ωμή βία και τις ορέξεις του ισχυρού! για να είμαστε λεύτεροι και, ανεξάρτητοι. Συνεχίζεται ο Αγώνας μας για μια Λύση Δίκαιη Βιώσιμη και Λειτουργική.
Η Ενσωμάτωση των αλυτρώτων έγινε γιατί οδοδείκτης ήταν, είναι και θα είναι το Εικοσιένα! Η Λεβεντιά μας, η Αξιοπρέπεια και ο Φάρος για να βγούμε και από αυτή την κρίση! Και θα βγούμε νάστε σίγουροι! Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο διαφωτισμό. Και μόνο η παιδεία μπορεί να τον κυοφορήσει. Ο καθείς και τα όπλα του! Οι κυβερνώντες, κυβερνώντες και ο λαός, λαός!
Χρειαζόμαστε ένα νέο Διαφωτισμό! Αντάξιο του Νεοελληνικού που προετοίμασε τον Ξεσηκωμό του 1821. Τον χρειαζόμαστε για την Επαναφορά στην ζωή μας αρχών και αξιών, όπως η αξιοκρατία, η ισονομία, η κοινωνική δικαιοσύνη….. που διαμορφώνουν διαπροσωπικές σχέσεις που συντελούν στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών για δημιουργία και πρόοδο σε αντιδιαστολή με την αδιαφορία, των ωχαδερφισμό, την αποχή, την ατιμωρησία, τη ρεμούλα και τη σήψη που μας πνίγει.
Όπως λέει και ο Παλαμάς,
« ….. και μην έχοντας κάτω άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
Τα φτερά! Τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα»!
Φύσει και θέσει αισιόδοξος πιστεύω ότι υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο λαό μας που μπορούν να δώσουν όραμα και να εμπνεύσουν. Καιρός να γίνουν ενεργές!
Γιατί το καράβι μας, η Ελλάδα μας, είναι στιβαρό και με καλό φορτίο. Θέλουμε ένα καλό, άξιο και γενναίο Καπετάνιο με ικανότητες διάπλευσης από τις σημερινές συμπληγάδες.
Και θα βγούμε νάστε σίγουροι γιατί και εμείς όπως οι Αγωνιστές του 1821 και όπως ΟΛΟΙ εκείνοι που θυσιάστηκαν για την λευτεριά, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια «Ονειρευόμαστε και δεν βολευόμαστε»!
Γεννήτορες της Λευτεριάς μας, ας είστε Ευλογημένοι στους αιώνες των αιώνων που πυρπολήσατε τις καρδιές μας και κάνατε το αίμα των να χτυπάει πιο πολύ από το όνειρο και κάνατε το είναι μας, να είναι περήφανο που γεννηθήκαμε Έλληνες.
«Των Αθανάτων το κρασί τόβρετε σεις και πίνετε
Ζωή σε σας ο θάνατος και αθάνατοι θα μείνετε».
Ζωή ΣΑΣ η Αθανασία της Αγάπης μας!
Αδάμος Α. Μουζουρής
Δ/ντής «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας.
25 Μαρτίου 2012
«ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ» Λύκειο Τσαγκαράδας. ΔΗΜΟΣ ΖΑΓΟΡΑΣ - ΜΟΥΡΕΣΙΟΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δήμαρχος Ζαγοράς – Μουρεσίου, ο Διευθυντής και οι Μαθητές/τριες της Α΄ Τάξης (Ερευνητική Ομάδα) του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Γενικού Λυκείου Τσαγκαράδας,
Σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας το Διήμερο «ΜΝΗΜΗΣ και ΟΦΕΙΛΗΣ» (Σάββατο 10 Μαρτίου 2012, Ώρα 7.30 μ.μ. και Κυριακή 11 Μαρτίου 2012, Ώρα 10.00 π.μ.) που διοργανώνουμε προς τιμή των «ΠΗΛΙΟΡΙΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ», στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας με θέμα: « Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου».
Με Εκτίμηση και Αγάπη
Ο Δ/ΝΤΗΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ-ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ / ΤΡΙΕΣ της Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
ΑΙΘΟΥΣΑ Δημαρχείου Ζαγοράς – Μουρεσίου
ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ - ΩΡΑ: 7.30 Μ.Μ.
Α΄ Χαιρετισμοί:
1.Αντώνογλου – Κασσαβέτης Γεώργιος, Δήμαρχος Ζαγοράς – Μουρσίου.
2. Ιωσήφ Ιωσήφ, Πρέσβης Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα.
3. Τσαλτάς Γρηγόριος, Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου.
4.Δοδοντσάκης Γεώργιος, Δ/ντή Β/μιας Εκπ/σης Ν. Μαγνησίας
5.Μπαρρής Κυριάκος, Δ/ντής Λυκείου Πολεμιδίων - Κύπρου.
Β΄ «Οι Ευεργέτες: Διαχρονική Παρουσία - Οφειλή», Εισήγηση από τον Δ/ντή του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας κ. Αδάμο Α. Μουζουρή.
Γ΄ Αναφορά στους Ευεργέτες από τους Μαθητές - Μαθήτριες της Ερευνητικής Ομάδας
Δ. Προβολή Φωτογραφιών και Εγγράφων.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας.
Μνημόσυνο προς Μνήμη των Ευεργετών.
ΩΡΑ 10.00 Π.Μ.
Eυάγγελος Αχιλλόπουλος (1833 – 1899)
Σοφοκλής Αχιλλόπουλος ( 1854 – 1924)
(Εμπορική Σχολή (Γυμνάσιο – Λύκειο) Τσαγκαράδας)
Νικόλαος Νανόπουλος (1865–1927 Δημοτικό Σχολείο).
Ιωάννης Καρτάλης (1842 – 1907 Δημοτικό Σχολείο).
Ιωάννης Βεργόπουλος (1865–1922 Γυμνάσιο (Λύκειο) Λευκωσίας)
Δημήτρης Γ. Διανέλλος (1880–1950 Τεχνική Σχολή Λάρνακας)
Κάλβαρης Γεώργιος (1839 – 1898)
(Φιλόλογος – Διευθυντής Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας).
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δήμαρχος Ζαγοράς – Μουρεσίου, ο Διευθυντής και οι Μαθητές/τριες της Α΄ Τάξης (Ερευνητική Ομάδα) του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Γενικού Λυκείου Τσαγκαράδας,
Σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας το Διήμερο «ΜΝΗΜΗΣ και ΟΦΕΙΛΗΣ» (Σάββατο 10 Μαρτίου 2012, Ώρα 7.30 μ.μ. και Κυριακή 11 Μαρτίου 2012, Ώρα 10.00 π.μ.) που διοργανώνουμε προς τιμή των «ΠΗΛΙΟΡΙΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ», στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας με θέμα: « Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου».
Με Εκτίμηση και Αγάπη
Ο Δ/ΝΤΗΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ-ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ / ΤΡΙΕΣ της Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
ΑΙΘΟΥΣΑ Δημαρχείου Ζαγοράς – Μουρεσίου
ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ - ΩΡΑ: 7.30 Μ.Μ.
Α΄ Χαιρετισμοί:
1.Αντώνογλου – Κασσαβέτης Γεώργιος, Δήμαρχος Ζαγοράς – Μουρσίου.
2. Ιωσήφ Ιωσήφ, Πρέσβης Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα.
3. Τσαλτάς Γρηγόριος, Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου.
4.Δοδοντσάκης Γεώργιος, Δ/ντή Β/μιας Εκπ/σης Ν. Μαγνησίας
5.Μπαρρής Κυριάκος, Δ/ντής Λυκείου Πολεμιδίων - Κύπρου.
Β΄ «Οι Ευεργέτες: Διαχρονική Παρουσία - Οφειλή», Εισήγηση από τον Δ/ντή του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας κ. Αδάμο Α. Μουζουρή.
Γ΄ Αναφορά στους Ευεργέτες από τους Μαθητές - Μαθήτριες της Ερευνητικής Ομάδας
Δ. Προβολή Φωτογραφιών και Εγγράφων.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012
Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας.
Μνημόσυνο προς Μνήμη των Ευεργετών.
ΩΡΑ 10.00 Π.Μ.
Eυάγγελος Αχιλλόπουλος (1833 – 1899)
Σοφοκλής Αχιλλόπουλος ( 1854 – 1924)
(Εμπορική Σχολή (Γυμνάσιο – Λύκειο) Τσαγκαράδας)
Νικόλαος Νανόπουλος (1865–1927 Δημοτικό Σχολείο).
Ιωάννης Καρτάλης (1842 – 1907 Δημοτικό Σχολείο).
Ιωάννης Βεργόπουλος (1865–1922 Γυμνάσιο (Λύκειο) Λευκωσίας)
Δημήτρης Γ. Διανέλλος (1880–1950 Τεχνική Σχολή Λάρνακας)
Κάλβαρης Γεώργιος (1839 – 1898)
(Φιλόλογος – Διευθυντής Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας).
Λύκειο Τσαγκαράδας.
ΔΙΗΜΕΡΟ «ΜΝΗΜΗΣ και ΟΦΕΙΛΗΣ»
Προς τιμή των «Πηλιοτιτών Ευεργετών»
Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, οι Μαθητές και οι Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου και ο Διευθυντής του Σχολείου μας που είναι και ο υπεύθυνος καθηγητής της Ομάδας πραγματοποίησαν το Σάββατο στην κατάμεστη Αίθουσα του Δημαρχείου Ζαγοράς – Μουρεσίου στην Τσαγκαράδα αφιερωμένη στους Πηλιορίτες Ευεργέτες.
Η εκδήλωση έγινε στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας. Το θέμα της Έρευνας είναι: «Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου».
Ιδιαίτερη χαρά προκάλεσε στην Ερευνητική Ομάδα η παρουσία των Απογόνων του Ευεργέτη Νανόπουλου. Οι εγγονές Ήβη και Μελίνα, ο γαμπρός – εγγονός Πεζούλας Δημήτριος και ο δισέγγονος Δημήτρης Νανόπουλος, ο οποίος τιμής ένεκεν χαιρέτισε πρώτος την εκδήλωση.
Την εκδήλωσή χαιρέτισαν με μηνύματα η Υπουργός Παιδείας Διαμαντοπούλου Άννα και ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Τσαλτάς Γρηγόριος.
Ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Αντιδήμαρχος Ζαγοράς –Μουρεσίου Μπρίζης Θεόδωρος, ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας Ιωσήφ Ιωσήφ, ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Μαγνησίας Δοδοντσάκης Γεώργιος, ο Διευθυντής του Λυκείου Πολεμιδίων Μπαρρής Κυριάκος ο οποίος συνοδευόταν από τον Καθηγητή Σάββα Παρασκευά και Εξαμελή Μαθητική Αντιπροσωπεία, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου Ιωάννης Κανάρης, η Διευθύντρια του Γυμνασίου Τσαγκαράδας Μητσοπούλου Πολυξένης, και η Αλμπάνη Γεωργία ως Εκπρόσωπος του Δ.Σ. των Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου – Λυκείου Τσαγκαράδας.
Παρευρέθηκαν η Σχολική Σύμβουλος Αδάμου Μαρία, ο πρώην Δήμαρχος Ιωάννου Δημήτριος, ο Γραμματέας και το Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Κυπρίων Νομού Μαγνησίας Παντελής Παπαδόπουλος και Νικολέττης Παύλος, Καθηγητές και Καθηγήτριες του Γυμνασίου – Λυκείου Τσαγκαράδας.
Ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση προκάλεσε στους διοργανωτές αλλά και στο πολυπληθές ακροατήριο η παρουσία των εγγονών του Ευεργέτη Νανόπουλου, Ήβης, Μελίνας, Δημήτρη (Πεζούλα) και του δισέγγονου (Νανόπουλου) Δημήτρης ο οποίος χαιρέτισε την εκδήλωση.
«Οι Ευεργέτες Διαχρονική Παρουσία – Οφειλή» ήταν το θέμα της Εισήγησης του Διευθυντή του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας και Υπεύθυνο Καθηγητή της Ερευνητικής Ομάδας Αδάμο Α. Μουζουρή.
Την Εισήγηση εμπλούτιζαν αποσπάσματα από τις εργασίες των υπο –ομάδων. Για τους Αχιλλόπουλους, Ευάγγελο και Σοφοκλή αναφέρθηκε η Μαθήτρια και Μέλος της υπο – ομάδας Α΄ Βασιλική Κουτρουμάνου (Μέλη: Πολυχρόνου Βασιλική, Βακαλούδη Χρύσα, Θερσίτη Κατερίνα, Νικολάου Μαρία).
Για τον Νικόλαο Νανόπουλο η Μαθήτρια και Μέλος της υπο – ομάδας Β΄ Κατερίνα Τάφα (Μέλη: Μπαρούτι Κατερινα, Μαρία Κασίδη, Ελένη Πολυχρόνου, Πατατούκος Στέφανος).
Για τον Ιωάννη Καρτάλη ο Μαθητής και Μέλος της υπο –ομάδας Γ΄ Στέργιος Καρκαλάς (Μέλη: Αλμπάνης Δημήτρης, Αλμπάνης Γιάννης, Κρινάκης Νίκος, Τσουτσουλιανούδης Γιώργος, Καλαφάτης Νεκτάριος).
Για τους Ευεργέτες Βεργόπουλο Ιωάννη, Διανέλλο Δημήτριο και Κάλβαρη Γεώργιο αναφέρθηκε διεξοδικά ο Εισηγητής.
Την Εισήγηση την εμπλούτιζε επίσης, και η προβολή φωτογραφιών και εγγράφων που συνέλεξε από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Μαγνησίας) όταν τα επισκέφτηκε και από το Αρχείο του Λυκείου Τσαγκαράδας που περισυνέλεξε και επεξεργάστηκε η Ερευνητική Ομάδα και από διάφορες άλλες πηγές. Την επιμέλεια της προβολής είχε ο Μαθητής Αλμπάνης Δημήτρης. Τον συντονισμό της εκδήλωσης η Μαθήτρια Βασιλική Πολυχρόνου.
Την Κυριακή 11 Μαρτίου η Ερευνητική Ομάδα τέλεσε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας Μνημόσυνο προς τιμή των «Πηλιοριτών Ευεργετών». Στο Μνημόσυνο παρευρέθηκε και ο Δήμαρχος Ζαγοράς και Μουρεσίου Αντώνογλου – Κασσαβέτης Γεώργιος.
Η Εισήγηση – Αποσπάσματα των Εργασιών.
Αγαπητοί μου,
Εδώ στο Πήλιο ο Κένταυρος Χείρωνας σμίλεψε και μορφοποίησε άντρες με δυνατό σώμα, νου και ψυχή. Τους δίδαξε να ονειρεύονται και να μην βολεύονται! Έτσι οι Μαθητές του κινήσανε για το Όνειρο και το κατακτήσανε!
Ο Ιάσονας με την Αργώ κίνησε για τη χώρα του Ήλιου, οι Έλληνες τοποθετούσαν στην Κολχίδα την ανατολική εσχατιά του Κόσμου, για το Χρυσόμαλλο Δέρας.
Ο Ηρακλής χτύπησε τη Βία και νίκησε το Φόβο! Ο σεβασμός που του έδειξε όταν τον τραυμάτισε φανερώνει ότι και αυτός επηρεάστηκε από τη σοφία και τον γλυκύτατο χαρακτήρα του Χείρωνα.
Ο Ασκληπιός παρηγόρησε τον Άνθρωπο γλυκαίνοντας τον πόνο, το σαράκι και τους καημούς του!
Ο Αχιλλέας πρώτος στο δόρυ και πρώτος στη σύναξη ήταν η πηγή έμπνευσης του πανανθρώπινου δημιουργού της Ιλιάδας – «Αχιλλέως μήνις», του Ομήρου!
Εδώ στο Πήλιο γεννήθηκαν Άντρες που Ονειρεύονταν και δεν βολεύονταν και κυνηγώντας το Όνειρο πήγαν στην χώρα των Φαραώ, την Αίγυπτο. Δούλεψαν, κοπίασαν, δημιούργησαν, έχοντας το νου και την ψυχή δοσμένα στην φιλτάτη πατρίδα και ιδιαίτερα στη Γενέθλια Γη!
Οι Αδελφοί Αχιλλόπουλοι, ο Ευάγγελος και ο Σοφοκλής!
Ο Νικόλαος Νανόπουλος!
Ο Ιωάννης Αντωνίου Καρτάλης!
Και μια πλειάδα Αντρών που κάτεχαν ότι:
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Το χρόνο να δαμάζουν»!
Ο Βεργόπουλλος Ιωάννης!
Ο Διανέλλος Δημήτριος!
Ο Γεώργιος Κάλβαρης!
Οι οποίοι αντί της γενέθλιας γης μύραναν και ευωδίασαν στην δική μου γενέθλια γη, την μικρή πικρή γλυκιά πατρίδα, την Κύπρο!
Στην άνυδρη εποχή μας και στο ξόδι των αξιών που ζούμε αυτές οι Μορφές είναι οι φαροδίκτες και οδοδίκτες των μεγάλων αξιών: χρέος, αλληλεγγύη, αγάπη στον συνάνθρωπο … με μια λέξη ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Με ΑΓΑΠΕΣ και συγκινήσεις, που κάποτε ξενίζουν (κατά τον Αλεξανδρινό μας ποιητή, τον Καβάφη), έπλευσαν στα νερά της Αιγύπτου, της Κύπρου, και καταξιώθηκαν…
Ο Άνθρωπος καταξιώνεται όταν εκπληρώνει το ΧΡΕΟΣ του χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό και με ανιδιοτέλεια, χωρίς προσδοκία του κέρδους. Το χρέος που είναι μεταξύ πολλών η διαφύλαξη της ελευθερίας και της γλώσσας. Η διαφύλαξη της πολιτισμικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η διαφύλαξη και η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καλλιέργεια και η εμπέδωση των αρχών του δικαίου. Η προώθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών. Το χαμόγελο στον διπλανό μας. Η βοήθεια στον συνάνθρωπο μας.
… η βοήθεια στον συνάνθρωπο …
Τον συνάνθρωπο υπηρέτησαν με το πολυσχιδές έργο τους ….
(Παρενθετικά αναφέρω ότι για το έργο τους θα μιλήσουν οι Συνεργάτες μου στην Ερευνητική Ομάδα, οι Μαθητές μου και οι Μαθήτριες μου, οι Μαθητές μας, τα Παιδιά μας που και αυτά Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται! Θα σας παρουσιάσουν μέρος της εργασίας μας που έχει θέμα: « Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου»).
«Αλλοίμονο στην Πατρίδα που δεν έχει ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ»!
ΑΥΤΟ μονολόγησε ο Ευεργέτης μας Ευάγγελος Αχιλλόπουλος, όταν θέλησε και προσπάθησε να βρεί συνεργούς για να αποπληρώσουν το χρέος που επιβλήθηκε στην πατρίδα μας μετά τον πόλεμο του 1897. Δυστυχώς δεν βρήκε μιμητές και έτσι μονολόγησε το παραπάνω! Το γεγονός αυτό, ίσως να συνέβαλε στην απογοήτευσή του και την πικρία του. Και αν αυτό λέει κάτι: δυο χρόνια μετά έφυγε ο Μέγας Ευεργέτης μας για το ατέρμονο ταξίδι!
ΕΔΩ να σημειώσουμε ότι και κατά την διάρκεια του πολέμου επισκέφθηκε τον Πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη και του συνέστησε να συνεχίσει τον πόλεμο και να τον στηρίξουν οικονομικά τόσο ο ίδιος όπως και άλλοι πλούσιοι, ανάμεσά τους και ο Ανδρέας Συγγρός. (Λεωφόρος Συγγρού).
ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ ο Ευεργέτης μας, παρότι οι κόρες του παντρεύτηκαν Γάλλους Ευγενείς έθεσε όρο στην κληροδοσία του να αποκτήσουν σημαντικό ποσό χρημάτων με την υποχρέωση να μάθουν στα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα. Στην ίδια διαθήκη κληροδοτεί σε κάθε γιο του (είχε δυο γιους και δυο κόρες), δέκα χιλιάδες λίρες αν παντρευτούν «κόρας ελληνίδας»!
ΣΥΝΕΡΓΟΣ και ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ στην ωραία και ευγενική του προσφορά και ο ΑΔΕΡΦΟΣ του Σοφοκλής Αχιλλόπουλος!
(Εισήγηση από την Μαθήτρια – Μέλος της υπο – ομάδας Α΄ Βασιλικής Κουτρουμάνου).
Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να συζητήσουμε το βίο και το έργο δύο εκ των σημαντικότερων εθνικών ευεργετών, του Ευάγγελου και Σοφοκλή Αχιλλόπουλου, οι οποίοι έζησαν και έδρασαν κατά τον 19ο αι.
Ο αδελφοί Αχιλλόπουλοι ήταν γιοί του Τσαγκαραδιώτη Κωνσταντίνου Αχιλλά. Ο Ευάγγελος γεννήθηκε το έτος 1833 και ο Σοφοκλής το έτος 1854. Ο πρώτος φοίτησε στη σχολή της Ζαγοράς, η οποία υπήρξε το παλαιότερο και ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πηλίου του 19ου αιώνα, ενώ ο Σοφοκλής παρακολούθησε μαθήματα στο Γυμνάσιο της Σύρου.
Τα δυο αδέρφια μετανάστευσαν στην Αίγυπτο για επαγγελματικούς λόγους, όπου τα συναντάμε με το επίθετο Αχιλλόπουλοι.
Πρώτος έφτασε στην Αίγυπτο ο Ευάγγελος, ο οποίος αρχικά εργάστηκε ως εξωτερικός υπάλληλος στην επιχείρηση του Βολιώτη Κασσαβέτη και αργότερα μετακινήθηκε στο Κάιρο, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο υφασμάτων, αποκτώντας εξαιρετικά μεγάλη περιουσία για τα δεδομένα της εποχής.
Ο Σοφοκλής έφτασε στην Αίγυπτο μερικά χρόνια αργότερα από τον αδερφό του και συνεργάστηκαν αρχικά στις εμπορικές επιχειρήσεις, ενώ στη συνέχεια τον συναντάμε στην Αλεξάνδρεια όπου ανέπτυξε προσωπική δραστηριότητα, ιδιαίτερα επικερδή.
Κατά τον 19ο αιώνα μια ιδιαίτερα διαδεδομένη συνήθεια των ανθρώπων που είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και είχαν δημιουργήσει περιουσία ήταν οι ευεργεσίες και οι προσφορές στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Οι Πηλιορείτες της Αιγύπτου, με επαγγελματική δράση στα εμπορικά, χρηματιστικά και τραπεζικά δρώμενα της εποχής συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάπτυξη κοινωνικών και εκπαιδευτικών δομών του τόπου καταγωγής τους και του τόπου εγκατάστασης τους στο εξωτερικό.
Ο Ευάγγελος και ο Σοφοκλής Αχιλλόπουλος δώρισαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους για έργα κοινωφελούς σημασίας τόσο στην Ελλάδα όσο και την Αίγυπτο. Αν και στο επίκεντρο των δωρεών τους βρέθηκαν η ίδρυση και η συντήρηση σχολικών μονάδων κυρίως στην Τσαγκαράδα, ωστόσο δεν απουσίασε η συνεισφορά στην ανέγερση γνωστών σχολικών και ιατρικών κτιρίων γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας - το Νοσοκομείο του Βόλου γνωστό σήμερα ως «Αχιλλοπούλειο» το οποίο ιδρύθηκε στα 1900- και στο εξωτερικό - το Παρθεναγωγείο και το Νοσοκομείο στο Κάιρο.
Όσον αφορά την Τσαγκαράδα την ιδιαίτερη πατρίδα τους, οι Αδερφοί Αχιλλόπουλοι έθεσαν τις βάσεις για την προώθηση της δευτεροβάθμιας εξειδικευμένης επαγγελματικής εκπαίδευσης στην περιοχή. Συγκεκριμένα, η «Αχιλλοπούλειος» Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας, η οποία υπήρξε το σημαντικότερο έργο των Αδερφών στην περιοχή, ιδρύθηκε στα 1865 ως Αστική Σχολή.
Η Αστική Σχολή, η οποία λειτούργησε μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα παρείχε εκπαίδευση αρχικά στους άρρενες με τάξεις Δημοτικού Σχολείου και Ελληνικού. Κατόπιν αιτήσεως στο ελληνικό δημόσιο του νεότερου εκ των δυο αδερφών Σοφοκλή ιδρύθηκε στις 13-3-1902 η Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας. Ο Σοφοκλής φαίνεται να ικανοποίησε την επιθυμία του προσφάτως αποθανόντος αδελφού του ο οποίος είχε εμπνευστεί τη δημιουργία της Σχολής, έπειτα και από παροτρύνσεις των ίδιων των κατοίκων του χωριού της Τσαγκαράδας. Η νέα Σχολή εδρεύει στο ίδιο κτήριο με την παλαιά και φέρει το όνομα των Αδελφών.
Το ιδρυτικό διάταγμα της Σχολής και τα διαθέσιμα -υπηρεσιακά βιβλία - καταδεικνύουν πως η Σχολή λειτούργησε για πρώτη φορά κατά το σχολικό έτος 1905-1906 με μια μόνο τάξη. Ανάμεσα στα διδαχθέντα μαθήματα ήταν η Λογιστική, η Φυσική, η Ιστορία, η Γεωγραφία τα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Εμπορικά Μαθήματα, τα οποία Μαθήματα μπορούν να κατανοηθούν στο πλαίσιο των αναγκών και των δραστηριοτήτων της τάξης των εμπόρων, η οποία την περίοδο αυτή έχει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τα εκπαιδευτικά ζητήματα.
Με πλήρη οικονομική στήριξη από τα κληροδοτήματα των Αδελφών «Αχιλλόπουλοι», η Εμπορική Σχολή λειτούργησε αδιάλειπτα, ακόμα και κατά την διάρκεια των πολέμων, μέχρι το 1955. Το 1955 ισχυροί σεισμοί έπληξαν την στατικότατη του κτηρίου με αποτέλεσμα οι λειτουργίες της σχολής να μεταφερθούν στη «Νανοπούλειο» Σχολή Τσαγκαράδας, η οποία υπήρξε δωρεά ενός άλλου Τσαγκαραδιώτη εν Αιγύπτω του Νικολάου Νανόπουλου.
Στα επόμενα χρόνια της λειτουργίας της Σχολής δεν απουσίασαν τα προβλήματα που συνοψίστηκαν στην οικονομική δυσπραγία και στη μείωση των μαθητών. Σήμερα, συνέχεια της Εμπορικής Σχολής αποτελεί το Γυμνάσιο - Λύκειο Τσαγκαράδας.
Τέλος, ιδιαίτερη είναι η συμβολή των «Αχιλλόπουλων» στην εκπαίδευση των οικονομικά ασθενέστερων παιδιών της ευρύτερης περιοχής του Πηλίου. Οι υποτροφίες στους τελειόφοιτους των Ανωτέρων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων για σπουδές στο εξωτερικό συνεχίζονται ακόμη και στις μέρες μας.
Ο Ευάγγελος Αχιλλόπουλος πέθανε το 1901 και ο Σοφοκλής Αχιλλόπουλος το 1924. Και οι δυο τους κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην τοπική κουλτούρα και μνήμη, με προσφορά που τους καθιστά διαχρονικά, εξέχουσες προσωπικότητες. Κλείνοντας την παρούσα μελέτη, η συζήτησή μας για το βίο και το έργο των αδελφών Αχιλλόπουλων θέτει κάποια ζητήματα προς διερεύνηση:
Πρώτον η μετακίνηση του Ευάγγελου Αχιλλόπουλου στην Αίγυπτο και η εργασία του κοντά στον Κασσαβέτη, ο γάμος του με την κόρη ενός Ζαγοριανού θέτουν το ζήτημα των σχέσεων και των επαφών μεταξύ ομογενών στην Αίγυπτο. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετήσουμε ποια η σχέση των ανθρώπων που φεύγουν από τον ίδιο τόπο για να εγκατασταθούν σε έναν νέο και να εξετάσουμε το τι μας απόκαλύπτουν οι σχέσεις αυτές για τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι σε κάποια χρονική στιγμή είδαν τον εαυτό τους και τους άλλους μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές οικονομικές και επαγγελματικές διαδικασίες.
Δεύτερον το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά ζητήματα θέτει μια σειρά ερωτημάτων: Γιατί το ενδιαφέρον των ευεργετών στρέφεται προς την εκπαίδευση και πως εξηγείται το ενδιαφέρον στα πλαίσια των εθνικών στόχων του 19ου αιώνα. Επιπλέον αξίζει το ερώτημα αυτό να συμπληρωθεί με το κατά πόσο η ίδρυση νέων σχολικών μονάδων αποτελεί μία πρακτική των Τσαγκαραδιωτών εν Αιγύπτω ή ευρύτερα των ελλήνων εν Αιγύπτω. Θωρούμε πως όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβάλουν στη σκιαγράφηση του πολιτισμικού πλαισίου εντός του οποίου έδρασαν οι αδερφοί Αχιλλόπουλοι και των τρόπων με τους οποίους συνομίλησαν άλλοτε συναινετικά, άλλοτε συγκρουσιακά και άλλοτε συμπληρωματικά με το πλαίσιο αυτό.
(Εισήγηση).
ΜΕ ΤΟΥΤΑ τα λόγια που είπαμε δεν ξοφλήσαμε με τους Αχιλλόπουλους!
ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ του για την «Φιλτάτη ΠΑΤΡΙΔΑ» εκδήλωσε και ο Ευεργέτης μας Νικόλαος Νανόπουλος.
ΜΕ ΤΑ έργα του πλουσιοπάροχα εξέφρασε την αγάπη του για τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα στη νέα γενιά με τη Σχολή γιατί γνώριζε καλά ότι η γνώση είναι δύναμη! Και όπως λέω και στους Μαθητές μου και μαγκιά! Η αγάπη για τη γενέθλια γη μέσα από τα έργα του ικανοποιούσε και τα πατριωτικά του αισθήματα!
(Εισήγηση από την Μαθήτρια και Μέλος της Β΄ υπο – ομάδας Κατερίνας Τάφα).
Γεννημένες και μεγαλωμένες στο Πήλιο μέσα στα όρια της Δημοτικής ενότητας Μουρεσίου. Φοιτώντας από μικρές στο ίδιο σχολείο και μεγαλώνοντας, στα παλιά, και με πολύ ωραία αρχιτεκτονική, κτήρια των σχολείων μας, μια μαρμάρινη πινακίδα που ανέγραφε (σε κάθε περίπτωση), ένα ονοματεπώνυμο και μια χρονολογία μας τραβούσε την προσοχή μας. Στην πορεία των χρόνων είχαμε αποσπασματικές πληροφορίες που μας προκάλεσαν μεγάλη περιέργεια και αναπάντητα ερωτήματα.
Η εργασία αυτή ήταν για μας μια πολύ καλή εμπειρία και μια μεγάλη ευκαιρία για έρευνα που μας απαντούσε σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούσαν. Γνωρίσαμε έτσι πολλά ιστορικά στοιχεία. Το κυρίαρχο όμως και σημαντικό ήταν ότι ψάχνοντας την ζωή και το έργο των Ευεργετών και για την προσφορά του στην Τσαγκαράδα, συνειδητοποιήσαμε την επιρροή και το πόσο πολύ καθόρισαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, οι άνθρωποι αυτοί και οι δωρεές τους.
Διαβάζοντας τον βίο σε προσωπικό, κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο, του Νικολάου Γ. Νανόπουλου, είδαμε ότι το 1880 σε ηλικία 15 ετών και μόνος ξεκίνησε από την Τσαγκαράδα του Πηλίου για την μακρινή Αίγυπτο. Εκεί δουλεύοντας σκληρά, πέτυχε. Την επιτυχία του αυτή, δεν την κράτησε όμως για τον εαυτό του. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τις ελλείψεις της γενέτειρας του, Τσαγκαράδας αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά.
Η μεγάλη οικονομική προσφορά του στην Τσαγκαραδιώτικη κοινωνία, διαχρονικά από το 1909 και μέχρι σήμερα, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Το σημαντικότερο όμως είναι οι προτεραιότητες που έλαβε στην προσφορά του αυτή. Επειδή ήξερε πολύ καλά αυτά που έλειπαν και στον ίδιο, γι’ αυτό και ξενιτεύτηκε, έδρασε παρεμβατικά στην γενικότερη ανάπτυξη του τόπου του. Αρχικά κατασκεύασε υδραγωγείο στην συνοικία των Αγίων Ταξιαρχών Τσαγκαράδας. Έτσι, ο Ν.Γ. Νανόπουλος συνέβαλε αποφασιστικά στην παροχή ενός κοινωνικού αγαθού όπως είναι το νερό, για όφελος της επιβίωσης της υγείας και της οικονομικής ανάπτυξης των ανθρώπων και του χωριού.
Σε δεύτερο στάδιο χρηματοδότησε αδρά, την οδική πλέον σύνδεση της Τσαγκαράδας (και όχι μόνο) με τον κοντινότερο οδικό και σιδηροδρομικό άξονα των Μηλεών Πηλίου. Γνώριζε ότι ο τόπος του δεν διέθετε ασφαλή λιμάνια, παρά μόνο δημιουργικούς δρόμους σύνδεσης με το Βόλο (δηλαδή το παλιό καλντερίμι από Άγιους Ταξιάρχες –Ξουρίχτι- Μέγα Ίσωμα –Μηλιές ). Αντιλαμβανόμενος ότι η εύκολη πρόσβαση θα ενίσχυε την ανάπτυξη του τόπου του , και θα κρατούσε τον ντόπιο πληθυσμό :στα χωριά του , στην γη του και στις παραδόσεις του συνέβαλε με 1.000 τουλάχιστον Χρυσές λίρες στην κατασκευή του. Τέλος ήξερε πόσο σπουδαίο και κύριο ήταν να δημιουργηθεί σχολική μονάδα Βασικής – Κύριας εκπαίδευσης στο Κεφαλοχώρι των 2.500 κατοίκων περίπου, στην Τσαγκαράδα.
Οι Αχιλλόπουλοι είχαν ήδη δημιουργήσει την Αστική Σχολή το 1865, τη χρονιά της γεννήσεώς του Ν. Γ. Νανόπουλου. Η σχολή αυτή κάλυπτε τις ανάγκες της δευτεροβάθμιας, κατά κάποιον τρόπο εκπαίδευσής της εποχής της. Η βασική – κύρια πρωτοβάθμια εκπαίδευση όλων ανεξαρτήτως των παιδιών (αγοριών και κοριτσιών), των αρχών του 20ου αιώνα, σ’ ένα υπερσύχρονο και πλήρως εξοπλισμένο χωρίο, που μπήκε σε λειτουργία το 1909, είναι αποκλειστικά δικό του έργο, το Νανοπούλειο Τσαγκαράδας στη συνοικία της Αγ. Παρασκευής.
Τα χρόνια προχώρησαν, ο 20ος αιώνας έφυγε και ήρθε ο επόμενος. Σήμερα, το 2012 ,το υδραγωγείο των Αγίων Ταξιαρχών, έχει ενταχθεί και δουλεύει στο Κεντρικό Δημοτικό Δίκτυο ύδρευσης. Μπορεί να έχει τοποθετηθεί και σ΄ αυτό το νέο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου ποιότητας- ποσότητας υδάτων. Δουλεύει και Ζει!! Ο Ευεργέτης μας!
Σήμερα, το 2012 όλοι οδηγούμε και κυκλοφορούμε στον ίδιο οδικό άξονα για Μηλιές- Βόλο, που κατασκεύασε ο Ν.Γ. Νανόπουλος (αυτό νομίζουμε ότι δεν έχει χρηματοδοτηθεί και εκσυχρονιστεί επαρκώς. Παρόλα αυτά, Δουλεύει και Ζει!!.
Σήμερα, το 2012 το Νανοπούλειο διδακτήριο στην Αγ. Παρασκευή, στεγάζει το 2ο ενοποιημένο Δημοτικό σχολείο Τσαγκαράδας – Μουρεσίου - Ξουριχτίου, εκσυχρονισμένο, και πάντα σύγχρονο.
Στην πάροδο των δεκαετιών οι άμεσοι απόγονοι του Ν. Σ. Νανόπουλου, ο γιος του Κωνσταντίνος και τα εγγόνια του Μελίνα, Νικόλαος και Ήβη καθώς και τα πέντε δισεγγόνα του δημιούργησαν, το 1990 το πολυδύναμο Νανοπούλειο Κέντρο Τσαγκαράδας, προσφορά στην κοινότητα Τσαγκαράδας που στεγάζει το Ιατρείο, το Φαρμακείο, το Ταχυδρομείο και το Γραφείο Πληροφοριών.
Υπήρξε δραστήριο μέλος των διοικήσεων της Ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου καθώς και της εκεί ορθοδόξου εκκλησίας. Η ελληνική κυβέρνηση για την προσφορά και το έργο του τον τίμησε με τον Αργύρου Σταύρο των ιπποτών του τάγματος του Γεωργίου του Α ΄.
Άξιζε λοιπόν το μακρύ ταξίδι του Ν.Γ. Νανόπουλου στην Αίγυπτο. Τα οφέλη του ταξιδιού του εκείνου, μας ακολουθούν και μας διδάσκουν μέχρι και σήμερα.
(Εισήγηση).
Τα αισθήματά του για την «ΦΙΛΤΑΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ» εκδήλωσε και ο Ευεργέτης μας Ιωάννης Αντωνίου Καρτάλης!
ΦΕΥΓΕΙ από την Αίγυπτο και συμμετέχει στον Αγώνα των Κρητών. Στην κρητική επανάσταση του 1866 – 1869.
ΕΝΑ ανέκδοτο λέει ότι έκανε και πολλούς κρητικούς φίλους. Και όταν ένας συμπολεμιστής έφυγε για το μεγάλο ταξίδι βοήθησε οικονομικά την χήρα γυναίκα του!
ΠΑΙΡΝΕΙ μέρος στην Θεσσαλική επανάσταση του 1878. Δαπανά και την περιουσία του! Λίγη η ζημιά κοντά στην αποτυχία και την μη υλοποίηση του Ονείρου του, την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στον κυρίως κορμό της Ελλάδας.
ΛΙΓΗ η οικονομική ζημιά, αφού επιστρέφει στην Αίγυπτο και μέσα από τις επαγγελματικές δραστηριότητές αποκτά και πάλι μεγάλη περιουσία.
(Εισήγηση από τον Μαθητή και Μέλος της υπό – ομάδας Γ΄ Στέργιο Καρκαλά).
Γιος του Αντωνίου και της Ελένης Καρτάλη, γεννήθηκε στην Τσαγκαράδα του Πηλίου το 1842 και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο ημιγυμνάσιο της Ζαγοράς. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Αίγυπτο που συμπλήρωσε τις σπουδές του, έμαθε γαλλικά και ιταλικά και ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Ο Ιωάννης Καρτάλης έκανε μεγάλη περιουσία στην Αίγυπτο, την οποία όμως τη διέθεσε για τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και για κοινωφελή έργα, όπως για το επιβλητικό κτίριο της Εμπορικής σχολής Βόλου, το Γυμναστήριο Βόλου καθώς και για το Καρτάλειο Δημοτικό Σχολείο Τσαγκαράδας.
Ήταν φλογερός πατριώτης, ασυμβίβαστος και μαζί με τον Αδερφό του Αριστείδη έλαβε μέρος στον αγώνα της Κρήτης το 1866-69. Τα δυο αδέλφια Ιωάννης και Αριστείδης Καρτάλης συγκρότησαν και συντηρούσαν με δικούς τους πόρους εθελοντικό σώμα στρατιωτών.
Μετά την έκβαση της επανάστασης ο Ιωάννης επέστρεψε στην Αίγυπτο για να ανασυστήσει την περιουσία του, την οποία είχε εξ ολοκλήρου δαπανήσει για την ενίσχυση του Κρητικού αγώνα.
Το 1888 ήρθε πάλι στην Ελλάδα για να βοηθήσει στην Επανάσταση της Θεσσαλίας. Στην Αθήνα σχημάτισε, εκ νέου, εθελοντικό σώμα 100 ανδρών, τους οποίους οδηγούσε μαζί με τον αδερφό του Αριστείδη στα χαρακώματα του Σαρακηνού και της Μακρινίτσας. Οι μάχες αυτές όμως είχαν άδοξο τέλος έτσι αναγκάστηκε να επανακάμψει στην Αίγυπτο, όπου ίδρυσε εκκοκκιστήριο βάμβακος και απέκτησε μεγάλη περιουσία.
Ασχολήθηκε ενεργά με τα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Εξελέγη βουλευτής επί σειρά ετών. Το 1881, το 1885, το 1890 και το 1905. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Βουλής το 1905 και την 1/10/1907-31/8/1908 εξελέγη δήμαρχος Παγασών.
Οι κακουχίες όμως της ζωής και οι πολλές περιπέτειες του πολυκύμαντου βίου του τον είχαν, ήδη, καταβάλλει και δυο χρόνια μετά την εκλογή του ως δήμαρχος Παγασών το 1908 πέθανε.
Ο Καρτάλης όμως δεν έφυγε ποτέ από την ζωή του Βόλου και του Πηλίου, με το έργο που άφησε, βρισκόταν καθημερινά ανάμεσα στους συντοπίτες του, που τόσο αγάπησε. Με ιδιόχειρη διαθήκη του κληροδότησε το ποσό των 100,000 φράγκων για την ίδρυση της Εμπορικής Σχολής Βόλου, εκτιμώντας, ότι ήταν απαραίτητη για την εμπορική και βιομηχανική ανάπτυξη της πόλης. Για το σκοπό αυτό εξουσιοδότησε τον αδερφό του Αριστείδη να χειριστεί το ποσό αυτό. Έτσι το 1900 ιδρύθηκε η Σχολή και το 1915 ολοκληρώθηκε η ανέγερση της. Προς τιμή του, ένας δρόμος κοντά στην Εμπορική Σχολή φέρει το όνομά του.
Επιπλέον, προσέφερε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα του Αιγυπτιακού Ελληνισμού μεγάλα, για την εποχή, ποσά. Επίσης ως εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, ήταν πληρεξούσιος αυτής στην Ελλάδα.
Ο Ιωάννης Καρτάλης, δεν ξέχασε όμως και την ιδιαίτερη του πατρίδα την Τσαγκαράδα. Έτσι γύρω στα 1870 έκτισε το Καρτάλειο Δημοτικό Σχολείο στη συνοικία των Αγίων Ταξιαρχών, το οποίο ήταν το Παρθεναγωγείον της Τσαγκαράδας, για το οποίο ο αείμνηστος αδερφός του Κωνσταντίνος Καρτάλης άφησε στη διαθήκη του το ποσό των 500 Οθωμανικών λιρών με την ελπίδα ότι δε θα πάψει ποτέ να λειτουργεί.
Τέτοιες προσωπικότητες σαν τον Ιωάννη Αντ. Καρτάλη γέννησε το παραδεισένιο Πήλιο. Αυτές οι μορφές το έκαναν ξακουστό και του χάρισαν το όνομα ΒΟΥΝΟ ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΜΑΡΙ Οι άνθρωποι αυτοί, οι μεγάλοι ευεργέτες του τόπου μας, δίδαξαν και διδάσκουν τη φιλοπατρία, την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια και το κοινωνικό καλό, έκαναν πράξη την έννοια του αγαθού των Αρχαίων Ελλήνων και πάνω από όλα δίδαξαν την αληθινή αγάπη για τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Θα είναι παντοτινά μαζί μας, οδηγοί και μπροστάρηδες στο δρόμος της προόδου του τόπου που τόσο αγάπησαν!
(Εισήγηση).
ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ και πάλι στην πατρίδα, ήδη η Θεσσαλία από το 1881 έχει ενσωματωθεί με την Ελλάδα, και το 1897 παίρνει μέρος στον πόλεμο του 1897. Παίρνει μέρος στη μάχη του Βελαστίνου μαζί με πολλούς κύπριους εθελοντές όπως μας μαρτυρά και ο κύπριος εθελοντής Σάββας Τσερκεζής στο «Ημερολόγιο του Βίου μου», όπως αποκαλεί ο συγγραφέας τη γλαφυρή αυτοβιογραφία του!
ΠΡΟΝΟΕΙ και αφήνει στην διαθήκη του για το Γυμνάσιον Βόλου «όπερ μέλλει να γίνει και όταν γίνει» 100 οθωμανικές λίρες ως «αιώνιον εισόδημα διά το ρηθέν γυμνάσιον».
ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ έγινε, με απόφαση του Πρωθυπουργού Κουμουνδούρου, 6 Νοεμβρίου 1881. Προσέξτε 6 Νοεμβρίου, τέσσερις ημέρες μετά την Ενσωμάτωση της Θεσσαλίας!
Το Γυμνάσιο καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1954.
ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ του Αρχιεπισκόπου και μετέπειτα Προέδρου Μακαρίου Γ΄ και με εισφορές του Κυπριακού λαού κτίστηκε και πάλι, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Βόλου. Η οδός στην οποία βρίσκεται ονομάζεται «οδός Κύπρου».
ΑΝΤΙΔΩΡΟ μεγάλο κάνει ο Μέγας Ευεργέτης Βεργόπουλος!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ του Δημητρίου. Γεννήθηκε το 1865 στο χωριό Μούρεσι Πηλίου. Φτάνοντας στην Κύπρο δημιούργησε Καπνοβιομηχανία. Ασχολήθηκε με τα κοινά της Λευκωσίας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στις περιόδους 1908 – 1911 και 1911 – 1914. Το 1921 χρηματοδότησε την ανέγερση του Παγκυπρίου Γυμνασίου, το οποίο το 1920 καταστράφηκε από πυρκαγιά.
ΟΠΩΣ αναγράφεται στα πρακτικά τη ς Σχολικής Επιτροπείας (27 Οκτωβρίου 1921), « … επιθυμία του δωρητού είναι όπως το όνομά του παραμείνει άγνωστον …».
Η Σχολική Επιτροπεία έκρινε σκόπιμο όμως, και ομόφωνα «… ανακηρύττει τον κ. Ιωάννη Βεργόπουλο Μέγα Ευεργέτη της Πόλεως …». Και αποφασίζει να εντοιχιστεί πλάκα σε περίοπτη θέση και να χαραχτούν σε αυτή τα εξής: « Το Γυμνάσιον τούτο εγερθέν το πρώτον υπό του Εθνομάρτυρος Κυπριανού κατά το έτος 1812, και πυρποληθέν εξ αβλεψίας το 1920, ανωκοδομήθη κατά το 1921 δαπάναις του Μεγάλου Ευεργέτου κ. Ιωάννη Βεργόπουλου».
ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ της Σχολικής Επιτροπείας που συνεδρίασε στις 24 Ιανουαρίου (Ιουνίου) 1922, αναφέρεται ότι ο Βεργόπουλος έκανε και νέα δωρεά για «… την εκ βάθρων ανοικοδόμησιν και της ετέρας (Βορειοανατολικής) πλευράς του Βεργοπούλειου κτηρίου του Παγκυπρίου Γυμνασίου εκ τριών αιθουσών ως και την απέναντι αυτής, προς συμπλήρωσιν του σχεδίου, ανοικοδόμησιν μιας ετέρας αιθούσης».
Και ομόφωνα ψηφίζει:
1ον «Διατρανοί εκ νέου την βαθείαν ευγνωμοσύνην και εκτίμησιν εαυτής και απάσης της Πόλεως Λευκωσίας προς τον Μεγάτιμον αυτής ευεργέτην κ. Ιωάννην Βεργόπουλον δια την εν τω πλήθει των θησαυρών της φιλοπατρίας και φιλομουσίας του γενομένην νέαν μεγάλην δωρεάν του».
2ον « Αποφασίζει να αναγείρη προ των προπυλαίων του Βεργοπούλειου κτιρίου μαρμαρίνην την προτομήν του Μεγατίμου ευεργέτου της κ. Ιωάννη Βεργόπουλου εις μαρτύριον αιώνιον του ύψους της φιλοπατρίας και καλοκαγαθίας και της ευγενείας των αισθημάτων του».
Το «Βεργοπούλειο» κτήριο αποτελεί τη σημερινή κεντρική του Πτέρυγα με τα κλασικά προπύλαια.
(Παντρεύτηκε την Μαρία Γεωργίου Μιχαηλίδη από τη Λευ-κωσία. Τάφηκε στο Μούρεσι).
ΑΝΤΙΔΩΡΟ στην μικρή πικρή - γλυκιά πατρίδα, την Κύπρο και η Προσφορά του Μέγα Ευεργέτη μας Διανέλλου Γεωργίου του Δημητρίου!
ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Γεωργίου. Γεννήθηκε στην Λάρνακα το 1880. Πατέρα τους είναι ο Διανέλλος Γεώργιος.
(Διανέλλος Γεώργιος του Δημητρίου, γεννήθηκε στον Κισσό Πηλίου. Δημιούργησε καπνοβιομηχανία στην Λάρνακα. Παντρεύτηκε την Δόμνα Δημητρίου Καρεμφυλάκι από την Λάρνακα).
Συνέχισε την βιομηχανική δραστηριότητα του πατέρα του και ασχολήθηκε με τα κοινά της Πόλης του. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Λάρνακας από το 1914 – 1917. Πέθανε στο Λονδίνο το 1950 και ετάφη στη Λάρνακα. Με χορηγία του χτίστηκε η Τεχνική Σχολή Λάρνακας που προς τιμή του ονομάστηκε «Διανέλλειος».
Η Ελληνική Κυβέρνηση τον τίμησε απονέμοντάς του, τον «Αργυρούν Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος».
Στην Εκκλησία του Κισσού που επισκεφτήκαμε με την Ερευνητική Ομάδα, είδαμε και την εικόνα που χάρισε στην Εκκλησία ο Κωνσταντίνος Διανέλλος το 1893, όταν επισκέφτηκε τη γενέθλια γη των προγόνων του!
ΜΝΗΜΗ όμως και οφειλή ταιριάζει και σε ένα άλλο λαμπρό τέκνο της περιοχής μας στον ΓΕΩΡΓΙΟ Κάλβαρη του Νικολάου. Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1839. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Φιλολογία. Δίδαξε στη Σμύρνη, την Τραπεζούντα, Καστελλόριζο, Κεφαλλονιά και από το 1868 στην Κύπρο. Σχολάρχης της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας (ιδρύθηκε επί Οθωμανικής Κατοχής (1571 – 1878), το 1812 από τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό) από το 1887 έως 1887. Στη συνέχεια καθηγητής 1887 μέχρι και τη μέρα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι το 1898.
ΕΙΝΑΙ μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων του νεοϊδρυθέντος Γυμνασίου (ως συνέχεια της Σχολής) από την αρχή της λειτουργίας του 20 Σεπτεμβρίου 1893.
ΣΤΑ Πρακτικά της Σχολικής Επιτροπείας και στην Ιδρυτική Πράξη του (Παγκυπρίου) Εξατάξιου Γυμνασίου (το 1896 πήρε το όνομα «Παγκύπριον Γυμνάσιον», υπάρχει και η υπογραφή του Γεωργίου Ν. Κάλβαρη.
Αναγνωρίσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση ως ισότιμο με τα Σχολεία Μέσης Παιδείας της Ελλάδας.
(Ιδρύθηκε επί Αγγλικής Κατοχής (1878 – 1960). Η Συνεδρίαση έγινε στην Αρχιεπισκοπή στις 16 Μαϊου 1893, μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Σοφρώνιου).
ΑΝΕΠΤΥΞΕ πέρα από την εκπαιδευτική του δραστηριότητα και εθνική.
(Παντρεύτηκε την Δέσποινα Καλαφατάκη Παρπούνη που καταγόταν από την Κρεμαστή της Ρόδου. Απέκτησε τρία αγόρια και τρία κορίτσια).
ΤΕΛΟΣ μια οφειλή και στον
ΓΕΩΡΓΙΟ ΦΡΑΓΚΟΥΔΗ του Σωκράτους. (1869 – 1939)
Γεννήθηκε στη Λεμεσό και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1890). Εκλέχτηκε Βουλευτής το 1923
ΙΔΡΥΣΕ το 1930 την Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Χρηματοδότησε τη Σχολή το κληροδότημα Πάντου και για τούτο ονομάστηκε «ΠΑΝΤΕΙΟΣ» προς τιμή του Χορηγού. Ο Πάντος κατάγεται από τη Ζαγορά.
Ο Φραγκούδης ήταν Καθηγητής και Διευθυντής της Σχολής από το 1930 έως το 1937.
Αγαπητοί μου,
Όπως μου έλεγε και η αγιοχώματη Μάνα μου
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Τον χρόνο να δαμάζουν»
ΔΙΗΜΕΡΟ «ΜΝΗΜΗΣ και ΟΦΕΙΛΗΣ»
Προς τιμή των «Πηλιοτιτών Ευεργετών»
Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, οι Μαθητές και οι Μαθήτριες της Α΄ Λυκείου και ο Διευθυντής του Σχολείου μας που είναι και ο υπεύθυνος καθηγητής της Ομάδας πραγματοποίησαν το Σάββατο στην κατάμεστη Αίθουσα του Δημαρχείου Ζαγοράς – Μουρεσίου στην Τσαγκαράδα αφιερωμένη στους Πηλιορίτες Ευεργέτες.
Η εκδήλωση έγινε στα πλαίσια του Μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας. Το θέμα της Έρευνας είναι: «Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου».
Ιδιαίτερη χαρά προκάλεσε στην Ερευνητική Ομάδα η παρουσία των Απογόνων του Ευεργέτη Νανόπουλου. Οι εγγονές Ήβη και Μελίνα, ο γαμπρός – εγγονός Πεζούλας Δημήτριος και ο δισέγγονος Δημήτρης Νανόπουλος, ο οποίος τιμής ένεκεν χαιρέτισε πρώτος την εκδήλωση.
Την εκδήλωσή χαιρέτισαν με μηνύματα η Υπουργός Παιδείας Διαμαντοπούλου Άννα και ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Τσαλτάς Γρηγόριος.
Ήταν παρόντες και χαιρέτησαν ο Αντιδήμαρχος Ζαγοράς –Μουρεσίου Μπρίζης Θεόδωρος, ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας Ιωσήφ Ιωσήφ, ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Μαγνησίας Δοδοντσάκης Γεώργιος, ο Διευθυντής του Λυκείου Πολεμιδίων Μπαρρής Κυριάκος ο οποίος συνοδευόταν από τον Καθηγητή Σάββα Παρασκευά και Εξαμελή Μαθητική Αντιπροσωπεία, ο Εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Καϊρου Ιωάννης Κανάρης, η Διευθύντρια του Γυμνασίου Τσαγκαράδας Μητσοπούλου Πολυξένης, και η Αλμπάνη Γεωργία ως Εκπρόσωπος του Δ.Σ. των Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου – Λυκείου Τσαγκαράδας.
Παρευρέθηκαν η Σχολική Σύμβουλος Αδάμου Μαρία, ο πρώην Δήμαρχος Ιωάννου Δημήτριος, ο Γραμματέας και το Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Κυπρίων Νομού Μαγνησίας Παντελής Παπαδόπουλος και Νικολέττης Παύλος, Καθηγητές και Καθηγήτριες του Γυμνασίου – Λυκείου Τσαγκαράδας.
Ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση προκάλεσε στους διοργανωτές αλλά και στο πολυπληθές ακροατήριο η παρουσία των εγγονών του Ευεργέτη Νανόπουλου, Ήβης, Μελίνας, Δημήτρη (Πεζούλα) και του δισέγγονου (Νανόπουλου) Δημήτρης ο οποίος χαιρέτισε την εκδήλωση.
«Οι Ευεργέτες Διαχρονική Παρουσία – Οφειλή» ήταν το θέμα της Εισήγησης του Διευθυντή του «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας και Υπεύθυνο Καθηγητή της Ερευνητικής Ομάδας Αδάμο Α. Μουζουρή.
Την Εισήγηση εμπλούτιζαν αποσπάσματα από τις εργασίες των υπο –ομάδων. Για τους Αχιλλόπουλους, Ευάγγελο και Σοφοκλή αναφέρθηκε η Μαθήτρια και Μέλος της υπο – ομάδας Α΄ Βασιλική Κουτρουμάνου (Μέλη: Πολυχρόνου Βασιλική, Βακαλούδη Χρύσα, Θερσίτη Κατερίνα, Νικολάου Μαρία).
Για τον Νικόλαο Νανόπουλο η Μαθήτρια και Μέλος της υπο – ομάδας Β΄ Κατερίνα Τάφα (Μέλη: Μπαρούτι Κατερινα, Μαρία Κασίδη, Ελένη Πολυχρόνου, Πατατούκος Στέφανος).
Για τον Ιωάννη Καρτάλη ο Μαθητής και Μέλος της υπο –ομάδας Γ΄ Στέργιος Καρκαλάς (Μέλη: Αλμπάνης Δημήτρης, Αλμπάνης Γιάννης, Κρινάκης Νίκος, Τσουτσουλιανούδης Γιώργος, Καλαφάτης Νεκτάριος).
Για τους Ευεργέτες Βεργόπουλο Ιωάννη, Διανέλλο Δημήτριο και Κάλβαρη Γεώργιο αναφέρθηκε διεξοδικά ο Εισηγητής.
Την Εισήγηση την εμπλούτιζε επίσης, και η προβολή φωτογραφιών και εγγράφων που συνέλεξε από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Μαγνησίας) όταν τα επισκέφτηκε και από το Αρχείο του Λυκείου Τσαγκαράδας που περισυνέλεξε και επεξεργάστηκε η Ερευνητική Ομάδα και από διάφορες άλλες πηγές. Την επιμέλεια της προβολής είχε ο Μαθητής Αλμπάνης Δημήτρης. Τον συντονισμό της εκδήλωσης η Μαθήτρια Βασιλική Πολυχρόνου.
Την Κυριακή 11 Μαρτίου η Ερευνητική Ομάδα τέλεσε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Τσαγκαράδας Μνημόσυνο προς τιμή των «Πηλιοριτών Ευεργετών». Στο Μνημόσυνο παρευρέθηκε και ο Δήμαρχος Ζαγοράς και Μουρεσίου Αντώνογλου – Κασσαβέτης Γεώργιος.
Η Εισήγηση – Αποσπάσματα των Εργασιών.
Αγαπητοί μου,
Εδώ στο Πήλιο ο Κένταυρος Χείρωνας σμίλεψε και μορφοποίησε άντρες με δυνατό σώμα, νου και ψυχή. Τους δίδαξε να ονειρεύονται και να μην βολεύονται! Έτσι οι Μαθητές του κινήσανε για το Όνειρο και το κατακτήσανε!
Ο Ιάσονας με την Αργώ κίνησε για τη χώρα του Ήλιου, οι Έλληνες τοποθετούσαν στην Κολχίδα την ανατολική εσχατιά του Κόσμου, για το Χρυσόμαλλο Δέρας.
Ο Ηρακλής χτύπησε τη Βία και νίκησε το Φόβο! Ο σεβασμός που του έδειξε όταν τον τραυμάτισε φανερώνει ότι και αυτός επηρεάστηκε από τη σοφία και τον γλυκύτατο χαρακτήρα του Χείρωνα.
Ο Ασκληπιός παρηγόρησε τον Άνθρωπο γλυκαίνοντας τον πόνο, το σαράκι και τους καημούς του!
Ο Αχιλλέας πρώτος στο δόρυ και πρώτος στη σύναξη ήταν η πηγή έμπνευσης του πανανθρώπινου δημιουργού της Ιλιάδας – «Αχιλλέως μήνις», του Ομήρου!
Εδώ στο Πήλιο γεννήθηκαν Άντρες που Ονειρεύονταν και δεν βολεύονταν και κυνηγώντας το Όνειρο πήγαν στην χώρα των Φαραώ, την Αίγυπτο. Δούλεψαν, κοπίασαν, δημιούργησαν, έχοντας το νου και την ψυχή δοσμένα στην φιλτάτη πατρίδα και ιδιαίτερα στη Γενέθλια Γη!
Οι Αδελφοί Αχιλλόπουλοι, ο Ευάγγελος και ο Σοφοκλής!
Ο Νικόλαος Νανόπουλος!
Ο Ιωάννης Αντωνίου Καρτάλης!
Και μια πλειάδα Αντρών που κάτεχαν ότι:
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Το χρόνο να δαμάζουν»!
Ο Βεργόπουλλος Ιωάννης!
Ο Διανέλλος Δημήτριος!
Ο Γεώργιος Κάλβαρης!
Οι οποίοι αντί της γενέθλιας γης μύραναν και ευωδίασαν στην δική μου γενέθλια γη, την μικρή πικρή γλυκιά πατρίδα, την Κύπρο!
Στην άνυδρη εποχή μας και στο ξόδι των αξιών που ζούμε αυτές οι Μορφές είναι οι φαροδίκτες και οδοδίκτες των μεγάλων αξιών: χρέος, αλληλεγγύη, αγάπη στον συνάνθρωπο … με μια λέξη ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Με ΑΓΑΠΕΣ και συγκινήσεις, που κάποτε ξενίζουν (κατά τον Αλεξανδρινό μας ποιητή, τον Καβάφη), έπλευσαν στα νερά της Αιγύπτου, της Κύπρου, και καταξιώθηκαν…
Ο Άνθρωπος καταξιώνεται όταν εκπληρώνει το ΧΡΕΟΣ του χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό και με ανιδιοτέλεια, χωρίς προσδοκία του κέρδους. Το χρέος που είναι μεταξύ πολλών η διαφύλαξη της ελευθερίας και της γλώσσας. Η διαφύλαξη της πολιτισμικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας. Η διαφύλαξη και η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καλλιέργεια και η εμπέδωση των αρχών του δικαίου. Η προώθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών. Το χαμόγελο στον διπλανό μας. Η βοήθεια στον συνάνθρωπο μας.
… η βοήθεια στον συνάνθρωπο …
Τον συνάνθρωπο υπηρέτησαν με το πολυσχιδές έργο τους ….
(Παρενθετικά αναφέρω ότι για το έργο τους θα μιλήσουν οι Συνεργάτες μου στην Ερευνητική Ομάδα, οι Μαθητές μου και οι Μαθήτριες μου, οι Μαθητές μας, τα Παιδιά μας που και αυτά Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται! Θα σας παρουσιάσουν μέρος της εργασίας μας που έχει θέμα: « Η συμβολή των Πηλιοριτών Ευεργετών στην Εκπαίδευση του Δήμου Ζαγοράς – Μουρεσίου και της Κύπρου»).
«Αλλοίμονο στην Πατρίδα που δεν έχει ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ»!
ΑΥΤΟ μονολόγησε ο Ευεργέτης μας Ευάγγελος Αχιλλόπουλος, όταν θέλησε και προσπάθησε να βρεί συνεργούς για να αποπληρώσουν το χρέος που επιβλήθηκε στην πατρίδα μας μετά τον πόλεμο του 1897. Δυστυχώς δεν βρήκε μιμητές και έτσι μονολόγησε το παραπάνω! Το γεγονός αυτό, ίσως να συνέβαλε στην απογοήτευσή του και την πικρία του. Και αν αυτό λέει κάτι: δυο χρόνια μετά έφυγε ο Μέγας Ευεργέτης μας για το ατέρμονο ταξίδι!
ΕΔΩ να σημειώσουμε ότι και κατά την διάρκεια του πολέμου επισκέφθηκε τον Πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη και του συνέστησε να συνεχίσει τον πόλεμο και να τον στηρίξουν οικονομικά τόσο ο ίδιος όπως και άλλοι πλούσιοι, ανάμεσά τους και ο Ανδρέας Συγγρός. (Λεωφόρος Συγγρού).
ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ ο Ευεργέτης μας, παρότι οι κόρες του παντρεύτηκαν Γάλλους Ευγενείς έθεσε όρο στην κληροδοσία του να αποκτήσουν σημαντικό ποσό χρημάτων με την υποχρέωση να μάθουν στα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα. Στην ίδια διαθήκη κληροδοτεί σε κάθε γιο του (είχε δυο γιους και δυο κόρες), δέκα χιλιάδες λίρες αν παντρευτούν «κόρας ελληνίδας»!
ΣΥΝΕΡΓΟΣ και ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ στην ωραία και ευγενική του προσφορά και ο ΑΔΕΡΦΟΣ του Σοφοκλής Αχιλλόπουλος!
(Εισήγηση από την Μαθήτρια – Μέλος της υπο – ομάδας Α΄ Βασιλικής Κουτρουμάνου).
Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να συζητήσουμε το βίο και το έργο δύο εκ των σημαντικότερων εθνικών ευεργετών, του Ευάγγελου και Σοφοκλή Αχιλλόπουλου, οι οποίοι έζησαν και έδρασαν κατά τον 19ο αι.
Ο αδελφοί Αχιλλόπουλοι ήταν γιοί του Τσαγκαραδιώτη Κωνσταντίνου Αχιλλά. Ο Ευάγγελος γεννήθηκε το έτος 1833 και ο Σοφοκλής το έτος 1854. Ο πρώτος φοίτησε στη σχολή της Ζαγοράς, η οποία υπήρξε το παλαιότερο και ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πηλίου του 19ου αιώνα, ενώ ο Σοφοκλής παρακολούθησε μαθήματα στο Γυμνάσιο της Σύρου.
Τα δυο αδέρφια μετανάστευσαν στην Αίγυπτο για επαγγελματικούς λόγους, όπου τα συναντάμε με το επίθετο Αχιλλόπουλοι.
Πρώτος έφτασε στην Αίγυπτο ο Ευάγγελος, ο οποίος αρχικά εργάστηκε ως εξωτερικός υπάλληλος στην επιχείρηση του Βολιώτη Κασσαβέτη και αργότερα μετακινήθηκε στο Κάιρο, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο υφασμάτων, αποκτώντας εξαιρετικά μεγάλη περιουσία για τα δεδομένα της εποχής.
Ο Σοφοκλής έφτασε στην Αίγυπτο μερικά χρόνια αργότερα από τον αδερφό του και συνεργάστηκαν αρχικά στις εμπορικές επιχειρήσεις, ενώ στη συνέχεια τον συναντάμε στην Αλεξάνδρεια όπου ανέπτυξε προσωπική δραστηριότητα, ιδιαίτερα επικερδή.
Κατά τον 19ο αιώνα μια ιδιαίτερα διαδεδομένη συνήθεια των ανθρώπων που είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και είχαν δημιουργήσει περιουσία ήταν οι ευεργεσίες και οι προσφορές στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Οι Πηλιορείτες της Αιγύπτου, με επαγγελματική δράση στα εμπορικά, χρηματιστικά και τραπεζικά δρώμενα της εποχής συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάπτυξη κοινωνικών και εκπαιδευτικών δομών του τόπου καταγωγής τους και του τόπου εγκατάστασης τους στο εξωτερικό.
Ο Ευάγγελος και ο Σοφοκλής Αχιλλόπουλος δώρισαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους για έργα κοινωφελούς σημασίας τόσο στην Ελλάδα όσο και την Αίγυπτο. Αν και στο επίκεντρο των δωρεών τους βρέθηκαν η ίδρυση και η συντήρηση σχολικών μονάδων κυρίως στην Τσαγκαράδα, ωστόσο δεν απουσίασε η συνεισφορά στην ανέγερση γνωστών σχολικών και ιατρικών κτιρίων γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας - το Νοσοκομείο του Βόλου γνωστό σήμερα ως «Αχιλλοπούλειο» το οποίο ιδρύθηκε στα 1900- και στο εξωτερικό - το Παρθεναγωγείο και το Νοσοκομείο στο Κάιρο.
Όσον αφορά την Τσαγκαράδα την ιδιαίτερη πατρίδα τους, οι Αδερφοί Αχιλλόπουλοι έθεσαν τις βάσεις για την προώθηση της δευτεροβάθμιας εξειδικευμένης επαγγελματικής εκπαίδευσης στην περιοχή. Συγκεκριμένα, η «Αχιλλοπούλειος» Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας, η οποία υπήρξε το σημαντικότερο έργο των Αδερφών στην περιοχή, ιδρύθηκε στα 1865 ως Αστική Σχολή.
Η Αστική Σχολή, η οποία λειτούργησε μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα παρείχε εκπαίδευση αρχικά στους άρρενες με τάξεις Δημοτικού Σχολείου και Ελληνικού. Κατόπιν αιτήσεως στο ελληνικό δημόσιο του νεότερου εκ των δυο αδερφών Σοφοκλή ιδρύθηκε στις 13-3-1902 η Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας. Ο Σοφοκλής φαίνεται να ικανοποίησε την επιθυμία του προσφάτως αποθανόντος αδελφού του ο οποίος είχε εμπνευστεί τη δημιουργία της Σχολής, έπειτα και από παροτρύνσεις των ίδιων των κατοίκων του χωριού της Τσαγκαράδας. Η νέα Σχολή εδρεύει στο ίδιο κτήριο με την παλαιά και φέρει το όνομα των Αδελφών.
Το ιδρυτικό διάταγμα της Σχολής και τα διαθέσιμα -υπηρεσιακά βιβλία - καταδεικνύουν πως η Σχολή λειτούργησε για πρώτη φορά κατά το σχολικό έτος 1905-1906 με μια μόνο τάξη. Ανάμεσα στα διδαχθέντα μαθήματα ήταν η Λογιστική, η Φυσική, η Ιστορία, η Γεωγραφία τα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Εμπορικά Μαθήματα, τα οποία Μαθήματα μπορούν να κατανοηθούν στο πλαίσιο των αναγκών και των δραστηριοτήτων της τάξης των εμπόρων, η οποία την περίοδο αυτή έχει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της τα εκπαιδευτικά ζητήματα.
Με πλήρη οικονομική στήριξη από τα κληροδοτήματα των Αδελφών «Αχιλλόπουλοι», η Εμπορική Σχολή λειτούργησε αδιάλειπτα, ακόμα και κατά την διάρκεια των πολέμων, μέχρι το 1955. Το 1955 ισχυροί σεισμοί έπληξαν την στατικότατη του κτηρίου με αποτέλεσμα οι λειτουργίες της σχολής να μεταφερθούν στη «Νανοπούλειο» Σχολή Τσαγκαράδας, η οποία υπήρξε δωρεά ενός άλλου Τσαγκαραδιώτη εν Αιγύπτω του Νικολάου Νανόπουλου.
Στα επόμενα χρόνια της λειτουργίας της Σχολής δεν απουσίασαν τα προβλήματα που συνοψίστηκαν στην οικονομική δυσπραγία και στη μείωση των μαθητών. Σήμερα, συνέχεια της Εμπορικής Σχολής αποτελεί το Γυμνάσιο - Λύκειο Τσαγκαράδας.
Τέλος, ιδιαίτερη είναι η συμβολή των «Αχιλλόπουλων» στην εκπαίδευση των οικονομικά ασθενέστερων παιδιών της ευρύτερης περιοχής του Πηλίου. Οι υποτροφίες στους τελειόφοιτους των Ανωτέρων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων για σπουδές στο εξωτερικό συνεχίζονται ακόμη και στις μέρες μας.
Ο Ευάγγελος Αχιλλόπουλος πέθανε το 1901 και ο Σοφοκλής Αχιλλόπουλος το 1924. Και οι δυο τους κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην τοπική κουλτούρα και μνήμη, με προσφορά που τους καθιστά διαχρονικά, εξέχουσες προσωπικότητες. Κλείνοντας την παρούσα μελέτη, η συζήτησή μας για το βίο και το έργο των αδελφών Αχιλλόπουλων θέτει κάποια ζητήματα προς διερεύνηση:
Πρώτον η μετακίνηση του Ευάγγελου Αχιλλόπουλου στην Αίγυπτο και η εργασία του κοντά στον Κασσαβέτη, ο γάμος του με την κόρη ενός Ζαγοριανού θέτουν το ζήτημα των σχέσεων και των επαφών μεταξύ ομογενών στην Αίγυπτο. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετήσουμε ποια η σχέση των ανθρώπων που φεύγουν από τον ίδιο τόπο για να εγκατασταθούν σε έναν νέο και να εξετάσουμε το τι μας απόκαλύπτουν οι σχέσεις αυτές για τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι σε κάποια χρονική στιγμή είδαν τον εαυτό τους και τους άλλους μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές οικονομικές και επαγγελματικές διαδικασίες.
Δεύτερον το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά ζητήματα θέτει μια σειρά ερωτημάτων: Γιατί το ενδιαφέρον των ευεργετών στρέφεται προς την εκπαίδευση και πως εξηγείται το ενδιαφέρον στα πλαίσια των εθνικών στόχων του 19ου αιώνα. Επιπλέον αξίζει το ερώτημα αυτό να συμπληρωθεί με το κατά πόσο η ίδρυση νέων σχολικών μονάδων αποτελεί μία πρακτική των Τσαγκαραδιωτών εν Αιγύπτω ή ευρύτερα των ελλήνων εν Αιγύπτω. Θωρούμε πως όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβάλουν στη σκιαγράφηση του πολιτισμικού πλαισίου εντός του οποίου έδρασαν οι αδερφοί Αχιλλόπουλοι και των τρόπων με τους οποίους συνομίλησαν άλλοτε συναινετικά, άλλοτε συγκρουσιακά και άλλοτε συμπληρωματικά με το πλαίσιο αυτό.
(Εισήγηση).
ΜΕ ΤΟΥΤΑ τα λόγια που είπαμε δεν ξοφλήσαμε με τους Αχιλλόπουλους!
ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ του για την «Φιλτάτη ΠΑΤΡΙΔΑ» εκδήλωσε και ο Ευεργέτης μας Νικόλαος Νανόπουλος.
ΜΕ ΤΑ έργα του πλουσιοπάροχα εξέφρασε την αγάπη του για τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα στη νέα γενιά με τη Σχολή γιατί γνώριζε καλά ότι η γνώση είναι δύναμη! Και όπως λέω και στους Μαθητές μου και μαγκιά! Η αγάπη για τη γενέθλια γη μέσα από τα έργα του ικανοποιούσε και τα πατριωτικά του αισθήματα!
(Εισήγηση από την Μαθήτρια και Μέλος της Β΄ υπο – ομάδας Κατερίνας Τάφα).
Γεννημένες και μεγαλωμένες στο Πήλιο μέσα στα όρια της Δημοτικής ενότητας Μουρεσίου. Φοιτώντας από μικρές στο ίδιο σχολείο και μεγαλώνοντας, στα παλιά, και με πολύ ωραία αρχιτεκτονική, κτήρια των σχολείων μας, μια μαρμάρινη πινακίδα που ανέγραφε (σε κάθε περίπτωση), ένα ονοματεπώνυμο και μια χρονολογία μας τραβούσε την προσοχή μας. Στην πορεία των χρόνων είχαμε αποσπασματικές πληροφορίες που μας προκάλεσαν μεγάλη περιέργεια και αναπάντητα ερωτήματα.
Η εργασία αυτή ήταν για μας μια πολύ καλή εμπειρία και μια μεγάλη ευκαιρία για έρευνα που μας απαντούσε σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούσαν. Γνωρίσαμε έτσι πολλά ιστορικά στοιχεία. Το κυρίαρχο όμως και σημαντικό ήταν ότι ψάχνοντας την ζωή και το έργο των Ευεργετών και για την προσφορά του στην Τσαγκαράδα, συνειδητοποιήσαμε την επιρροή και το πόσο πολύ καθόρισαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, οι άνθρωποι αυτοί και οι δωρεές τους.
Διαβάζοντας τον βίο σε προσωπικό, κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο, του Νικολάου Γ. Νανόπουλου, είδαμε ότι το 1880 σε ηλικία 15 ετών και μόνος ξεκίνησε από την Τσαγκαράδα του Πηλίου για την μακρινή Αίγυπτο. Εκεί δουλεύοντας σκληρά, πέτυχε. Την επιτυχία του αυτή, δεν την κράτησε όμως για τον εαυτό του. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τις ελλείψεις της γενέτειρας του, Τσαγκαράδας αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά.
Η μεγάλη οικονομική προσφορά του στην Τσαγκαραδιώτικη κοινωνία, διαχρονικά από το 1909 και μέχρι σήμερα, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Το σημαντικότερο όμως είναι οι προτεραιότητες που έλαβε στην προσφορά του αυτή. Επειδή ήξερε πολύ καλά αυτά που έλειπαν και στον ίδιο, γι’ αυτό και ξενιτεύτηκε, έδρασε παρεμβατικά στην γενικότερη ανάπτυξη του τόπου του. Αρχικά κατασκεύασε υδραγωγείο στην συνοικία των Αγίων Ταξιαρχών Τσαγκαράδας. Έτσι, ο Ν.Γ. Νανόπουλος συνέβαλε αποφασιστικά στην παροχή ενός κοινωνικού αγαθού όπως είναι το νερό, για όφελος της επιβίωσης της υγείας και της οικονομικής ανάπτυξης των ανθρώπων και του χωριού.
Σε δεύτερο στάδιο χρηματοδότησε αδρά, την οδική πλέον σύνδεση της Τσαγκαράδας (και όχι μόνο) με τον κοντινότερο οδικό και σιδηροδρομικό άξονα των Μηλεών Πηλίου. Γνώριζε ότι ο τόπος του δεν διέθετε ασφαλή λιμάνια, παρά μόνο δημιουργικούς δρόμους σύνδεσης με το Βόλο (δηλαδή το παλιό καλντερίμι από Άγιους Ταξιάρχες –Ξουρίχτι- Μέγα Ίσωμα –Μηλιές ). Αντιλαμβανόμενος ότι η εύκολη πρόσβαση θα ενίσχυε την ανάπτυξη του τόπου του , και θα κρατούσε τον ντόπιο πληθυσμό :στα χωριά του , στην γη του και στις παραδόσεις του συνέβαλε με 1.000 τουλάχιστον Χρυσές λίρες στην κατασκευή του. Τέλος ήξερε πόσο σπουδαίο και κύριο ήταν να δημιουργηθεί σχολική μονάδα Βασικής – Κύριας εκπαίδευσης στο Κεφαλοχώρι των 2.500 κατοίκων περίπου, στην Τσαγκαράδα.
Οι Αχιλλόπουλοι είχαν ήδη δημιουργήσει την Αστική Σχολή το 1865, τη χρονιά της γεννήσεώς του Ν. Γ. Νανόπουλου. Η σχολή αυτή κάλυπτε τις ανάγκες της δευτεροβάθμιας, κατά κάποιον τρόπο εκπαίδευσής της εποχής της. Η βασική – κύρια πρωτοβάθμια εκπαίδευση όλων ανεξαρτήτως των παιδιών (αγοριών και κοριτσιών), των αρχών του 20ου αιώνα, σ’ ένα υπερσύχρονο και πλήρως εξοπλισμένο χωρίο, που μπήκε σε λειτουργία το 1909, είναι αποκλειστικά δικό του έργο, το Νανοπούλειο Τσαγκαράδας στη συνοικία της Αγ. Παρασκευής.
Τα χρόνια προχώρησαν, ο 20ος αιώνας έφυγε και ήρθε ο επόμενος. Σήμερα, το 2012 ,το υδραγωγείο των Αγίων Ταξιαρχών, έχει ενταχθεί και δουλεύει στο Κεντρικό Δημοτικό Δίκτυο ύδρευσης. Μπορεί να έχει τοποθετηθεί και σ΄ αυτό το νέο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου ποιότητας- ποσότητας υδάτων. Δουλεύει και Ζει!! Ο Ευεργέτης μας!
Σήμερα, το 2012 όλοι οδηγούμε και κυκλοφορούμε στον ίδιο οδικό άξονα για Μηλιές- Βόλο, που κατασκεύασε ο Ν.Γ. Νανόπουλος (αυτό νομίζουμε ότι δεν έχει χρηματοδοτηθεί και εκσυχρονιστεί επαρκώς. Παρόλα αυτά, Δουλεύει και Ζει!!.
Σήμερα, το 2012 το Νανοπούλειο διδακτήριο στην Αγ. Παρασκευή, στεγάζει το 2ο ενοποιημένο Δημοτικό σχολείο Τσαγκαράδας – Μουρεσίου - Ξουριχτίου, εκσυχρονισμένο, και πάντα σύγχρονο.
Στην πάροδο των δεκαετιών οι άμεσοι απόγονοι του Ν. Σ. Νανόπουλου, ο γιος του Κωνσταντίνος και τα εγγόνια του Μελίνα, Νικόλαος και Ήβη καθώς και τα πέντε δισεγγόνα του δημιούργησαν, το 1990 το πολυδύναμο Νανοπούλειο Κέντρο Τσαγκαράδας, προσφορά στην κοινότητα Τσαγκαράδας που στεγάζει το Ιατρείο, το Φαρμακείο, το Ταχυδρομείο και το Γραφείο Πληροφοριών.
Υπήρξε δραστήριο μέλος των διοικήσεων της Ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου καθώς και της εκεί ορθοδόξου εκκλησίας. Η ελληνική κυβέρνηση για την προσφορά και το έργο του τον τίμησε με τον Αργύρου Σταύρο των ιπποτών του τάγματος του Γεωργίου του Α ΄.
Άξιζε λοιπόν το μακρύ ταξίδι του Ν.Γ. Νανόπουλου στην Αίγυπτο. Τα οφέλη του ταξιδιού του εκείνου, μας ακολουθούν και μας διδάσκουν μέχρι και σήμερα.
(Εισήγηση).
Τα αισθήματά του για την «ΦΙΛΤΑΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ» εκδήλωσε και ο Ευεργέτης μας Ιωάννης Αντωνίου Καρτάλης!
ΦΕΥΓΕΙ από την Αίγυπτο και συμμετέχει στον Αγώνα των Κρητών. Στην κρητική επανάσταση του 1866 – 1869.
ΕΝΑ ανέκδοτο λέει ότι έκανε και πολλούς κρητικούς φίλους. Και όταν ένας συμπολεμιστής έφυγε για το μεγάλο ταξίδι βοήθησε οικονομικά την χήρα γυναίκα του!
ΠΑΙΡΝΕΙ μέρος στην Θεσσαλική επανάσταση του 1878. Δαπανά και την περιουσία του! Λίγη η ζημιά κοντά στην αποτυχία και την μη υλοποίηση του Ονείρου του, την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στον κυρίως κορμό της Ελλάδας.
ΛΙΓΗ η οικονομική ζημιά, αφού επιστρέφει στην Αίγυπτο και μέσα από τις επαγγελματικές δραστηριότητές αποκτά και πάλι μεγάλη περιουσία.
(Εισήγηση από τον Μαθητή και Μέλος της υπό – ομάδας Γ΄ Στέργιο Καρκαλά).
Γιος του Αντωνίου και της Ελένης Καρτάλη, γεννήθηκε στην Τσαγκαράδα του Πηλίου το 1842 και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο ημιγυμνάσιο της Ζαγοράς. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Αίγυπτο που συμπλήρωσε τις σπουδές του, έμαθε γαλλικά και ιταλικά και ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Ο Ιωάννης Καρτάλης έκανε μεγάλη περιουσία στην Αίγυπτο, την οποία όμως τη διέθεσε για τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και για κοινωφελή έργα, όπως για το επιβλητικό κτίριο της Εμπορικής σχολής Βόλου, το Γυμναστήριο Βόλου καθώς και για το Καρτάλειο Δημοτικό Σχολείο Τσαγκαράδας.
Ήταν φλογερός πατριώτης, ασυμβίβαστος και μαζί με τον Αδερφό του Αριστείδη έλαβε μέρος στον αγώνα της Κρήτης το 1866-69. Τα δυο αδέλφια Ιωάννης και Αριστείδης Καρτάλης συγκρότησαν και συντηρούσαν με δικούς τους πόρους εθελοντικό σώμα στρατιωτών.
Μετά την έκβαση της επανάστασης ο Ιωάννης επέστρεψε στην Αίγυπτο για να ανασυστήσει την περιουσία του, την οποία είχε εξ ολοκλήρου δαπανήσει για την ενίσχυση του Κρητικού αγώνα.
Το 1888 ήρθε πάλι στην Ελλάδα για να βοηθήσει στην Επανάσταση της Θεσσαλίας. Στην Αθήνα σχημάτισε, εκ νέου, εθελοντικό σώμα 100 ανδρών, τους οποίους οδηγούσε μαζί με τον αδερφό του Αριστείδη στα χαρακώματα του Σαρακηνού και της Μακρινίτσας. Οι μάχες αυτές όμως είχαν άδοξο τέλος έτσι αναγκάστηκε να επανακάμψει στην Αίγυπτο, όπου ίδρυσε εκκοκκιστήριο βάμβακος και απέκτησε μεγάλη περιουσία.
Ασχολήθηκε ενεργά με τα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Εξελέγη βουλευτής επί σειρά ετών. Το 1881, το 1885, το 1890 και το 1905. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Βουλής το 1905 και την 1/10/1907-31/8/1908 εξελέγη δήμαρχος Παγασών.
Οι κακουχίες όμως της ζωής και οι πολλές περιπέτειες του πολυκύμαντου βίου του τον είχαν, ήδη, καταβάλλει και δυο χρόνια μετά την εκλογή του ως δήμαρχος Παγασών το 1908 πέθανε.
Ο Καρτάλης όμως δεν έφυγε ποτέ από την ζωή του Βόλου και του Πηλίου, με το έργο που άφησε, βρισκόταν καθημερινά ανάμεσα στους συντοπίτες του, που τόσο αγάπησε. Με ιδιόχειρη διαθήκη του κληροδότησε το ποσό των 100,000 φράγκων για την ίδρυση της Εμπορικής Σχολής Βόλου, εκτιμώντας, ότι ήταν απαραίτητη για την εμπορική και βιομηχανική ανάπτυξη της πόλης. Για το σκοπό αυτό εξουσιοδότησε τον αδερφό του Αριστείδη να χειριστεί το ποσό αυτό. Έτσι το 1900 ιδρύθηκε η Σχολή και το 1915 ολοκληρώθηκε η ανέγερση της. Προς τιμή του, ένας δρόμος κοντά στην Εμπορική Σχολή φέρει το όνομά του.
Επιπλέον, προσέφερε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα του Αιγυπτιακού Ελληνισμού μεγάλα, για την εποχή, ποσά. Επίσης ως εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, ήταν πληρεξούσιος αυτής στην Ελλάδα.
Ο Ιωάννης Καρτάλης, δεν ξέχασε όμως και την ιδιαίτερη του πατρίδα την Τσαγκαράδα. Έτσι γύρω στα 1870 έκτισε το Καρτάλειο Δημοτικό Σχολείο στη συνοικία των Αγίων Ταξιαρχών, το οποίο ήταν το Παρθεναγωγείον της Τσαγκαράδας, για το οποίο ο αείμνηστος αδερφός του Κωνσταντίνος Καρτάλης άφησε στη διαθήκη του το ποσό των 500 Οθωμανικών λιρών με την ελπίδα ότι δε θα πάψει ποτέ να λειτουργεί.
Τέτοιες προσωπικότητες σαν τον Ιωάννη Αντ. Καρτάλη γέννησε το παραδεισένιο Πήλιο. Αυτές οι μορφές το έκαναν ξακουστό και του χάρισαν το όνομα ΒΟΥΝΟ ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΜΑΡΙ Οι άνθρωποι αυτοί, οι μεγάλοι ευεργέτες του τόπου μας, δίδαξαν και διδάσκουν τη φιλοπατρία, την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια και το κοινωνικό καλό, έκαναν πράξη την έννοια του αγαθού των Αρχαίων Ελλήνων και πάνω από όλα δίδαξαν την αληθινή αγάπη για τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Θα είναι παντοτινά μαζί μας, οδηγοί και μπροστάρηδες στο δρόμος της προόδου του τόπου που τόσο αγάπησαν!
(Εισήγηση).
ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ και πάλι στην πατρίδα, ήδη η Θεσσαλία από το 1881 έχει ενσωματωθεί με την Ελλάδα, και το 1897 παίρνει μέρος στον πόλεμο του 1897. Παίρνει μέρος στη μάχη του Βελαστίνου μαζί με πολλούς κύπριους εθελοντές όπως μας μαρτυρά και ο κύπριος εθελοντής Σάββας Τσερκεζής στο «Ημερολόγιο του Βίου μου», όπως αποκαλεί ο συγγραφέας τη γλαφυρή αυτοβιογραφία του!
ΠΡΟΝΟΕΙ και αφήνει στην διαθήκη του για το Γυμνάσιον Βόλου «όπερ μέλλει να γίνει και όταν γίνει» 100 οθωμανικές λίρες ως «αιώνιον εισόδημα διά το ρηθέν γυμνάσιον».
ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ έγινε, με απόφαση του Πρωθυπουργού Κουμουνδούρου, 6 Νοεμβρίου 1881. Προσέξτε 6 Νοεμβρίου, τέσσερις ημέρες μετά την Ενσωμάτωση της Θεσσαλίας!
Το Γυμνάσιο καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1954.
ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ του Αρχιεπισκόπου και μετέπειτα Προέδρου Μακαρίου Γ΄ και με εισφορές του Κυπριακού λαού κτίστηκε και πάλι, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Βόλου. Η οδός στην οποία βρίσκεται ονομάζεται «οδός Κύπρου».
ΑΝΤΙΔΩΡΟ μεγάλο κάνει ο Μέγας Ευεργέτης Βεργόπουλος!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ του Δημητρίου. Γεννήθηκε το 1865 στο χωριό Μούρεσι Πηλίου. Φτάνοντας στην Κύπρο δημιούργησε Καπνοβιομηχανία. Ασχολήθηκε με τα κοινά της Λευκωσίας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στις περιόδους 1908 – 1911 και 1911 – 1914. Το 1921 χρηματοδότησε την ανέγερση του Παγκυπρίου Γυμνασίου, το οποίο το 1920 καταστράφηκε από πυρκαγιά.
ΟΠΩΣ αναγράφεται στα πρακτικά τη ς Σχολικής Επιτροπείας (27 Οκτωβρίου 1921), « … επιθυμία του δωρητού είναι όπως το όνομά του παραμείνει άγνωστον …».
Η Σχολική Επιτροπεία έκρινε σκόπιμο όμως, και ομόφωνα «… ανακηρύττει τον κ. Ιωάννη Βεργόπουλο Μέγα Ευεργέτη της Πόλεως …». Και αποφασίζει να εντοιχιστεί πλάκα σε περίοπτη θέση και να χαραχτούν σε αυτή τα εξής: « Το Γυμνάσιον τούτο εγερθέν το πρώτον υπό του Εθνομάρτυρος Κυπριανού κατά το έτος 1812, και πυρποληθέν εξ αβλεψίας το 1920, ανωκοδομήθη κατά το 1921 δαπάναις του Μεγάλου Ευεργέτου κ. Ιωάννη Βεργόπουλου».
ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ της Σχολικής Επιτροπείας που συνεδρίασε στις 24 Ιανουαρίου (Ιουνίου) 1922, αναφέρεται ότι ο Βεργόπουλος έκανε και νέα δωρεά για «… την εκ βάθρων ανοικοδόμησιν και της ετέρας (Βορειοανατολικής) πλευράς του Βεργοπούλειου κτηρίου του Παγκυπρίου Γυμνασίου εκ τριών αιθουσών ως και την απέναντι αυτής, προς συμπλήρωσιν του σχεδίου, ανοικοδόμησιν μιας ετέρας αιθούσης».
Και ομόφωνα ψηφίζει:
1ον «Διατρανοί εκ νέου την βαθείαν ευγνωμοσύνην και εκτίμησιν εαυτής και απάσης της Πόλεως Λευκωσίας προς τον Μεγάτιμον αυτής ευεργέτην κ. Ιωάννην Βεργόπουλον δια την εν τω πλήθει των θησαυρών της φιλοπατρίας και φιλομουσίας του γενομένην νέαν μεγάλην δωρεάν του».
2ον « Αποφασίζει να αναγείρη προ των προπυλαίων του Βεργοπούλειου κτιρίου μαρμαρίνην την προτομήν του Μεγατίμου ευεργέτου της κ. Ιωάννη Βεργόπουλου εις μαρτύριον αιώνιον του ύψους της φιλοπατρίας και καλοκαγαθίας και της ευγενείας των αισθημάτων του».
Το «Βεργοπούλειο» κτήριο αποτελεί τη σημερινή κεντρική του Πτέρυγα με τα κλασικά προπύλαια.
(Παντρεύτηκε την Μαρία Γεωργίου Μιχαηλίδη από τη Λευ-κωσία. Τάφηκε στο Μούρεσι).
ΑΝΤΙΔΩΡΟ στην μικρή πικρή - γλυκιά πατρίδα, την Κύπρο και η Προσφορά του Μέγα Ευεργέτη μας Διανέλλου Γεωργίου του Δημητρίου!
ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Γεωργίου. Γεννήθηκε στην Λάρνακα το 1880. Πατέρα τους είναι ο Διανέλλος Γεώργιος.
(Διανέλλος Γεώργιος του Δημητρίου, γεννήθηκε στον Κισσό Πηλίου. Δημιούργησε καπνοβιομηχανία στην Λάρνακα. Παντρεύτηκε την Δόμνα Δημητρίου Καρεμφυλάκι από την Λάρνακα).
Συνέχισε την βιομηχανική δραστηριότητα του πατέρα του και ασχολήθηκε με τα κοινά της Πόλης του. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Λάρνακας από το 1914 – 1917. Πέθανε στο Λονδίνο το 1950 και ετάφη στη Λάρνακα. Με χορηγία του χτίστηκε η Τεχνική Σχολή Λάρνακας που προς τιμή του ονομάστηκε «Διανέλλειος».
Η Ελληνική Κυβέρνηση τον τίμησε απονέμοντάς του, τον «Αργυρούν Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος».
Στην Εκκλησία του Κισσού που επισκεφτήκαμε με την Ερευνητική Ομάδα, είδαμε και την εικόνα που χάρισε στην Εκκλησία ο Κωνσταντίνος Διανέλλος το 1893, όταν επισκέφτηκε τη γενέθλια γη των προγόνων του!
ΜΝΗΜΗ όμως και οφειλή ταιριάζει και σε ένα άλλο λαμπρό τέκνο της περιοχής μας στον ΓΕΩΡΓΙΟ Κάλβαρη του Νικολάου. Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1839. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Φιλολογία. Δίδαξε στη Σμύρνη, την Τραπεζούντα, Καστελλόριζο, Κεφαλλονιά και από το 1868 στην Κύπρο. Σχολάρχης της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας (ιδρύθηκε επί Οθωμανικής Κατοχής (1571 – 1878), το 1812 από τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό) από το 1887 έως 1887. Στη συνέχεια καθηγητής 1887 μέχρι και τη μέρα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι το 1898.
ΕΙΝΑΙ μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων του νεοϊδρυθέντος Γυμνασίου (ως συνέχεια της Σχολής) από την αρχή της λειτουργίας του 20 Σεπτεμβρίου 1893.
ΣΤΑ Πρακτικά της Σχολικής Επιτροπείας και στην Ιδρυτική Πράξη του (Παγκυπρίου) Εξατάξιου Γυμνασίου (το 1896 πήρε το όνομα «Παγκύπριον Γυμνάσιον», υπάρχει και η υπογραφή του Γεωργίου Ν. Κάλβαρη.
Αναγνωρίσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση ως ισότιμο με τα Σχολεία Μέσης Παιδείας της Ελλάδας.
(Ιδρύθηκε επί Αγγλικής Κατοχής (1878 – 1960). Η Συνεδρίαση έγινε στην Αρχιεπισκοπή στις 16 Μαϊου 1893, μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Σοφρώνιου).
ΑΝΕΠΤΥΞΕ πέρα από την εκπαιδευτική του δραστηριότητα και εθνική.
(Παντρεύτηκε την Δέσποινα Καλαφατάκη Παρπούνη που καταγόταν από την Κρεμαστή της Ρόδου. Απέκτησε τρία αγόρια και τρία κορίτσια).
ΤΕΛΟΣ μια οφειλή και στον
ΓΕΩΡΓΙΟ ΦΡΑΓΚΟΥΔΗ του Σωκράτους. (1869 – 1939)
Γεννήθηκε στη Λεμεσό και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1890). Εκλέχτηκε Βουλευτής το 1923
ΙΔΡΥΣΕ το 1930 την Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Χρηματοδότησε τη Σχολή το κληροδότημα Πάντου και για τούτο ονομάστηκε «ΠΑΝΤΕΙΟΣ» προς τιμή του Χορηγού. Ο Πάντος κατάγεται από τη Ζαγορά.
Ο Φραγκούδης ήταν Καθηγητής και Διευθυντής της Σχολής από το 1930 έως το 1937.
Αγαπητοί μου,
Όπως μου έλεγε και η αγιοχώματη Μάνα μου
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Τον χρόνο να δαμάζουν»
|
|
|